Βλαδίμηρος Κοκκινάκης (Βικιπαίδεια)
Ο Βλαδίμηρος Κοκκινάκης (ρωσικά: Владимир Константинович Коккинаки, Βλαντίμιρ Κονσταντίνοβιτς Κοκκινάκι, 12 Ιουνίου 1904 - 6 Ιανουαρίου 1985) ήταν Σοβιετικός πιλότος δοκιμών ελληνικής καταγωγής. Πέτυχε 22 παγκόσμια ρεκόρ και υπηρέτησε ως πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αεροναυτικής[2].
Βιογραφία
Ρωσικό γραμματόσημο του 2004 προς τιμήν του Κοκκινάκη
Γιος ενός υπαλλήλου των σιδηροδρόμων, ο Κοκκινάκης γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου (παλαιό ημερ/γιο) 1904 στο Νοβοροσίσκ, πατρίδα και πολλών άλλων Ελλήνων στις ακτές του Ευξείνου Πόντου.
Η οικογένειά του καταγόταν από τη Χίο και τα Χανιά και είχε σημαντική παρουσία στη Ρωσία από τον 19ο αιώνα.[3]
Το 1925 κατετάγη στον Ρωσικό στρατό και το 1930 τελείωσε τη θητεία του στη Σχολή Αεροπορίας του Μπορισογκλέμπσκ με επαίνους. Γρήγορα αναγνωρίστηκε σαν εξαιρετικός πιλότος, ειδικευόμενος από το 1932 σε πτήσεις μεγάλου ύψους.[3]
Μια από τις πρώτες αξιοσημείωτες αποστολές του ήταν στο πείραμα Zveno-1A, τον Σεπτέμβριο 1933. Τότε ένα Tupolev TB-1, σαν μητρικό αεροσκάφος, απογειώθηκε φέροντας πάνω στα φτερά του δύο διπλάνα Polikarpov I-15, ένα εκ των οποίων είχε πιλότο τον Βλαδίμηρο. Με ένα ειδικά διασκευασμένο μονοθέσιο Polikarpov I-15, έκανε το πρώτο του ρεκόρ στις 21 Νοεμβρίου 1935 όταν πέταξε στα 14.575 μέτρα.
Το 1936 ο Κοκκινάκης διορίστηκε Πρώτος Πιλότος του Γραφείου Πειραματικών Σχεδιασμών (OKB), μιας ομάδας σχεδιαστών που προηγουμένως ήταν γνωστή σαν «Ομάδα Ιλιούσιν», από τον Πρώτο Σχεδιαστή Σεργκέι Ιλιούσιν. Η ομάδα αυτή ήδη από το 1935 δούλευε στην ανάπτυξη του βομβαρδιστικού TsKB-26 (ή CKB-26).
Την πρωτομαγιά του 1936, μπροστά στον Στάλιν, ο Κοκκινάκης έκανε την πρώτη επίδειξη του νέου βομβαρδιστικού εκτελώντας ένα τολμηρό και επικίνδυνο ακροβατικό, τη «λούπα του Νεστέροφ»[4].
Από εξέλιξη αυτού του πρωτοτύπου προέκυψε το TsKB-3 ή DB-3 (Dalniy Bombardirovschik – βομβαρδιστικό μακράς ακτίνας}[5].
Με ένα DB-3, ο Κοκκινάκης μέσα στο 1936 έκανε και άλλα ρεκόρ με φορτίο 500, 1000 και 2000 Kg[6][7].
Με το ίδιο επίσης, στις 27 και 28 Ιουνίου 1938 πέτυχε μια απ’ ευθείας πτήση από τη Μόσχα στο Βλαδιβοστόκ σε χρόνο 24 ωρών και 36 λεπτών[8], κερδίζοντας τον τίτλο και το παράσημο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης[3].
Το 1939 έκανε νέο ρεκόρ ύψους με 48.097 πόδια (14.660 μ.) με ανοιχτό αεροπλάνο, το οποίο ήταν μια προετοιμασία για τη σχεδιαζόμενη απ’ ευθείας πτήση από τη Μόσχα στη Νέα Υόρκη.
Πώς ένας απόφοιτος της σχολής πτήσης Borisoglebsk (ο Βλαντιμίρ Κοκκινάκης) στο TsKB-26 εξέπληξε τους Μοσχοβίτες και την ηγεσία της χώρας στην παρέλαση του 1936
Στη σοβιετική εποχή, δεν ήταν συνηθισμένο να θίγεται το θέμα του λεγόμενου «αεροχουλιγκανισμού» των πιλότων της Κόκκινης Αεροπορίας των Εργατών και Αγροτών. στόλο . Αν και συχνά οι ιστορίες με αυτή την περίσταση ήταν πολύ διαφορετικές, συμπεριλαμβανομένης της ιστορίας του διάσημου σοβιετικού πιλότου - απόφοιτου της σχολής πτήσεων Borisoglebsk (σχολή πτήσεων)Βλαντιμίρ Κοκκινάκη.
Η σοβιετική ιστοριογραφία περιέχει επαρκείς πληροφορίες για το πώς το 1936 ο δοκιμαστικός πιλότος Βλαντιμίρ Κοκκινάκι σημείωσε πέντε παγκόσμια ρεκόρ σε ένα πειραματικό δικινητήριο βομβαρδιστικό TsKB-26, συμπεριλαμβανομένης της απόδοσης του βρόχου Nesterovσε ένα αεροσκάφος αυτής της κατηγορίας.Ωστόσο, υπάρχουν πολύ λιγότερες πληροφορίες ότι ο σοβιετικός πιλότος εκτέλεσε τρεις «νεκρούς βρόχους» ταυτόχρονα κατά τη διάρκεια της παρέλασης το ίδιο 1936, και μπροστά όχι μόνο στους έκπληκτους απλούς Μοσχοβίτες και στον σχεδιαστή - SV Ilyushin, αλλά και στην κορυφαία ηγεσία.
Το αεροσκάφος μάχης, το οποίο είχε ήδη περάσει σε διάταξη παρέλασης, άρχισε ξαφνικά να επιστρέφει πίσω - προς το Κεντρικό Αεροδρόμιο, προκαλώντας σημαντική έκπληξη στο κοινό. Τότε διαπράχθηκε αυτό που μπορεί να ονομαστεί «αέρος χουλιγκανισμός»: ο πιλότος ολοκλήρωσε τρεις βρόχους Nesterov,επιδεικνύοντας τις πραγματικά μοναδικές ιδιότητες του νέου μηχανήματος.
Μετά την παρέλαση, τόσο ο «χούλιγκαν του αέρα» και ο σχεδιαστής αεροσκαφών κλήθηκαν στον Ιωσήφ Στάλιν και και οι δύο υπέθεσαν ότι ήταν απίθανο να τους περίμενε κάτι καλό κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συνάντησης.
Σχετικά με το τι είπε, μάλλον αντίθετα απ΄ό,τι νόμιζαν, επαινώντας γεμάτος θαυμασμό ο Στάλιν το TsKB-26 και αυτές τις θηλιές του Nesterov κατά τη διάρκεια της παρέλασης, όπου δεν προβλεπόταν, το κανάλι Sky Artist λέει-δείτε και τα καταπληκτικά ακροβατικά του Κοκκινάκη με το βαρύ βομβαρδιστικό:
Η πτήση
Μόσχα-Ν. Υόρκη
Το 1939, με την ευκαιρία της Διεθνούς Έκθεσης της Ν. Υόρκης, ο Κοκκινάκης επιχείρησε τηνιστορική απ'ευθείας πτήση από τη Μόσχα μέχρι τη Ν. Υόρκη ακολουθώντας την πολική διαδρομή.
Ο Κοκκινάκης, ταξίαρχος τότε, μαζί με τον επισμηναγό Μιχαήλ Γκορντιένκο σαν ασυρματιστή και πλοηγό, πέταξαν με ένα κατάλληλα διαμορφωμένο δικινητήριο βομβαρδιστικό Ιλιούσιν ΤsΚΒ-30 (DB-3) που ονομάστηκε «Μόσκβα»[9].
Η πτήση αναχώρησε από τη Μόσχα την Πέμπτη το απόγευμα της 28 Απριλίου 1939. Είχε προγραμματιστεί να περάσει πάνω από Νορβηγία, Ισλανδία, Νότια Γροιλανδία, το Νέο Μπραουνσβάιγκ του Καναδά, την ακτή του Μέιν και τη Βοστόνη και να προσγειωθεί στη Ν. Υόρκη στο Floyd Bennett Field. Λόγω βλάβης των οργάνων πλοήγησης το αεροσκάφος στις 20.55 της ίδιας μέρας έκανε αναγκαστική προσγείωση στη νήσο Miscou του Ν. Μπραουνσβάιγκ του Καναδά κοντά στον 48ο παράλληλο, 1100 χιλιόμετρα πριν από τον τελικό προορισμό τους. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν καλύψει περίπου 8.000 χλμ σε 23 ώρες, δηλαδή με μέση ταχύτητα 348 χλμ/ώρα[8], πετώντας επί το πλείστον στα 7.000 μ.
Παρά την αποτυχία της πτήσης, αυτή είχε διεθνή απήχηση και όταν ο Κοκκινάκης με τον Γκορντιένκο έφτασαν με άλλη πτήση στο αεροδρόμιο Floyd Bennett τους έγινε επίσημη υποδοχή, ενώ δέχτηκαν και τα συγχαρητήρια του Στάλιν και του Μολότοφ.
Στην διάρκεια του Β’ Π. Π. ο Κοκκινάκης υπηρέτησε σαν πιλότος δοκιμών και αρχιεπιθεωρητής της σοβιετικής αεροπορίας. Προήχθη σε υποπτέραρχο το 1943, εποχή που κυκλοφόρησε στη Σοβιετική Ένωση και ένα τραγούδι που έλεγε
«...Αν χρειαστεί θα στείλουμε τον Κοκκινάκη να βομβαρδίσει το Ναγκασάκι...».
Μεταπολεμικά συνέχισε να δοκιμάζει πρωτότυπα διαφόρων τύπων αεροσκαφών, όπως τα επιβατικά Ιλιούσιν IL-12, IL-18, IL-14 και IL-62, τα βομβαρδιστικά jet IL-22, IL-28, IL-46, IL-54 και άλλα.
Ο ίδιος δίδαξε την αεροπορική τέχνη στον Βλαδίμηρο Ιλιούσιν, γιο του σχεδιαστή Σεργκέι Ιλιούσιν, τον οποίο έπαιρνε συχνά μαζί του σε πτήσεις[10].
Ο Βλαδίμηρος έγινε μέλος του ανωτάτου σοβιέτ και τιμήθηκε για δεύτερη φορά σαν Ήρωας της Σοβιετικής Ενώσεως στις 17 Σεπτεμβρίου 1957. Τιμήθηκε σαν «Μάστερ των Σπορ» το 1959, με το «Βραβείο Λένιν» το 1960 καθώς και με άλλα βραβεία[3][6]. Μεταξύ άλλων του απενεμήθη το χρυσό μετάλλιο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αεροναυτικής (IAF) της οποίας υπήρξε αντιπρόεδρος από το 1961, πρόεδρος από το 1966 και επίτιμος πρόεδρος από το 1968[11][12].
Με την ιδιότητα του ως στελέχους της IAF επισκέφτηκε την Ελλάδα το 1962 για το διεθνές συνέδριο αυτής τη οργάνωσης. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι που κάλυψαν με ενδιαφέρον αυτή την επίσκεψη, επέμεναν να μάθουν μεταξύ άλλων, και λεπτομέρειες για την ελληνική καταγωγή του. Η μόνη σχετική δήλωση που κατάφεραν να του αποσπάσουν ήταν ότι «ο πατέρας του είχε αναφέρει ότι καταγόταν από τη Χίο».
Ο Κοκκινάκης πέθανε το 1985[3] . Μόλις ένα χρόνο πριν, είχε γιορτάσει τα 79α γενέθλιά του σε ύψος 8.000 μέτρων.
Στη διάρκεια της καριέρας του ο Κοκκινάκης έκανε δεκάδες αεροπορικά ρεκόρ, εκ των οποίων ισχύουν ακόμη και σήμερα τα εξής.
- Ύψους με φορτίο 10.000 κιλών στα 13.154 μέτρα, από την 15-11-1958.
- Ύψους με φορτίο 15.000 κιλά στα 12.471 μέτρα, από την 14-11-1958.
- Ύψους με φορτίο 20.000 κιλά στα 12.118 μέτρα, από την 25-11-1959.
Τα ανωτέρω, καθώς και αρκετά άλλα που έχουν πλέον καταρριφθεί, έγιναν με το τετρακινητήριο ελικοφόρο Ιλιούσιν IL-18.
Τα περισσότερα ρεκόρ είχε κάνει με το CKB-26 (IL-2) που περιγράψαμε προηγουμένως.
Η σύγχρονη Ρωσία, σαν διάδοχος της ΕΣΣΔ, εξακολουθεί να τιμά τον Β. Κοκκινάκη και για την εκατονταετία από τη γέννησή του εξέδωσε αναμνηστικό γραμματόσημο.
Ο αδελφός του Κωνσταντίνος Κοκκινάκης ήταν επίσης σοβιετικός πιλότος δοκιμών αλλά και πιλότος μαχητικών στη διάρκεια του Β'Π.Π. Υπήρχε τουλάχιστον ένας ακόμη αδελφός, ο Παύλος, ο οποίος συμμετείχε σαν πλήρωμα σε μερικές από τις πτήσεις-ρεκόρ που έκανε ο Βλαδίμηρος.
Τον Ιούνιο του 2020 το αεροδρόμιο της πόλης Ανάπα, που βρίσκεται στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, πήρε το όνομα "Αεροδρόμιο Β. Κ. Κοκκινάκη"και αποκαλύφθηκε η φιλοτεχνημένη προτομή του που στήθηκε στην είσοδό του.
Κωνσταντίνος Κοκκινάκης
(αδελφός του Βλαδίμηρου Κοκκινάκη)
Κωνσταντίνος Κοκκινάκης | |
|---|---|
 | |
| Γεννημένος | 11 Μαρτίου 1910 Νοβοροσίσκ , Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Πέθανε | 4 Μαρτίου 1990 (79 ετών) Μόσχα , Σοβιετική Ένωση |
| Υπηκοότητα |  Σοβιετική Ένωση |
| Υπηρεσία | Κόκκινη Πολεμική Αεροπορία |
| Χρόνια υπηρεσίας | 1932 - 1950 |
| Τάξη | Συνταγματάρχης |
| Εντολές | 401 Ειδικό Σύνταγμα Μάχης |
| Μάχες / πόλεμοι | Δεύτερος Σινο-Ιαπωνικός Πόλεμος Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Βραβεία | Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης Τάγμα του Λένιν Τάγμα του Τάγματος του Κόκκινου Πανό του Ερυθρού Αστέρα |
| Συγγένειες | Βλαντιμίρ Κοκκινάκη (αδελφός) |
Ο Κωνσταντίνος Κοκκινάκης (Константин Константинович Коккинаки, 11 Μαρτίου 1910 - 4 Μαρτίου 1990)
ήταν Σοβιετικός μαχητικός και δοκιμαστικός πιλότος . Κατέρριψε συνολικά 14 εχθρικά αεροσκάφη στον Δεύτερο Σινο-Ιαπωνικό Πόλεμο και στον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά το τέλος του Πολέμου δοκίμασε δεκάδες νέα αεροσκάφη και σημείωσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας πτήσης, για το οποίο έλαβε τον τίτλο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης.
Ανάλογη καριέρα ακολούθησε και ο μεγαλύτερος αδερφός του Βλαντιμίρ Κοκκινάκης , κερδίζοντας επίσης τον τίτλο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης.
Πρώιμη ζωή
[ επεξεργασία ]Ο Κωνσταντίνος Κοκκινάκηςγεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1910 στο Νοβοροσίσκ σε ελληνική οικογένεια του Πόντου.
Εγκατέλειψε το σχολείο το 1925 αφού τελείωσε την 7η τάξη, πηγαίνοντας να εργαστεί ως ναύτης στο λιμάνι του Νοβοροσίσκ. Το 1929, κατατάχθηκε οικειοθελώς στον Κόκκινο Στρατό αφού απάντησε στο κάλεσμα της κεντρικής επιτροπής της Komsomol . [ 1 ] Το 1931, εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης . [ 2 ]
Το 1932 ο Κοκκινάκης αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας του Στάλινγκραντ . Συνέχισε να υπηρετεί ως πιλότος στην Κόκκινη Πολεμική Αεροπορία , και έγινε πιλότος δοκιμαστής το 1939. [ 1 ]
Καριέρα
Την ίδια χρονιά (1939) ο Κοκκινάκης έγινε μέλος της Σοβιετικής Εθελοντικής Ομάδας μιας μονάδας πιλότων που μάχονταν από την κινεζική πλευρά στον Δεύτερο Σινοϊαπωνικό Πόλεμο . Δύο μοίρες Polikarpov I-15 και Polikarpov I-16 συγκεντρώθηκαν κοντά στη Μόσχα, ο Stepan Suprun διορίστηκε ως διοικητής τους με την Κοκκινάκη να ενεργεί ως αναπληρωτής του.Μόλις τα αεροπλάνα έφτασαν στην Άλμα-Άτα , διαλύθηκαν και φορτώθηκαν σε αυτοκίνητα που έφτασαν στην Κίνα διασχίζοντας την έρημο Γκόμπι . Τα αεροπλάνα επανασυναρμολογήθηκαν στο Hami και πέταξαν στο Chongqing μέσω του Lanzhou .
Η μοίρα μαχητικών του Κοκκινάκη είχε επιφορτιστεί με την υπεράσπιση της πόλης από τους ιαπωνικούς βομβαρδισμούς μέχρι τον Δεκέμβριο, οπότε και μεταφέρθηκε στα νοτιοανατολικά της χώρας. Στις 10 Ιανουαρίου 1940 ο Κοκκινάκης κατέρριψε το έβδομο εχθρικό (ιαπωνικό) αεροσκάφος του.Αμέσως μετά η μοίρα του επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση, παρέμεινε στην Κίνα με την ιδιότητα του στρατιωτικού συμβούλου.Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Κίνα ο Κοκκινάκης πέταξε 166 αποστολές μάχηςκαι του απονεμήθηκε Κινεζικό παράγγελμα. [ 3 ]
ΤονΙούνιο του 1941 ο Κοκκινάκης στάλθηκε στην πρώτη γραμμή του Β'Παγκοσμίου Πολέμου . Υπηρέτησε ως αναπληρωτής διοικητής του 401ου Ειδικού Συντάγματος Μαχητών που αποτελούνταν από πρώην δοκιμαστές πιλότους. Μετά το θάνατο του Σούπρουν, ο Κοκκινάκης ανέλαβε τη θέση του επικεφαλής του συντάγματος.
Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκ. Πολέμου ο Κοκκινάκης διεκδίκησε (επιπλέον των προηγούμενων 7 καταρρίψεων ιαπωνικών αεροσκαφών)τρεις ατομικές και άλλες τέσσερις κοινές καταρρίψεις γερμανικών.
Αποσύρθηκε από την αεροπορία το 1950 με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Συνέχισε να εργάζεται ως δοκιμαστικός πιλότος, δοκιμάζοντας δεκάδες νέα αεροσκάφη.
Το 1960, έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας πτήσης.
Στις 21 Αυγούστου 1964 απονεμήθηκε στον Κοκκινάκη ο τίτλος του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης για τα επιτεύγματά του ως δοκιμαστής και πιλότος μαχητικών.
Άλλα παράσημα περιελάμβαναν δύο Τάγματα του Κόκκινου Banner , τρία Τάγματα του Λένιν , τρία Τάγματα του Πατριωτικού Πολέμου πρώτης τάξης, δύο Τάγματα του Ερυθρού Αστέρα και τον τίτλο Τιμώμενος Δοκιμαστικός Πιλότος της ΕΣΣΔ . [ 1 ] Ο Κοκκινάκι πέθανε στη Μόσχα στις 4 Μαρτίου 1990. [ 4 ]
Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Βλαντιμίρ Κοκκινάκης, ακολούθησε παρόμοια πορεία σταδιοδρομίας, κερδίζοντας επίσης τον τίτλο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης και σπάζοντας πολλά παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας ως πιλότος. [ 1 ]
Υποσημειώσεις
[ επεξεργασία ]- ^a b c d Babakov 1987, σελ. 691.
- ^ Chudodeev 2017 , σελ. 63.
- ^ Chudodeev & Kokkinaki 1986 , σσ. Κεφάλαιο 16.
- ^ "Коккинаки Константин Константинович" . www.warheroes.ru . Ανακτήθηκε 1 Δεκεμβρίου 2017 .
Αναφορές
[ επεξεργασία ]- Babakov, Alexandr (1987). Герои Слветского Союза (Абаев-Любичев) [ Ήρωες της Σοβιετικής Ένωσης (Abaev- Lubichev) ] (στα ρωσικά). Τομ. Ι. Μόσχα: Voennoe Izdatelstvo.
- Chudodeev, Yuriy (2017). Στο Земле и в Небе Κίνα: Советские военные советники и летчики–добровольцы в Китае в период японо–китайской войны 1937–1945 гг [ In the Skies and on the Ground in China: Σοβιετικοί στρατιωτικοί σύμβουλοι και εθελοντές πιλότοι του Σιπανό στην Κίνα- 1937–1945 ] (στα ρωσικά). Μόσχα: Ρωσική Ακαδημία Επιστημών. ISBN 978-5-89282-717-1.
- Chudodeev, Yuriy; Κοκκινάκη, Κωνσταντίνος (1986). Во небе Кина. 1937–1940 [ Στον κινεζικό ουρανό. 1937–1940 ] (στα ρωσικά). Μόσχα: Nauka.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Great Soviet Encyclopedia entry
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Biography at warheroes.ru
- ↑ «TsKB-26 (S.V. Ilyushin)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009.
- ↑ «TSh-3, TsKB-4 (S.A. Kocherigin and M.I.Gurevich)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009.
- ↑ 6,0 6,1 Biography at airwar.ru
- ↑ «World Records set up by the Aircraft Developed by the Ilyushin Experimental Design Bureau». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009.
- ↑ 8,0 8,1 «TsKB-30 (S.V. Ilyushin)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009.
- ↑ McCannon (1998), p. 79
- ↑ «Dates of Maiden Flights of Aircraft designed by the Ilyushin Design Bureau». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2008.
- ↑ «FAI Presidents». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2009.
- ↑ Biography at peoples.ru
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Aviation and Space World Records, ιστοσελίδα της IAF. https://web.archive.org/web/20110807013547/http://records.fai.org/
- Νικολόπουλος Γιάννης. Έλληνες της ΕΣΣΔ. Περιοδικό "Πολιτικά Θέματα", 1983, τ. 436, σελ. 39.
- Νικολόπουλος Γιάννης. Ένας ζωντανός θρύλος κλείνει τα 80: ο Βλαδίμηρος Κοκκινάκης. Άρθρο στη στήλη "Γράμματα από τη Μόσχα", περιοδικό "Πολιτικά Θέματα". Άγνωστη η ακριβής ημερομηνία.
- Cunningham R. The Moscow to Miscou flight and the Moncton Airport. The Atlantic Canada Aviation Museum Newsletter. Νοέμβριος/Δεκέμβριος 2002, σελ. 2-10.
- Lienhard H.J. Russian Air Records. http://www.uh.edu/engines/epi1429.htm
- Morrison R.J. Russia’s Shortcut to Fame. Περίληψη στην ιστοσελίδα www.heretical.com/miscella/rstofame.html.
- Wikipedia (www.wikipedia.org). Άρθρα Wladimir Konstantinowitsch Kokkinaki, Konstantin Konstantinowitsch Kokkinaki, Tupolev.
- Αργυράκος Γεώργιος, Οι σοβιετικοί πιλότοι αδελφοί Κοκκινάκη, περιοδικό "Πελινναίο", Χίος, 2009, 52, σελ. 11-22.
- Αγιαννίδης Γ. Βασίλειος, Οι Κοκκινάκηδες της Ρωσίας, περιοδικό "Πελινναίο", Χίος, 2009, 52, σελ. 6-10.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- www.aviation.ru
- flight.freeola.com/Aviation%20history/pathfinders/Arctic%20Aerial%20Exploration.htm www.century-of flight.freeola.com[νεκρός σύνδεσμος]
- willol.eparadise.de[νεκρός σύνδεσμος] (Γερμανικά)
- willol.eparadise.de (Γερμανικά)
- Ιστοσελίδα του Κεντρικού Μουσείου Αεροπορίας της Ρωσίας, Μονίνο, Μόσχα.
- Ιστοσελίδα της Ιλιούσιν