(Παραφρασμένος Καβάφης)
Γράφει ηΧρύσα Κακατσάκη.
Σαν έξαφνα, το μεσημέρι ακουστούν
των δακρυγόνων οι ριπές
τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, αξίζει να θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε, που αξιώθηκες μια τέτοια ειρωνεία
πλησίασε σταθερά προς το λιόγερμα του βίου σου
κι άκουσε με οργή,
αλλ’ όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταίαν απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του κυβερνητικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την σύνταξι που χάνεις...
των δακρυγόνων οι ριπές
τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, αξίζει να θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε, που αξιώθηκες μια τέτοια ειρωνεία
πλησίασε σταθερά προς το λιόγερμα του βίου σου
κι άκουσε με οργή,
αλλ’ όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταίαν απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του κυβερνητικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την σύνταξι που χάνεις...