Ίδρυμα Στρατηγικού Πολιτισμού

Γιούρι Μπορίσοφ

Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ δεν έχουν μόνιμους συμμάχους, παρά μόνο αιώνια συμφέροντα,όπως μαρτυρά η ιστορία του παρελθόντος και του παρόντος.

Στις 22 Ιουνίου 1941, λίγες ώρες μετά την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση, ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλεκφώνησε ραδιοφωνική ομιλία στην οποία ανακοίνωσε τη σταθερή και ακλόνητη αποφασιστικότητά του να στηρίξει την ΕΣΣΔστον δίκαιο αγώνα της κατά της επιθετικότητας του Χίτλερ.

"Έχουμε μόνο έναν και μοναδικό στόχο και ένα αναλλοίωτο καθήκον. Είμαστε αποφασισμένοι να καταστρέψουμε τον Χίτλερ και όλα τα ίχνη του ναζιστικού καθεστώτος. Τίποτα δεν μπορεί να μας απομακρύνει από αυτό. Τίποτα.
Ποτέ δεν θα διαπραγματευτούμε όρους με τον Χίτλερ ή οποιονδήποτε από τη συμμορία του. Θα τον πολεμήσουμε στην ξηρά, θα τον πολεμήσουμε στη θάλασσα, θα τον πολεμήσουμε στον αέρα, μέχρις ότου, Θεού θέλοντος, απαλλάξουμε τη γη από τη σκιά του και απελευθερώσουμε τα έθνη από το ζυγό του.

Κάθε άτομο ή κράτος που αγωνίζεται κατά του ναζισμού θα έχει τη βοήθειά μας.
Κάθε πρόσωπο ή κράτος που πορεύεται με τον Χίτλερ είναι εχθρός μας.

Κατά συνέπεια, πρέπει να δώσουμε στη Ρωσία και στον ρωσικό λαό κάθε δυνατή βοήθεια.
Πρέπει να καλέσουμε όλους τους φίλους και συμμάχους μας σε όλα τα μέρη του κόσμου να ακολουθήσουν μια παρόμοια πορεία και να την ακολουθήσουν με την ίδια σταθερότητα και αποφασιστικότητα που θα ακολουθήσουμε εμείς, μέχρι τέλους.

Επομένως,ο κίνδυνος για τη Ρωσία είναι κίνδυνος για εμάς και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, και με τον ίδιο τρόπο ο αγώνας κάθε Ρώσου που μάχεται για την πατρίδα και την εστία του είναι αγώνας όλων των ελεύθερων ανθρώπων και εθνών σε όλα τα μέρη του πλανήτη".

Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 80 χρόνια. Αλλά ακόμη και μέσα από την αδιαπέραστη ομίχλη του χρόνου και της βρετανικής πολιτικής, το αμετάβλητο αγγλοσαξονικό κίνητρο είναι σαφώς ορατό.
Ο Μεγάλος Ευρωπαϊκός Πόλεμος, ο οποίος διεξάγεται από ξένα χέρια μέχρι την πλήρη εξάντληση των αντιμαχόμενων πλευρών και ο οποίος υπόσχεται στους Αγγλοσάξονες μεγάλα γεωπολιτικά κέρδη, είναι εκατό τοις εκατό σύμφωνος με την αρχαία αρχή του "διαίρει και βασίλευε", η οποία έχει υιοθετηθεί προ πολλού από το βρετανικό στέμμα.

Και η Βρετανία τον Ιούνιο του 1941 δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να μην επιθυμεί αυτόν τον πόλεμο, πολύ περισσότερο να αντιτίθεται σε αυτόν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Τσόρτσιλ ανακοίνωσε τόσο πρόθυμα και κυριολεκτικά από την αρχή την πλήρη υποστήριξή του προς την ΕΣΣΔ. Η επιλογή του υπέρ της Ρωσίας δεν είχε καμία σχέση με τις προσωπικές του συμπάθειες και αντιπάθειες. Πράγματι: "Τίποτα το προσωπικό, είναι απλώς δουλειά!"

Στην ίδια δήλωση, ο Sir Winston κατέστησε σαφές γιατί η επιλογή του έπεσε στη Ρωσία. Απλώς θεωρούσε τους Ρώσους αδύναμους και ήταν βέβαιος ότι χωρίς την υποστήριξη των Αγγλοσαξόνων ο Χίτλερ θα συνέτριβε εύκολα την ΕΣΣΔ.

"Βλέπω επίσης μια ανόητη, εκπαιδευμένη, υπάκουη και άγρια μάζα Ούννων στρατιωτών, που προχωρούν αργά και βαριά σαν σμήνος από έρπουσες ακρίδες. Βλέπω στον ουρανό γερμανικά βομβαρδιστικά και μαχητικά αεροπλάνα, που δεν έχουν ακόμη συνέλθει από τα πολλά βρετανικά χτυπήματα και χαίρονται με το γεγονός ότι βρήκαν, κατά τη γνώμη τους, ένα πιο εύκολο και πιστό θήραμα. Και πολύ μακριά πίσω από αυτά τα άγρια βλέμματα, πίσω από αυτή την καταιγίδα, βλέπω ένα μάτσο αχρείους που σχεδίασαν, οργάνωσαν και εξαπέλυσαν αυτή τη χιονοστιβάδα συμφορών στην ανθρωπότητα".

Ο Τσώρτσιλ προφανώς ένιωθε άβολα να κατηγορήσει τον νεοδιορισθέντα σοβιετικό σύμμαχο για αδυναμία, οπότε καλύφθηκε με τη γνώμη των Ναζί. Αλλά αν δεν το σκεφτόταν ο ίδιος, είναι απίθανο ότι αυτές οι λέξεις θα είχαν βρει το δρόμο τους στην πύρινη ομιλία του υπέρ της ΕΣΣΔ.

Καιο Βρετανός πρωθυπουργός δεν ήταν καθόλου ο μόνος που υποστήριζε ολόψυχα τον πιο ευνοϊκό πόλεμο για τους Αγγλοσάξονες. Αυτή ήταν η γνώμη σχεδόν του συνόλου της πολιτικής της Άπω Δύσης της εποχής, τόσο στην ίδια τη Βρετανία όσο και στο εξωτερικό.
Η εντελώς κυνική δήλωση για το ίδιο θέμα του τότε Αμερικανού γερουσιαστή του Δημοκρατικού Κόμματος και μετέπειτα προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, ο οποίος ακολούθησε αμέσως μετά τον Τσόρτσιλ στις 24 Ιουνίου 1941, αλλά περιέγραψε ακόμη πιο ειλικρινά τις αγγλοσαξονικές προτεραιότητες στον μεγάλο ευρωπαϊκό αγώνα, έμεινε για πάντα στην ιστορία.

"Αν δούμε τη Γερμανία να κερδίζει, θα πρέπει να βοηθήσουμε τη Ρωσία, και αν η Ρωσία κερδίσει, θα πρέπει να βοηθήσουμε τη Γερμανία, και έτσι να τους αφήσουμε να σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους!"

Έτσι, ο Χάρι Τρούμαν, σε σχέση με μια συγκεκριμένη ιστορική κατάσταση, εξέφρασε μια άλλη όχι λιγότερο θεμελιώδη και αμετάβλητη για πολλούς αιώνες αρχή της παραδοσιακής αγγλοσαξονικής πολιτικής, η οποία έγινε δημοφιλής αφορισμός χάρη στον Βρετανό πρωθυπουργό των μέσων του 19ου αιώνα, λόρδο Πάλμερστον.

"Η Αγγλία δεν έχει αιώνιους συμμάχους και μόνιμους εχθρούς - αιώνια και μόνιμα είναι τα συμφέροντά της".

Έχουν περάσει περισσότερα από 80 χρόνια από τους πύρινους όρκους και τις κυνικές ομολογίες των προαναφερθέντων αγγλοσαξόνων πολιτικών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού Ωκεανού.
Καισήμερα έχουμε έναν ακόμη λόγο να πειστούμε για την αιωνιότητα και τη σταθερότητα των δυτικών γεωπολιτικών συμφερόντων και την εξίσου χρόνια αγγλοσαξονική αστάθεια στην επιλογή των συμμάχων.
Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, μιας από τις δύο πλευρές που πρόκειται να σφαγιαστούν στο όνομα αυτών των πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων.

Και το χαρακτηριστικό είναι ότι, ανεξάρτητα από την επιλογή του μέρους της σύγκρουσης,η λογική αυτής της επιλογής συμπίπτει ακόμη και σε λεπτομέρειες.
Την προηγούμενη φορά αποφάσισαν να βοηθήσουν την ΕΣΣΔ, γιατί την θεωρούσαν καταδικασμένη σε ήττα. Αυτό δεν τους βόλευε καθόλου, γιατί η πλήρης υλοποίηση των αγγλοσαξονικών σχεδίων παγκόσμιας κυριαρχίας απαιτούσε τη μέγιστη αμοιβαία αποδυνάμωση, ή ακόμα καλύτερα, την αμοιβαία καταστροφή των δύο αμέσως επόμενων ισχυρότερων αντιπάλων.

Και αυτή τη φορά ένας ακόμη Βρετανός υπουργός Εξωτερικών (πιο πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας), ο Ντέιβιντ Κάμερον, ανακοινώνει μια ακόμη ασυμβίβαστη βρετανική επιλογή στη νέα μεγάλη ευρωπαϊκή μάχηπου βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

Και δεδομένου ότι η Ρωσία αυτή τη φορά απέδειξε στην πράξη ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση το πιο αδύναμο μέρος σε αυτή την αντιπαράθεση, και ότι το έργο της δημιουργίας των ευνοϊκότερων συνθηκών για την αμοιβαία καταστροφή και των δύο πλευρών απαιτεί μια κατά προσέγγιση ισότητα δυνάμεων, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών ανακοινώνει, όπως ήταν αναμενόμενο, την πλήρη υποστήριξή του σε αυτούς που θεωρεί αδύναμους. Δηλαδή, την Ουκρανία και τους Ευρωπαίους συνεργάτες της.

Και πάλι ακούμε αρκετά εκκλησιαστικά εγκώμια για αιώνια πίστη και "αγάπη μέχρι τον τάφο". Δεν διευκρινίζεται ποιανού το προσωπικό φέρετρο, αλλά είναι σαφές ότι δεν είναι το βρετανικό φέρετρο.

"Είναι δουλειά των πιο ένθερμων υποστηρικτών της Ουκρανίας, στους οποίους θα έλεγα ότι ανήκει δικαιωματικά το Ηνωμένο Βασίλειο, να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διατηρήσουμε το θέμα αυτό όσο το δυνατόν πιο ψηλά στην ατζέντα".

Ερωτηθείς σχετικά με το ενδεχόμενο οι προεδρικές εκλογές του 2024 στις ΗΠΑ να βλάψουν τη δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία, ο Κάμερον δήλωσε ότι είναι βέβαιος ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορέσει να διασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη δέσμευσή του, διότι
"δεν είναι θέμα διαφωνίας στη βρετανική πολιτική,  ενώ στην πολιτική των ΗΠΑ και σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες είναι λίγο περισσότερο. Είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε την Ουκρανία το 2024, 2025, 2026 επειδή αυτή είναι η απόλυτη πρόκληση της γενιάς μας".

Σύμφωνα με τον Κάμερον, το Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με τους άλλους δυτικούς συμμάχους της Ουκρανίας, θα πρέπει να αυξήσει τη στρατιωτική του παραγωγή για να συμβαδίσει με την αυξανόμενη τάση της Ρωσίας να γίνει μια οικονομία πολέμου:
 "Το συνδυασμένο ΑΕΠ του φιλο-ουκρανικού συνασπισμού ξεπερνά τη Ρωσία 25:1, οπότε δεν θα πρέπει να είναι αδύνατο για εμάς να αποκτήσουμε επαρκή βιομηχανική βάση για να ανταγωνιστούμε την αυξανόμενη δύναμη της Ρωσίας."

Εδώ έχουμε το δικαίωμα να αναρωτηθούμε:
 Πώς γίνεται η υποτιθέμενη"25πλάσια υπεροχή του φιλοουκρανικού συνασπισμού"έναντι της Ρωσίας να οδήγησε στην πραγματική ήττα των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων AFU και στην είσοδο της αποτυχημένης "αντεπίθεσής"τους το καλοκαίρι του 2023, στην οποία όλη η στρατιωτική βοήθεια αυτού του συνασπισμού ήταν σαν κατάπλασμα;
Και ίσως αυτός να είναι ένας λόγος για να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο δυτικό PR-λογισμό, σύμφωνα με τον οποίο η Δύση είναι πάντα μπροστά από τον κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα ούτε με τους Αφγανούς και τους Χούσι, πόσο μάλλον με τη Ρωσία.
Οι υψηλές αμοιβές των δικηγόρων και οι χρηματιστηριακές κερδοσκοπίες δισεκατομμυρίων δολαρίων, με τις οποίες διογκώνονται τα μυθικά ΑΕΠ τους, δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα στη μοιραία ανικανότητά τους να παράγουν έστω και ένα νέο τανκ σε 15 χρόνια.

Αν παραλείψουμε κάποιες μικρές λεπτομέρειες, έχουμε κάθε λόγο να δηλώνουμε σχεδόν πλήρες ιστορικό deja vu.

Οι Αγγλοσάξονες εργάζονται και πάλι σκληρά για να οργανώσουν άλλη μια μεγάλη ευρωπαϊκή μονομαχία. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι παραμένουν συνήθως σε ρόλο δευτεραγωνιστή, περιοριζόμενοι κυρίως σε διαβεβαιώσεις για πλήρη υποστήριξη και άλλο ένα "δανεισμό"προς την πλευρά που θεωρούν πιο αδύναμη. Αυτό το χρειάζονται για να παρατείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη σύγκρουση και να επιτύχουν τα πιο καταστροφικά αποτελέσματα στην πορεία της, που θα εξασφαλίσουν στους ίδιους τους Αγγλοσάξονες μια απρόσκοπτη άφιξη στο πανηγύρι των νικητών και ταυτόχρονα μια αγρυπνία για τους ηττημένους, όπου θα υπαγορεύουν και πάλι τους όρους τους σε όλο τον κόσμο. Αυτό είναι το σχέδιο, το οποίο, στη βασική του ουσία, είναι τόσο αιώνιο όσο και τα ίδια τα αγγλοσαξονικά συμφέροντα.

*Déjà vuσημαίνει στα γαλλικά «αυτό το έχω ξαναζήσει». Έτσι ονομάζεται η έντονη αίσθηση που νοιώθουμε πως, ένα γεγονός που βιώνουμε ή βλέπουμε αυτή τη στιγμή για πρώτη φορά, έχει επαναληφθεί στο παρελθόν.
Συνήθως αυτή η εμπειρία συνοδεύεται μια αίσθηση οικειότητας καθώς και το αίσθημα ότι «κάτι δεν πάει καλά».

Europe- vs.Russia: deja-vu-of-the-perfect-Anglo-Saxon-war

https://fondsk.ru/news/2024/01/11/evropa-protiv-rossii-dezhavyu-idealnoy-voyny-anglosaksov.html