Quantcast
Channel: ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΧΑΝΙΩΝ
Viewing all 2818 articles
Browse latest View live

Η ανθρωπότητα και η επιστήμη μπροστά στην θρησκευτική απάτη και αυταπάτη

$
0
0
Η ανθρωπότητα και η επιστήμη μπροστά στην θρησκευτική απάτη και αυταπάτη*
Decrease Font SizeIncrease Font S
*Γράφει ο Κώστας Λάμπος
[prodial21@gmail.com]

«Πιθανόν εσείς, κριτές μου, να ανακοινώνετε
την καταδίκη εναντίον μου με μεγαλύτερο
φόβο απ’ ό,τι τη δέχομαι εγώ»
Giordano Bruno
«Η πίστη είναι για τον άνθρωπο ό,τι και η
άμμος για τη στρουθοκάμηλο»
Τοιχογράφημα
«Καμιά ψευτιά δεν είναι τόσο καταστροφική
όσο εκείνη που γίνεται αντικείμενο πίστης»
Thomas Paine, αμερικανός φιλόσοφος.
«Όλες οι μεγάλες αλήθειες ξεκινούν ως βλασφημίες»
George Bernard Shaw Νόμπελ Λογοτεχνίας
*
Ένας άνθρωπος που στοχάζεται κι εργάζεται κάνει περισσότερα θαύματα, από χίλιους που προσεύχονται σε ανύπαρκτους ‘θεούς’
«Οι κάτοικοι της γης είναι δύο ειδών: εκείνοι με μυαλά, αλλά
χωρίς θρησκεία, και εκείνοι με θρησκεία, αλλά χωρίς μυαλά»Al-Ma’arri Άραβας φιλόσοφος«Μία από τις πιο θλιβερές διδαχές της ιστορίας», έγραφε ο διάσημος Αμερικανός αστρονόμος και αστροφυσικός Carl Sagan «είναι η εξής: Αν μας έχουν κοροϊδέψει για αρκετά μακρύ χρονικό διάστημα, τείνουμε να απορρίπτουμε κάθε ένδειξη της κοροϊδίας. Δεν μας ενδιαφέρει πλέον να μάθουμε την αλήθεια. Η κοροϊδία μας έχει καταστήσει δέσμιους. Απλά, παραείναι οδυνηρό να παραδεχθούμε, ακόμα και στους εαυτούς μας, ότι υπήρξαμε τόσο ευκολόπιστοι»[1].
Υπάρχουν θέματα ταμπού το άγγιγμα των οποίων θεωρείται ασέβεια, αμαρτία, ‘έγκλημα καθοσιώσεως’ που επισύρει τις ανάλογες τιμωρίες, που κλιμακώνονται από την τιμωρία και την φυλακή μέχρι την ‘κόλαση’, την πυρά και την αγχόνη, τις οποίες επιβάλλουν οι φύλακες των ταμπού, τα σκοταδιστικά και τα εξουσιαστικά ιερατεία, στους ασεβείς, στους αμαρτωλούς, στους αντικαθεστωτικούς και στους ‘αναρχικούς’. Παράλληλα υπάρχουν καταστάσεις που προκαλούνται από τα ταμπού των θρησκειών και των εξουσιών που επιφέρουν την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, το ξεκλήρισμα, τον εκτοπισμό και το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, η αντιμετώπιση των οποίων αποτελεί χρέος ύψιστο των επιστημών και των επιστημόνων, πράγμα που επιβάλλει το άγγιγμα, το ξεκλείδωμα και την απομυθοποίηση των θρησκευτικών και των εξουσιαστικών ταμπού.
Κάποιοι, ταυτισμένοι με τα θρησκευτικά και εξουσιαστικά ιερατεία αφορίζουν, ή καταδικάζουν και φυλακίζουν, ακόμα και δολοφονούν, σκοτώνουν και καίνε όσους ξεπερνούν τον εξουσιαστικό Φόβο και συνεπείς στην επιστημονική και κοινωνική συνείδησή τους τολμούν να αναζητήσουν την αλήθεια, τις ρίζες των αιτιών της κακοδαιμονίας, με κίνδυνο να χάσουν, όχι μόνο την όποια βολή τους, αλλά την ίδια τη ζωή τους. Σ’ αυτούς, στους τολμηρούς χρωστάμε άνθρωποι και ανθρωπότητα, όλες τις κατακτήσεις που μας οδήγησαν μέσα από αγώνες στη σημερινή πραγματικότητα που υπόσχεται έναν καλύτερο κόσμο, τον κόσμο της κοινωνικής ισότητας.
Σεβαστές οι δοξασίες και η πίστη του καθενός, φτάνει να είναι δικές τους και ‘μετά Λόγου Γνώσεως’ και όχι από φόβο και από άγνοια και να μην τον καθιστούν υποχείριο των θρησκευτικών και εξουσιαστικών ιερατείων και αντικείμενο οικονομικής, κοινωνικής, πνευματικής και πολιτικής εκμετάλλευσης. Επειδή όμως κανένας δεν επέλεξε την θρησκεία και την πίστη του, αλλά του επιβλήθηκε από τα σκοταδιστικά και τα εξουσιαστικά ιερατεία, σε ηλικία που δεν μπορούσε να κρίνει, να συγκρίνει και να επιλέξει να πιστεύει ή να μην πιστεύει σε κάτι, γι αυτό η αναζήτηση της αλήθειας για την κακοδαιμονία της ύπαρξης και της συνύπαρξης ανθρώπων και Λαών, αποτελεί σήμερα, στον 21ο αιώνα της κοινωνικά χρήσιμης επιστήμης και της απελευθερωτικής τεχνολογίας, πρώτη προτεραιότητα η αναζήτηση της εξόδου από τους μύθους και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Όσον αφορά στο παραμύθι των επαγγελματιών θεολόγων, των παπάδων, των ιδεολόγων-φιλοσόφων της εξουσίας και μερικών μονοδιάστατων και παρτάκηδων ‘επιστημόνων’ για τον υποτιθέμενο παρηγορητικό ρόλο των θρησκειών που τάχα ανακουφίζει τους αδύναμους, τους φτωχούς και τους πάσχοντες, πράγμα που τάχα τις καθιστά χρήσιμες και αναγκαίες, οφείλουμε να ρωτάμε για τη συμβολή των θρησκειών στην διαίρεση των κοινωνιών σε πιστούς και απίστους, σε ισχυρούς και αδύναμους σε πλούσιους και φτωχούς, σε έχοντες και μη έχοντες σε βολεμένους και σε πάσχοντες. Οφείλουμε να ρωτάμε γιατί άραγε όλες οι θρησκείες διαπλέκονται με τις εκάστοτε εξουσίες, η ύπαρξη των οποίων προϋποθέτει την κοινωνική ανισότητα, δηλαδή την ύπαρξη φτωχών, αδύναμων και πασχόντων.
Ρωτώντας θα κατανοήσουμε ότι ο παρηγορητικός ρόλος των θρησκειών, των Εκκλησιών και των ιερατείων λειτουργεί ως αφιόνι, ως παυσίπονο απέναντι στη βαρβαρότητα των εξουσιών και συνεπώς θα κατανοήσουμε ότι εκείνο που χρειάζονται οι αδύναμοι, οι φτωχοί και οι πάσχοντες είναι η πραγματική βοήθεια της κοινωνικά χρήσιμης επιστήμης, η ισονομία και η κοινωνική ισότητα και όχι ψέματα και ψευδαισθήσεις. Και συνεπώς, οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές και αντικειμενικοί και χωρίς κούφιους συναισθηματισμούς, όπως ο δικαστής που αρνείται την επιείκεια στον πατροκτόνο που επικαλείται το ελαφρυντικό της ορφάνιας του, γιατί αυτό κάνουν οι θρησκείες και οι εξουσίες, πρώτα καταδικάζουν την εργαζόμενη ανθρωπότητα στη φτώχεια, στη δυστυχία και στην αρρώστια για να πλουτίζουν οι λίγοι και μετά έρχονται να προσφέρουν παρηγοριά με φόβο και ‘δωρεάν μεταθανάτιο παράδεισο’ στους ‘πιστούς’, δυσμένεια, φυλακές, ζωή-κόλαση και θάνατο στους ανυπότακτους και στους ‘απίστους’.
Με αφετηρία αυτές τις σκέψεις έγραψα το βιβλίο ‘Θεός και κεφάλαιο. Δοκίμιο για τη σχέση μεταξύ θρησκείας και εξουσίας’, που κυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση από τις εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ, ως συμβολή στον σχετικό δημόσιο διάλογο, από τον οποίο ποτέ και κανένας δεν ζημιώθηκε εκτός από εκείνους που μας θέλουν βωβούς, κωφούς, τυφλούς και δούλους ανύπαρκτων θεών και υπαρκτών αφεντάδων. Το βασικό συμπέρασμά του είναι ότι οι θεοί και οι θρησκείες αποτελούν σκόπιμα κατασκευάσματα των εξουσιών και εργαλεία εξαπάτησης και εκμετάλλευσης των εργαζόμενων ανθρώπων και των Λαών. Οι θρησκείες λειτουργούν ως εξουσιαστικές ιδεολογίες για να κρύψουν τη βαρβαρότητα των εξουσιών και να τη φορτώσουν στα εκάστοτε φετίχ των εκάστοτε εξουσιών. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μέρος αυτού του βιβλίου και αποσκοπεί στην πρόκληση αυτού του ζωτικής σημασίας δημόσιου διαλόγου σε συνθήκες έξαρσης της θρησκευτικής απάτης, ταυτόχρονα και αυταπάτης.

Τα προβλήματα της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού. ‘Πίστευε και μην ερευνάς’;

«Δεν κάνει να διερευνούμε το ζήτημα της θρησκείας πολύ
στενά, καθώς έχει την τάση να οδηγεί στην απιστία.»
Abraham Lincoln πρόεδρος των Η.Π.Α.

Η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός, ως αντανάκλαση στο πνευματικό επίπεδο, της πίεσης των δυνάμεων που σε οικονομικο-κοινωνικό επίπεδο εξέφραζαν την απαίτηση ανατροπής της δουλοπαροικίας, προκάλεσαν την εμφάνιση και τη δυναμική ανάπτυξη του καπιταλισμού, αμφισβητώντας έντονα τον ρόλο του χριστιανισμού, του βασικού στυλοβάτη της φεουδαρχίας. Στο πλαίσιο αυτής της αμφισβήτησης βγήκαν στην επιφάνεια πολλά στοιχεία που αποδείχνουν τον σκοταδιστικό και εξουσιαστικό χαρακτήρα των θρησκειών και ειδικότερα του ρωμαιο-ιουδαιο-χριστιανισμού, στοιχείο καταλυτικής αμφισβήτησης του οποίου αποτελεί η αμφισβήτηση της ιστορικότητας του ίδιου του Ιησού Χριστού[2]. Βέβαια, ο χριστιανισμός που τιμώρησε την ανθρωπότητα με τον φρικτό Μεσαίωνα για να σώσει από τις αμέτρητες αγροτικές εξεγέρσεις τον φεουδαρχισμό δεν δυσκολεύτηκε, όπως όταν εγκατέλειψε τη δουλοκτησία για λογαριασμό της φεουδαρχικής εξουσίας, να προσφέρει διαπλεκόμενος τις υπηρεσίες του στη νέα καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, η οποία, όμως, φαίνεται πως, για ν’ αντιμετωπίσει τη δική της αμφισβήτηση, ψάχνει τώρα για καινούργια, πιο εκτυφλωτικά σκοταδιστικά ‘δεκανίκια’.
Η αμφισβήτηση της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού στηρίζεται στο γεγονός πως «κανένας ιστορικός της περιόδου που φέρεται να έζησε ο Ιησούς Χριστός δεν αναφέρεται στην ύπαρξή του και μέχρι τώρα δεν υπάρχει κάποια αρχαιολογική απόδειξη αποδεκτή ευρέως[3] για την ιστορικότητα του Ιησού, και ό,τι πραγματικά γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για τον Ιησού Χριστό είναι μέσα από την αφήγηση των Ευαγγελίων. Ο Ιησούς Χριστός είναι ένας φανταστικός μυθιστορηματικός χαρακτήρας και όχι ένα ιστορικό πρόσωπο»[4]. Άλλοι ισχυρίζονται πως τον Ιησού των ευαγγελίων τον ‘ανακάλυψε’ ως ‘μυθιστορηματικό χαρακτήρα’ ο λεγόμενος Απόστολος Πέτρος[5]. Το γεγονός μάλιστα ότι δεν υπάρχει ούτε μια εβραϊκή ιστορική μαρτυρία του 1ου αιώνα για Χριστό, χριστιανούς και χριστιανισμό αποτελεί μια πολύ σοβαρή απόδειξη της ανυπαρξίας του Ιησού, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων[6] να εντοπίσουν ιστορικές μαρτυρίες πίσω από ασαφείς, ατεκμηρίωτες και έντονα αμφισβητούμενες πλαστές αναφορές μη σύγχρονων, του υποτιθέμενου προσώπου, ιστορικών. Οι δυο υποτιθέμενες σχετικές αλλά ασαφείς αναφορές του Φλάβιου Ιώσηπου έχουν καταγγελθεί ως κακόβουλες πλαστογραφήσεις απ’ τη στιγμή που διατυπώθηκαν. Τέσσερις μη χριστιανοί ιστορικοί του 1ου και 2ου αιώνα κάνουν μόνο έμμεση αναφορά σε κάποιον Χριστό[7] που δρούσε στη Ρώμη. Αυτοί είναι ο Ιώσηπος, ο Τάκιτος, ο Σουητώνιος[8] και ο Πλίνιος ο νεώτερος. Οι αναφορές αυτές αφορούν κυρίως στο κίνημα των χρηστών[9] της Ρώμης και όχι στην ύπαρξη του Ιησού, ενώ καμία απ’ αυτές τις αναφορές δεν είναι σύγχρονη με τον υποτιθέμενο Χριστό. Η πλέον σημαντική αναφορά θεωρείται αυτή του Ιωσήπου, η οποία προέρχεται από το ιουδαϊκό περιβάλλον, είναι η πλησιέστερη προς τη χρονολογία του υποτιθέμενου θανάτου του Ιησού και γράφτηκε περί το 93-94 μ.Χ. «Η γνησιότητα της αναφοράς του ακόμα και σήμερα αμφισβητείται από μέρος των ιστορικών, αν και η επικρατέστερη γνώμη ανάμεσα στους μελετητές είναι πως ο Ιώσηπος στο εν λόγω κείμενο έγραψε κάτι σχετικό για κάποιον Ιησού, αλλά το κείμενό του παραμορφώθηκε τόσο από παρεμβάσεις χριστιανών που δεν μπορούμε να το αποκαταστήσουμε αξιόπιστα»[10].
Η αποδιδόμενη αναφορά στον Ιώσηπο λέει συγκεκριμένα τα παρακάτω: «Εκείνη την περίοδο περίπου έζησε ο Ιησούς, ο σοφός άνθρωπος, αν βέβαια μπορεί κανείς να τον αποκαλέσει άνθρωπο. Ήταν εκείνος που έκανε απίστευτα πράγματα και ήταν ο δάσκαλος ανθρώπων που δέχονται την αλήθεια ευχαρίστως. Προσέλκυσε πολλούς Ιουδαίους αλλά και πολλούς Εθνικούς. Ήταν ο Χριστός. Όταν ο Πιλάτος, έπειτα από πρόταση που του έκαναν οι επιφανέστεροι ανάμεσά μας, τον καταδίκασε να σταυρωθεί, εκείνοι που από την αρχή τον αγάπησαν δεν έπαψαν να τον αγαπούν. Διότι εμφανίστηκε σε αυτούς την τρίτη ημέρα πάλι ζωντανός, όπως οι προφήτες του Θεού το είχαν προφητεύσει μαζί με πολλά άλλα θαυμαστά πράγματα για αυτόν. Και μέχρι σήμερα η φυλή των Χριστιανών, όπως ονομάστηκαν από αυτόν, δεν έχει εκλείψει»[11]. Όπως θα παρατηρήσει ο προσεκτικός αναγνώστης, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμα σκοτεινό σημείο του μύθου, αφού σ’ αυτήν την προσθήκη χρησιμοποιείται η έκφραση «τον καταδίκασε να σταυρωθεί», και δεν γίνεται καμιά αναφορά για σταύρωση και ανάσταση, κενό που από κάποιους ερμηνεύτηκε ως απελευθέρωση του φυγόδικου Ιησού και εμφάνιση μετά από τρεις μέρες σε μερικούς έμπιστους πριν φυγαδευτεί σε άλλη χώρα. Όσο για τη ‘φυλή των χριστιανών’, αυτή θα συνεχίσει να υπάρχει όσο θα υπάρχουν εξουσίες που θα κατασκευάζουν φύλαρχους και φυλές των ισλαμιστών, των βουδιστών, των Γιεχβιστών κ.λπ. κ.λπ. για να κρύβουν πίσω από αυτές τα συγκρουόμενα συμφέροντά τους.

Ιστορικά πρόσωπα χωρίς ιστορικές αποδείξεις δεν υπάρχουν

«Τίποτα δεν είναι πιό ενάντιο στη θρησκεία και στο
ιερατείο από την κρίση και την κοινή λογική.»
Voltaire

Ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος γράφει σχετικά με την αξιοπιστία των χριστιανικών γραφών: «Όπως ξέρουμε, η Νέα Διαθήκη έχει παρμένα πολλά χωρία από την Παλαιά Διαθήκη και ο Ιουστίνος μας πληροφορεί πως στα χρόνια του, οι Εβραίοι δεν αναγνώριζαν σαν έγκυρα αυτά τα χωρία και γενικά χαρακτήριζαν την προφητολογία και χριστολογία της Νέας Διαθήκης ως πλαστή»[12]. Πολλοί ιστορικοί, από όλον τον κόσμο, θεωρούν την σχετική αναφορά του Ιώσηπου πλαστή, ως εκ των υστέρων προστεθείσα, για ευνόητους λόγους. Μεταξύ αυτών και ο επίσης ιστορικός ερευνητής Γιάννης Ρούσσος, ο οποίος αποκρούει τη γνησιότητα της αποδιδόμενης στον Ιώσηπο παραπάνω αναφοράς, παραπέμποντας στη δεοντολογία της ιστορικής επιστήμης[13]. «Ο Ιησούς Χριστός και οι άλλοι ΔΕΝ είναι εξ ορισμού ιστορικά πρόσωπα, διότι ιστορικά πρόσωπα είναι όσα ρητώς αναφέρονται στις κατάλληλες πηγές»[14].
Παρά το μέγεθος της προσπάθειας να ενταχθούν εκ των υστέρων κατασκευασμένα γεγονότα στην πραγματική ιστορία της κρίσιμης περιόδου, προκειμένου να τεκμηριωθεί ως πραγματικό γεγονός ο μύθος του Χριστού και του χριστιανισμού, οι αντιφάσεις, οι αντιθέσεις, οι λαθεμένες αναφορές, οι σκόπιμες παρεμβάσεις και οι πλαστογραφήσεις που χαρακτηρίζουν τα ευαγγέλια[15], αλλά και όλα τα άλλα λεγόμενα ‘ιερά κείμενα’ του χριστιανισμού είναι τόσες που δεν μπορούν να αποφευχθούν και να αποκρυφτούν[16], ούτε και να δικαιολογηθούν, ακόμα και αν οι νεότεροι απολογητές του χριστιανισμού, προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα που αποκαλύπτει τον μυθικό και απατηλό[17] χαρακτήρα του, αντιλέγουν με το επιχείρημα πως «τα Ευαγγέλια δεν κάνουν ιστορία, μα συμβολική μεταφυσική»[18]. Δηλαδή λένε ψέματα και μύθους αναπόδεικτους, αλλά τότε το ερώτημα είναι: Γιατί και για ποιο λόγο;
Αντικειμενικά, το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού αρχίζει από το γεγονός πως όσοι σοφίστηκαν τον μύθο του και έγραψαν για την υποτιθέμενη ζωή και δράση του, ξέχασαν να αναφέρουν πότε ακριβώς γεννήθηκε και συνεπώς πότε ακριβώς ‘σταυρώθηκε’, αφού καμιά σχετική ιστορική μαρτυρία δεν υπάρχει και σε κανένα κείμενο των ‘ευαγγελιστών και των αποστόλων’ δεν αναφέρεται τίποτα αξιόπιστο και σχετικό με την ημερομηνία γέννησής του, πράγμα που άφηνε περιθώριο για σχόλια και αμφισβήτηση του μύθου. Εκείνο όμως που περιπλέκει περισσότερο το θέμα της γέννησης του Χριστού, σε βαθμό μάλιστα που να την αναιρεί ως πραγματικό γεγονός, είναι η διαφωνία μεταξύ των λεγόμενων ευαγγελιστών Λουκά και Ματθαίου, αφού κατά τον Ματθαίο ο Ιησούς γεννήθηκε την εποχή του Ηρώδη του Μεγάλου, δηλαδή το 5, το 6, το 7 παλιάς χρονολογίας (π.χ.), ή και νωρίτερα, αφού ξέρουμε ότι ο Ηρώδης πέθανε το 4 π.χ., ενώ κατά τον Λουκά (2. 1-7) γεννήθηκε την εποχή της απογραφής που διέταξε ο κυβερνήτης της Συρίας, Κυρήνιος, δηλαδή το 6 νέας χρονολογίας (ν. χ)., με άλλα λόγια τουλάχιστον 11 χρόνια αργότερα[19].
Διάφορες πηγές μάς αποκαλύπτουν τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τις πράξεις και τις παραλείψεις των ανερχόμενων αγχομένων θρησκευτικών και εξουσιαστικών ιερατείων, τα οποία ετεροχρονισμένα και αυθαίρετα αποφάσισαν να εκδώσουν πιστοποιητικό γέννησης ενός ιστορικά ανύπαρκτου προσώπου, που το ήθελαν ‘θεό’-εργαλείο τους, χωρίς ληξιαρχική πράξη γέννησης, στη θέση ενός άλλου παλιότερου ανύπαρκτου θεού-εργαλείου παρακμασμένων εργαλειοποιών. «Το έτος γέννησης του Χριστού ως ανοιχτό πρόβλημα έχει απασχολήσει κατά καιρούς επιστήμονες[20] και ιστορικούς […]. O καθορισμός της 25ης Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας γέννησης του Χριστού έγινε όταν η Καθολική Εκκλησία έψαχνε ένα τρόπο για να καταργήσει, χωρίς να δημιουργήσει μεγάλο θόρυβο, τις γιορταστικές τελετές μιας ειδωλολατρικής θρησκείας, η οποία απειλούσε τότε όχι μόνο την ύπαρξη, αλλά και την εξάπλωση του Χριστιανισμού. Η Καθολική Εκκλησία αποφάσισε να καθορίσει, τις ίδιες μέρες που οι ειδωλολάτρες γιόρταζαν, με απώτερο σκοπό η ειδωλολατρική γιορτή να αρχίσει σιγά-σιγά να εκλείπει. […] Συγκεκριμένα ο πάπας Ιούλιος Α΄ γύρω στο 335 ν. χ. επέβαλε στους Χριστιανούς να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα ανά έτος την 25η Δεκεμβρίου»[21]. Μια δεύτερη πηγή μάς πληροφορεί ότι το πρόβλημα πίεζε, οπότε: «Διακόσια χρόνια αργότερα, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (150-215 ν. χ.) συγκέντρωσε όλες τις πολλές απόψεις και αποφάνθηκε ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου του 3 π. χ. Άλλοι τοποθετούν την γέννηση στις 19 Απριλίου και άλλοι στις 20 Μαΐου. Στην αρχή, η γέννηση γιορταζόταν την 6η Ιανουαρίου. Στα 354, η Ρώμη και άλλες εκκλησίες της Δύσης επέλεξαν την 25η Δεκεμβρίου. Η ανατολική εκκλησία κατηγόρησε τις δυτικές για παραχωρήσεις στην ειδωλολατρία αλλά περί τα τέλη του αιώνα προσχώρησαν κι αυτές στην 25η Δεκεμβρίου. Υπήρχε λόγος: Η χριστιανική θρησκεία είχε να παλέψει και με τις βαθιά ριζωμένες αρχαίες δοξασίες που αποδεικνύονταν πολύ πιο επικίνδυνος εχθρός από τους παλιούς αυτοκράτορες των εποχών των διωγμών […] Ο κύριος αντίπαλος του χριστιανισμού, ο Μίθρας, ήταν ο ανίκητος θεός Ήλιος, του οποίου τη γέννηση γιόρταζαν οι πιστοί του στις 25 Δεκεμβρίου»[22].
Βέβαια, πολλοί και από πολύ νωρίς αμφισβήτησαν ότι «κάποτε έζησε στην Παλαιστίνη άνθρωπος που δίδαξε όσα βάζουν στο στόμα του οι Ευαγγελιστές. Γι’ αυτούς ο χριστιανισμός είναι παραλλαγή ή αναβίωση ανατολικών θρησκειών και ο Ιησούς είναι ένα φανταστικό πρόσωπο»[23].

Ο Ιησούς Χριστός σε ρόλο Αντι-Σπάρτακου

«Η θρησκεία είναι η αιτία της κάθε ανοησίας και διαταραχής που μπορεί να σκεφτεί κανείς,·είναι η μητέρα του φανατισμού και της διχόνοιας,·
είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας»
Voltaire Γάλλος φιλόσοφος

Επειδή οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι χριστιανοί βρίσκουν υπερβολική τη θρησκευτική εκδοχή για τον Χριστό-θεό, γι αυτό, με τη βοήθεια κάποιων υποτίθεται προοδευτικών γραφιάδων της εξουσίας, υιοθετούν τον μύθο που θεωρεί ότι ο πραγματικός Χριστός ήταν ένας επαναστάτης που αγωνίστηκε για τα δίκαια των φτωχών και την απελευθέρωση των σκλάβων, αλλά τον χάλασαν οι παπάδες, άποψη που έρχονται να ενισχύσουν καινούργιες ‘έρευνες’, που έμμεσα ενισχύουν τον άλλο μύθο τού υποτίθεται ιστορικά υπαρκτού Χριστού-θεού[24]. Είναι προφανές ότι ένας τέτοιος επαναστάτης, σαν τον Χριστό που δίδασκε την υποταγή στο θεό-σύμβολο της ρωμαϊκής εξουσίας, στους κοσμικούς αφέντες και στον ίδιο τον αυτοκράτορα, αποδείχτηκε ένα χρήσιμο εργαλείο αναθεματισμού του ιστορικά υπαρκτού επαναστάτη Σπάρτακου, του συμβόλου της επανάστασης των σκλάβων της ρωμαϊκής εξουσίας, που για αιώνες ξεσήκωνε και συνεχίζει να εμπνέει τους δούλους ενάντια στα συστήματα της δουλείας.
Αλλά τέλειοι μύθοι, ακόμα και για ‘θεούς’ δεν μπορούν να υπάρξουν, αφού και εκείνοι που έχουν λόγους να υποστηρίζουν την ύπαρξη του Χριστού, διαφωνούν τόσο, ώστε ακυρώνουν τον ισχυρισμό τους, αφού οι ιουδαίο-χριστιανοί τον θέλουν Εβραίο, άμεσο απόγονο του Δαυίδ, υιό του Ιωσήφ και άνθρωπο-μεσσία αποκλειστικό προστάτη των Εβραίων, αλλά όχι θεό, γιατί θεό τους έχουν τον Γιαχβέ. Ενώ για τους υποταγμένους στην ρωμαϊκή εξουσία Παυλιστές, ο Ιησούς δεν ήταν άνθρωπος αλλά θεός και σωτήρας όλων των ανθρώπων και μάλιστα από παρθενογένεση υιός του θεού και της Μαρίας, όπως ακριβώς το ήθελε η εξουσιαστική παράδοση για το Βούδα, τον Πυθαγόρα, τον Πλάτωνα, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον αυτοκράτορα Αύγουστο και για μια σειρά άλλων φαντασμένων εξουσιαστών, σύμφωνα με την οποία αυτοί και πολλοί άλλοι ήταν παιδιά θεών από παρθενογένεση[25].
Με το τέλος του σκοταδιστικού Μεσαίωνα, η Αναγέννηση των επιστημών και το κίνημα του Διαφωτισμού ενθάρρυνε πολλούς ανεξάρτητους ερευνητές, που είναι γνωστοί ως ‘κίνημα των μυθικιστών’[26], που από το 1760 περίπου και μετά κρίνει ότι ‘η όποια προσέγγιση του προσώπου του Ιησού πρέπει να γίνεται μόνο σε μυθολογικό επίπεδο’, γιατί θεωρούν ότι ο Ιησούς δεν υπήρξε ποτέ[27], αφού καμιά αξιόπιστη ιστορική μαρτυρία δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξή του[28]. Βέβαια, η ‘αυτοκρατορία του Βατικανού’, κληρονόμος-συνεχιστής της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και το συμπλήρωμά της, το ‘Φανάρι της Ανατολικής Ορθοδοξίας’, ο υποτιθέμενος κληρονόμος-συνεχιστής του Βυζαντίου αντέδρασαν στην αμφισβήτηση της ιστορικότητας του Ιησού, με αποτέλεσμα άλλοι να ανακαλύπτουν τον ‘τίμιο σταυρό’[29], άλλοι την ‘ιερά σινδόνη’[30], κάποιοι τρίτοι τον ‘τίμιο τάφο’, οι Εβραίοι ‘το ρόδι του Σολομώντα’ και τη ‘σαρκοφάγο του αδερφού του Ιησού’ και διάφοροι άλλοι μυστήριοι ανακαλύπτουν κάθε τόσο στην έρημο ‘αρχαίους’ παπύρους και διάφορα ‘απόκρυφα ευαγγέλια’ που τάχα βεβαιώνουν την ύπαρξη του Ιησού. Για κάποιους άλλους, όμως, ο Ιησούς ‘τελικά δεν πέθανε στον σταυρό’[31], αλλά παντρεύτηκε και φυγαδεύτηκε στην Ινδία[32] ή στο Κασμίρ[33] όπου και έκανε οικογένεια. Εκεί, όμως, που οι πληροφορίες για τον Ιησού είναι τόσο σκόπιμα συγκεχυμένες, είναι στα λεγόμενα ‘ιερά’, αλλά πειραγμένα, όπως άλλωστε όλα τα λεγόμενα ιερά, κείμενα του ιουδαϊσμού που αντιφάσκουν μεταξύ τους (Ταλμούδ της Ιερουσαλήμ και Ταλμούδ της Βαβυλώνας κ.ά.), σύμφωνα με τα οποία ο Ιησούς έζησε γύρω στο 100 π. χ., δεν σταυρώθηκε αλλά λιθοβολήθηκε, σφάχτηκε, κρεμάστηκε, τον σκότωσε ο ληστής Φινέας, ήταν ραβίνος ή φυγαδεύτηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου[34]. Η απόλυτη αντιφατικότητα και σύγχυση που επικρατεί γύρω από την ιστορικότητα του Ιησού Χριστού, δεν προβληματίζει μόνο, αλλά και δεν πείθει, και λογικά αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη πως δεν υπήρξε και συνεπώς πρόκειται για ένα υψηλής σκοπιμότητας κακοκατασκευασμένο μύθο.

Άκαρπες απόπειρες εκσυγχρονισμού του μύθου του Ιησού

«Αν δεν ήμουν άθεος, θα πίστευα σε έναν θεό που επιλέγει να σώζει ανθρώπους με βάση τις ζωές τους συνολικά και όχι δείγματα από τα λόγια τους. Νομίζω πως θα προτιμούσε έναν ειλικρινή και δίκαιο άθεο από έναν τηλε-ευαγγελιστή του οποίου η κάθε λέξη είναι Θεός, Θεός, Θεός, και κάθε πράξη είναι ατιμία, ατιμία, ατιμία»
Isaac Asimov, Χημικός και συγγραφέας Επιστημονικής

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η απόπειρα της ιστορικής τεκμηρίωσης της ύπαρξης του Ιησού φαίνεται πως ξέφυγε από τα ανυπόληπτα ιερατεία και πέρασε στις αρμοδιότητες της άμεσης, της πραγματικής εξουσίας, γι’ αυτό και άλλαξε ύφος και στυλ. Έτσι, εγκαταλείποντας τις άμεσες αναφορές στον Ιησού που τον θεωρούν υπαρκτό πρόσωπο καθώς επίσης και τις ανύπαρκτες και χαλκευμένες πηγές και ευρήματα που καταπέφτουν, μετακινήθηκε σε έμμεσες αναφορές από διάφορους μυθομανείς γραφιάδες και καλοπληρωμένους μυθιστοριογράφους που ανάλαβαν εργολαβικά να ξεκλειδώσουν μυστικούς κώδικες και να ‘αποδείξουν’ ότι, όχι μόνο υπήρξε ο Ιησούς, αλλά φυγαδεύτηκε στη Γαλλία με τη Μαρία τη Μαγδαληνή και μάλιστα άφησε και απογόνους. Έτσι, δεν είναι τυχαίο που η γραμμή αίματος του μυθιστορηματικού Ιησού, του υποτιθέμενου ‘βασιλιά των βασιλιάδων’, δεν χάθηκε κάπου σε υγρά και ταπεινά υπόγεια, (θα ήταν κακό παραμύθι με κακό τέλος και δεν θα είχε καλές πωλήσεις), αλλά φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Οι περισσότεροι μάλιστα από τους απογόνους του ανύπαρκτου Ιησού, σύμφωνα με αυτήν τη χυδαία προπαγάνδα, είναι γαλαζοαίματοι και κάποιοι άλλοι είναι οι προφήτες της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και του αμερικανισμού, όπως οι πρόεδροι των Ε.Π.Α. Μπους και Κλίντον. Για σκεπτόμενους ανθρώπους, ακόμα και για σκεπτόμενους χριστιανούς, θα έπρεπε να είναι αρκετή αυτή η σύνδεση του ανύπαρκτου Ιησού με υπαρκτούς μακελάρηδες της ανθρωπότητας και νεκροθάφτες του ανθρώπινου πολιτισμού, για να καταλάβουν ότι αυτή η ιστορία είναι από την αρχή μέχρι το τέλος στημένη για την εξαπάτηση και την υποδούλωση της ανθρωπότητας. Είναι, όμως, πολύ ενδεικτική για το ποιοι και για ποιο λόγο κατασκεύασαν τον μύθο του Χριστού και γιατί οι σημερινοί ‘απόγονοί’ τους θέλουν να νεκραναστήσουν αυτόν τον εξουσιαστικό μύθο.
Δεν είναι, όμως, μόνο η ανυπαρξία αξιόπιστων ιστορικών στοιχείων για το πρόσωπο του Ιησού που θέτει υπό αμφισβήτηση την ύπαρξή του, αλλά και όσα αναφέρονται από τους υποτιθέμενους μαθητές, ευαγγελιστές και αποστόλους για τη ζωή και τη διδασκαλία του τα οποία βρίθουν αντιφάσεων, ανακριβειών και δεν επιβεβαιώνονται ιστορικά. Ο πρώτος που στους νεότερους χρόνους επιχείρησε μια ολοκληρωμένη κριτική αντιμετώπιση των χριστιανικών κειμένων και κατάληξε, μέσα από τις έρευνές του, στην απόλυτη άρνηση της ύπαρξης του Χριστού ήταν ο Γάλλος Charles François Dupuis Dupuis (1742-1809)[35]. Ο Γερμανός θρησκειολόγος David Friedrich Strauss (1808-1874) με το βιβλίο του Η ζωή του Ιησού (Das Laben Jesu ) που εκδόθηκε το 1835 απέδειξε σημείο προς σημείο πως τα υποτιθέμενα θαύματα του Ιησού, που αναφέρονται στα ευαγγέλια, δεν είναι παρά μύθοι που επινοήθηκαν μεταγενέστερα από τους ευαγγελιστές και όσους είχαν λόγο και τη δυνατότητα να παρέμβουν στα λεγόμενα ‘ιερά ευαγγέλια’[36]. Ακολουθεί ο επίσης Γερμανός Bruno Bauer (1809-1882) φιλόσοφος και ιστορικός, που «είναι ο πρώτος που τεκμηριωμένα αμφισβήτησε την αυθεντικότητα των Επιστολών του Παύλου (στις οποίες διέκρινε την επιρροή της Στωικής φιλοσοφικής σχολής) και το ρόλο του Φίλωνα στο νεοσύστατο Χριστιανισμό. Ο Bauer ήταν από τους πρώτους που στάθηκε στην ιστορικότητα του Ιησού, απορρίπτοντάς την κατηγορηματικά. ‘Όλα όσα είναι γνωστά για τον Ιησού ανήκουν στον κόσμο της φαντασίας’, υποστήριξε χαρακτηριστικά. Οι απόψεις του είχαν ως αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του από το πανεπιστήμιο του Tübingen το 1842»[37]. Ας θυμηθούμε ότι τη δεκαετία του 1840 όλοι οι λαοί της Ευρώπης βρίσκονταν σε γενική επαναστατική εξέγερση ενάντια στην θεοκρατική απολυταρχία των μοναρχιών διεκδικώντας δημοκρατία και κοινωνική ισότητα. Από τότε μαίνεται ένα ακήρυκτος πόλεμος μεταξύ εκείνων που επιμένουν να ερευνούν, κι’ όχι μόνο ‘τις Γραφές’, και να αποκαλύπτουν τη μυθικότητα των εξουσιαστικών θρησκειών και εκείνων που έχουν λόγο να θεωρούν τους μύθους αναγκαίους και να τους εκλαμβάνουν ως πραγματικότητα.
Η ίδια η Εκκλησία έχει παραδεχτεί ότι δεν γνωρίζει ποιος ακριβώς και πότε έγραψε τα Ευαγγέλια και τις φερόμενες ως Επιστολές των Αποστόλων, ομολογώντας ότι όλα τα κείμενα της Καινής Διαθήκης αρχικά κυκλοφορούσαν ανώνυμα. Άλλωστε, όπως προκύπτει από σύγκριση των σημερινών με τα παλιότερα ευαγγέλια, οι τίτλοι τους διαφέρουν, και όσο πάμε προς τα πίσω, διαφέρουν όλο και περισσότερο από τους αντίστοιχους των υποτιθέμενων συγγραφέων αυτών των συγγραμμάτων. Γνωστό είναι επίσης ότι αυτά έχουν υποστεί πολλές επεμβάσεις. Για παράδειγμα στο φερόμενο ως ευαγγέλιο του Λουκά διαπιστώνεται ότι συγκρινόμενο το σημερινό με το αρχαιότερο ευαγγέλιο του κόσμου, το ευαγγέλιο του Σινά, που χρονολογείται γύρω στο τέλος του τέταρτου αιώνα, της νέας χρονολογίας, δηλαδή μετά τα μαγειρέματα του Ρωμαίου αυτοκράτορα, του λεγόμενου Μεγάλου Κωνσταντίνου με αρχιμάγειρα τον Ευσέβιο της Καισαρείας, έχουν προστεθεί τουλάχιστον δέκα χιλιάδες (10.000) λέξεις[38]. Αυτό το γεγονός έχει οδηγήσει πολλούς στην αμφισβήτηση της γνησιότητάς τους. Μάλιστα ο διακεκριμένος Γερμανός καθηγητής θεολογίας και ειδικός επί της Βιβλικής παλαιογραφίας, στο πανεπιστήμιο της Λειψίας, που ανακάλυψε τον Codex Sinaiticus[39], ο Constantin von Tischendorf (1815-1874), έφτασε να δηλώσει ότι «οι σύγχρονες εκδόσεις της Καινής Διαθήκης έχουν αλλοιωθεί σε πολλά σημεία και συνεπώς (τα ευαγγέλια) δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά ως αληθινά»[40]. Η ιστορία μάλιστα καταγράφει ακόμα και το γεγονός ότι ο μεγιστάνας του πλούτου Ροκφέλερ «ίδρυσε εταιρεία για την έκδοση της Βίβλου σε εκλαϊκευμένη μορφή, στην οποία όμως δεν περιλαμβάνονται οι διαμαρτυρίες εναντίον των αδικιών που διαπράττουν οι πλούσιοι και οι κραυγές ζηλόφθονης οργής εναντίον της σκανδαλώδους καλοτυχίας τους» [41]314.
Με όλα αυτά και παρά το γεγονός ότι η επιστήμη, αμφισβητώντας την ύπαρξη θεού ή θεών, δεν αφήνει περιθώρια για θρησκευτικούς μύθους και με την αμφισβήτηση της ύπαρξης του Ιησού Χριστού καταφέρνει βαρύ πλήγμα κατά του ιουδαιοχριστιανικού μύθου, εντούτοις οι θρησκείες υπάρχουν και καταδυναστεύουν την εργαζόμενη ανθρωπότητα, με τον ιουδαιοχριστιανισμό να επηρεάζει άμεσα τη ζωή του 33-34% του παγκόσμιου πληθυσμού και έμμεσα την πορεία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει με την αμέριστη και πολυεπίπεδη βοήθεια των κοσμικών εξουσιών στην καλλιέργεια αυτών των μύθων, προφανώς επειδή οι μύθοι έχουν αρχίσει να χάνουν την πειστικότητά τους όσο η έρευνα και η επιστήμη προχωράνε ρίχνοντας άπλετο φως στις φυσικές δυνάμεις, στους νόμους κίνησης των κοινωνιών και στους όρους υπέρβασης των σκοταδιστικών και εξουσιαστικών ιερατείων για μια ομαλή πορεία προς το μέλλον.
Αυτή η εξέλιξη προς το μέλλον είναι αργή, αλλά δεν ανακόπτεται και οδηγεί τον ανθρώπινο πολιτισμό στο λυκόφως των εξουσιών και θρησκειών, και όσο οι θρησκείες για να επιβιώσουν σφιχταγκαλιάζονται με τις εκάστοτε φασιστικές εξουσίες και την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση που οδηγεί στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, τόσο η
[1] Sagan Carl, The Demon-Haunted World: Science as a Candle in the Dark, (Ο δαιμονοστοιχειωμένος κόσμος. Η επιστήμη σαν ένα κερί στο σκοτάδι), Ballantine Books, Paperback, New York 1997
[2] Το όνομα Ιησούς (Γιωσούα ή Γιεχωσούα που σημαίνει ‘ο Γιαχβέ Είναι Σωτηρία’), είναι συνηθισμένο μεταξύ των Εβραίων και αποδίδεται στη μνήμη του Ιησού του Ναυή, ηγέτη των Εβραίων και διαδόχου του υποτιθέμενου γενάρχη τους του Μωυσή. Μάλιστα κατά την εξεταζόμενη περίοδο, της υποτιθέμενης ύπαρξης του Ιησού Χριστού, πολλοί και μάλιστα ραβίνοι έφεραν το όνομα Ιησούς. Το προσωνύμιο Χριστός προήλθε από το εβραϊκό (Μασίαχ), που σημαίνει Μεσσίας ‘Χρισμένος’, από την ελληνική λέξη Χρίσμα.
[3] Βέβαια, οι πλαστογράφοι της ανθρώπινης ιστορίας προσπαθούν να κατασκευάσουν ευρήματα και αποδείξεις της δήθεν ύπαρξης του Ιησού. Έτσι, τα τελευταία χρόνια το Μουσείο του Ισραήλ ‘απέκτησε’ «το ρόδι, το μοναδικό αντικείμενο που σώθηκε από τον περίφημο ναό του Σολομώντα …, πάνω στο οποίο υπήρχε η επιγραφή: ‘Άγιο για τους ιερείς. Ανήκει στο ναό του Θεού’». Αλλά απέκτησε και κάτι ακόμα σημαντικότερο, δηλαδή «ένα οστεοφυλάκιο με την επιγραφή: ‘Ιάκωβος, γιος του Ιωσήφ και αδελφός του Ιησού’», για το οποίο μάλιστα η ‘Επιθεώρηση Βιβλικής Αρχαιολογίας’ του Ισραήλ έκανε επίσημες ανακοινώσεις το 2002 στην Ουάσιγκτον. Η χαρά των ιερατείων, όμως, δεν κράτησε πολύ, γιατί κάποια μέλη της ισραηλινής σπείρας, που κατασκεύαζε, προφανώς κατά παραγγελία του ιερατείου και ‘πωλούσε’ ‘τις αδιάψευστες αποδείξεις’, ήταν φλύαρα και έτσι οι μεγάλες ‘ανακαλύψεις’, με τους πολύ προφανείς ‘ιερούς’ στόχους, αποδείχτηκαν πλαστές και στημένες απάτες. Βλ. στο περιοδικό Science, τεύχ. 18, Σεπτέμβρης 2006.
[4] Atwill Joseph, Caesar‘s Messiah: The Roman Conspiracy to Invent Jesus (Ο Μεσσίας του Καίσαρα: H Ρωμαϊκή Συνωμοσία για την Εφεύρεση του Ιησού), Ulysses Press Charleston USA 2011. Βλ. σχετικά, Παπαγεωργίου Μηνάς, Το Πρόβλημα της Ιστορικότητας του Ιησού. Το ρεύμα των Μυθικιστών, εκδ. Δαιδάλεος, Θεσσαλονίκη 2013.
[5] Σπεκ Ντιμίτρι, Ο Πέτρος επινόησε τον Ιησού. Πώς ανέκυψαν οι θρύλοι των θαυμάτων, Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2013.
[6] Διαμαντόπουλος Λεωνίδας, Αρχιμανδρίτης, Ο Ιησούς Χριστός ως ιστορική προσωπικότης, Εκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ», Αθήνα 1979.
[7] «Ο Ιώσηπος καταγράφει μετά από τον Ηρώδη και μέχρι την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, δηλαδή σε διάστημα 107 χρόνων, είκοσι οκτώ (28) ραβίνους, αρχιερείς, μεταξύ των οποίων και οι: Ο Ιησούς, γιος του Phabet. Ο Ιησούς, γιος του Damneus. Ο Ιησούς, γιος του Γαμαλιήλ. Ο Ιησούς, γιος του Sapphias. Ο Ιησούς, γιος του Thebuthus…». McKinsey Dennis, Did Jesus of Nazareth exist? (Δεν υπήρξε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ;), Bible Studies, τεύχος 141, Σεπτέμβριος 1994, στο: http://www.skeptically.org/bible/id4.html
[8] Η μόνη αναφορά σε πρόσωπο με το όνομα Χριστός που υπάρχει από σύγχρονο ιστορικό είναι αυτή που κάνει ο Σουητώνιος: «Judaeos impulsore Chresto assidue tumultuantes Romae expulsit» (Τους Ιουδαίους οι οποίοι τη υποκινήσει τού Chresto εδημιούργουν θόρυβον εις την Ρώμην, [ο Κλαύδιος] τους εξόρισεν), [Σουητώνιου, Βίοι των Καισάρων (De Vita Caesarum), Ρώμη 122 μ.Χ.]. Με δεδομένο, όμως, ότι οι Βίοι των Καισάρων γράφτηκαν εκατό χρόνια μετά από τον θρυλούμενο θάνατο του Ιησού των ευαγγελίων και αναφέρονται σε γεγονότα που συνέβησαν στη Ρώμη περίπου στο 50 μ.Χ., προκύπτει πως δεν πρόκειται για τον Χριστό των ευαγγελίων, γιατί όπως είναι γνωστό αυτός φέρεται να έχει πεθάνει 17 χρόνια πριν από τα γεγονότα και συνεπώς θα ήταν αδύνατο να βρεθεί ως ταραξίας στη Ρώμη, εκτός και αν δεχτούμε ότι ο πρωταγωνιστής του μύθου δεν πέθανε και δεν ‘αναστήθηκε’, αλλά φυγαδεύτηκε στη μητρόπολη, και μάλιστα ως Παύλος, όπως αναφέρουν άλλες πηγές, οπότε καταρρέει ολόκληρο το οικοδόμημα του ιουδαιο-χριστιανικού μύθου. phttp://anazitiseis-hh.blogspot.gr/2008/12/blog-post_29.html
[9] Το κίνημα των χρηστών, δηλαδή των έντιμων, με καθαρά κοινωνικά χαρακτηριστικά, αποσκοπούσε στην κατάργηση της δουλείας και της κοινωνικής ανισότητας, γι αυτό η αυτοκρατορική εξουσία βιάστηκε να το εξουδετερώσει ενσωματώνοντάς το στο πολύ μεταγενέστερο θρησκευτικό δημιούργημά της το λεγόμενο χριστιανικό κίνημα.
[10] Ανώνυμου, Ιστορικότητα του Ιησού, http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9.
[11] Ιώσηπος Φλάβιος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Βιβλίο XVIII, κεφ. 3, 63-64.
[12] Κορδάτος Γιάνης, Η Παλαιά Διαθήκη στο φως της κριτικής, Μπουκουμάνης, Αθήνα 1973, σ. 7.
[13] Αντιφατικοί και αλληλοσυγκρουόμενοι μύθοι δεν μπορούν να εκληφθούν ως ιστορία, γιατί η ιστοριογραφία υπόκειται στους κανόνες της επιστημονικής δεοντολογίας, των πηγών και των αποδείξεων:
«(1) Η Ιστορία δεν κατοχυρώνει την ιστορικότητα κάποιου προσώπου, και μάλιστα τόσο δικαίως αμφισβητουμένου, επί τη βάσει μίας και μοναδικής, παραγράφου 8 γραμμών, υπόπτου γραφής και προελεύσεως.
(2) Απαιτεί διασταυρώσεις με αναφορές άλλων, διαφόρων, αμερόληπτων, ανεξαρτήτων και φερέγγυων συγγραφέων. Εδώ δεν υπάρχει ούτε μία τέτοια διασταύρωση, έστω για δείγμα. Τα Ευαγγέλια είναι ανώνυμα, ακατάστατα και ασύμφωνα προϊόντα χριστιανικών αποκρυφιστικών ομάδων.
(3) Χρειάζεται αναφορές από σύγχρονους ή κοντά στα γεγονότα συγγραφείς· ει δυνατόν από αυτόπτες μάρτυρες. Ούτε και τέτοιες αναφορές υπάρχουν καθόλου.
(4) Ψάχνει να βρει και να εξετάσει τυχόντα γραπτά μνημεία τα οποία προέρχονται είτε από το χέρι του άτομου το οποίο εξετάζει είτε από κάποιον που το άτομο αυτό του υπαγορεύει ή τον διδάσκει τι να γράψει. Ο Ιησούς δεν άφησε κανένα γραπτό είτε από το χέρι του είτε από κάποιον επί τόπου γραμματέα του. Τα Ευαγγέλια είναι ψευδεπίγραφα και γράφτηκαν πολύ αργότερα και καθυστερημένα από τα χρόνια του υποτιθεμένου Ιησού και είναι ασύμφωνα!
(5) Χρησιμοποιεί ευρήματα και ανασκαφές της Επιστήμης της Αρχαιολογίας και των διαφόρων κλάδων της (π.χ. παπυρολογία, νομισματολογία, επιγραφολογία, αρχαία κωδικογραφία, χειρόγραφα κλπ.). Εν προκειμένω τίποτα σχετικό από όλα αυτά δεν υπάρχει.
(6) Χρειάζεται μια καθορισμένη προσωπογραφία τού υπό εξέταση ιστορικού προσώπου. Ούτε και τέτοια υπάρχει για έναν τόσο διαβόητο ευεργέτη, επαναστάτη κλπ. Αντιθέτως, οι διάφορες προσωπογραφίες του Ιησού αρχίζουν να παρουσιάζονται από το τέλος του 2ου αιώνος και συνεχίζονται κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, όχι μόνο τελούν σε πλήρη ασυμφωνία και σύγχυση αλλά βασίζονται σε εικασίες και σ’ αυτά που λένε οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Άλλοι, όπως ο Τερτυλλιανός, ο Ωριγένης κ.ά., βασισμένοι στον Ησαΐα της αιχμαλωσίας, κεφάλαιο 53, θεωρούν τον Ιησού κοντό και τον πιο άσχημο άνδρα στον κόσμο. Άλλοι πάλι, όπως ο Ανδρέας της Κρήτης, βασισμένοι σε μια πλαστογραφημένη επιστολή κάποιου Lentulus και σε απόκρυφα και απορριμμένα κείμενα, τον θεωρούν κοντά δυο μέτρα ψηλό και τον πιο όμορφο. Στις κατακόμβες της Ρώμης άλλοι τον ζωγραφίζουν σαν ένα παιδάριο 16-17 χρονών και άλλοι σαν τον θεό Απόλλωνα. Ο Ευσέβιος στην ψευδή και πλαστογραφημένη αλληλογραφία του Ιησού με τον βασιλέα της Εδέσσης της Μεσοποταμίας Άβγαρο, λέγει ότι τελικά ο Ιησούς έστειλε το πορτραίτο του ζωγραφισμένο στον βασιλιά, αλλά η ζωγραφιά απωλέσθη λίαν συντόμως. Πλήρης ασυναρτησία δηλαδή.
(7) Επιζητεί τη συμφωνία των ειδικών επιστημόνων ερευνητών επί του θέματος. Στο παρόν ζήτημα όμως, μόνο κατάφορη ασυμφωνία υπάρχει βασισμένη σε πολλούς ισχυρούς λόγους. (Π.χ. δεν υπάρχει καμιά ασυμφωνία μεταξύ των ειδικών επιστημόνων για το ότι ο Σόλων, ο Αθηναίος Νομοθέτης, είναι ιστορικό πρόσωπο, παρ’ όλο ότι έζησε 600 χρόνια πριν την εποχή εντός της οποίας αντιμετωπίζομε το ενταύθα εκτιθέμενο και επιμένον πρόβλημα. Όμως επί του προβλήματος του ιστορικού Ιησού που εξετάζομε εδώ οι ασυμφωνίες είναι αγεφύρωτες παρ’ όλη την χριστιανική ιστορία». Ρούσσος Ιωάννης Μ., Άρθρα και μελέτες επί του χριστιανικού φαινομένου, Minnesota USA, 2013, σ. 93-94.
[14] Ό. π.
[15] «Στο Βρετανικό Μουσείο στα μέσα της δεκαετίας του 1930 πραγματοποιήθηκαν έρευνες γνησιότητας-αυθεντικότητας της λεγόμενης ‘αγίας γραφής’με υπεριώδεις ακτίνες και τα ευρήματα αποκάλυψαν αντικαταστάσεις πολλών χωρίων, από τουλάχιστον εννέα διαφορετικούς συντάκτες. Οι φωτογραφίες που λήφθηκαν κατά τη διάρκεια της δοκιμής αποκάλυψαν ότι οι χρωστικές ουσίες από το μελάνι είχαν διατηρηθεί βαθιά στους πόρους του δέρματος, με αποτέλεσμα οι αρχικές λέξεις να είναι αναγνώσιμες κάτω από το υπεριώδες φως, πράγμα που αποδείχνει ότι τα αποκαλούμενα ευαγγέλια έχουν πολλές φορές πλαστογραφηθεί […] Μια σύγκριση του Codex Sinaiticus, δηλαδή της αρχαιότερης Καινής Διαθήκης που έχει βρεθεί στο όρος Σινά, με ένα αντίτυπο της σύγχρονης Καινής Διαθήκης, αποδείχνει ένα συγκλονιστικό γεγονός, ότι δηλαδή εντοπίζονται 14.800 συντακτικές μεταβολές», όπως αναφέρει ο Αυστραλός ερευνητής Bushby Tony, The forged Origins…, ό.π., σ. 57 κ.ε.
[16] Ρούσσος Ιωάννης Μ., Άρθρα και μελέτες …, ό.π, σ. 79 κ.ε.
[17] Για διεξοδική ανάλυση βλ. Bushby Tony, The Bible Fraud (Η Βίβλος της απάτης), Pacific Blue Group 2001.
[18] Παρατίθεται στο Βεργίδης Νίκος, Νέρων και Χριστός. Η αληθινή καταγωγή του Χριστιανισμού, Εκδόσεις «Arcadia», Αθήνα 1997.
[19] Ό. π.
[20] Υπήρξαν κάποιοι ‘επιστήμονες’ που γνωρίζοντας κάθε πότε συμβαίνουν κάποια φυσικά φαινόμενα, όπως η περιοδική σύνοδος κάποιων αστέρων και παίρνοντας σοβαρά τον μύθο ‘του λαμπρού αστέρα’, το ‘θαύμα’ που υποτίθεται ότι οδήγησε τους μάγους στη Βηθλεέμ, αποφάνθηκαν ότι ο Χριστός ‘γεννήθηκε κάποια χρονάκια προ Χριστού’, αλλά το δυστύχημα είναι ότι ούτε σ’ αυτό συμφωνούν όλοι οι ‘επιστήμονες’, με αποτέλεσμα: «Ο Kepler υποστήριξε ότι ο Χριστός είχε γεννηθεί ένα ή δύο χρόνια μετά την τριπλή σύνοδο των πλανητών Άρη, Δία και Κρόνου στα όρια των αστερισμών Κριού και Ιχθύων, δηλαδή το 4 ή 5 π.χ. Ο F. D.’ Occhieppo, καθηγητής Αστρονομίας στο πανεπιστήμιο της Βιέννης, κατέληξε το 1969 μετά από διάφορους υπολογισμούς για την πιθανή θέση των πλανητών Δία και Κρόνου ότι η γέννηση του Χριστού έγινε το 7 π.χ. Οι D. Clark και F. Stephenson στηρίχθηκαν στα Χρονικά της Σινίκης και μετά από αναλύσεις και μελέτες κατέληξαν το 1977 ότι ο Χριστός γεννήθηκε το 5 π.χ. Θεωρούν δεδομένη τη σύνοδο των πλανητών το 7 π.χ. αλλά πιστεύουν ότι μετά ανέλαμψε ένας καινοφανής αστέρας το 5 π.χ., που θεωρούν ότι ήταν το άστρο της Βηθλεέμ, το οποίο υποδεικνύει και τον χρόνο γέννησης του Χριστού». Βλ. Ανώνυμου, Η Γέννηση του Χριστού προ Χριστού και το Άστρο της Βηθλεέμ, στο: http://agonigrammi.wordpress.com/2009/12/21/%
[21] Κορδάτος Γιάνης, Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός, Μπουκουμάνης, Αθήνα 1975, τόμοι 2, εδώ τόμος 2ος, σ. 10-12.
[22] Ανώνυμου, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=20818 και Ανώνυμου, http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/12/blog-post_23.html#.VASgW6
[23] Κορδάτος Γιάννης, Ιησούς Χριστός…, ό.π., τόμ. 1ος, σ. 8.
[24] «Το αληθινό ιστορικό πρόσωπο του Iησού ήταν εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι το παρουσιάζουν οι αυτόκλητοι εκπρόσωποί του. O Iησούς δεν ήταν υιός Θεού αλλά γιος του Iούδα από τα Γάμαλα, απόγονος της βασιλικής γενιάς του Δαυΐδ. Δεν υπήρξε ποτέ μονογενής αλλά πρωτόκος γιος μιας πολυμελούς οικογένειας επαναστατών. Δεν γεννήθηκε στη Bηθλεέμ αλλά στα Γάμαλα. Δεν ίδρυσε μια νέα θρησκεία αλλά ηγήθηκε της επαναστατικής αίρεσης των Zηλωτών. Δεν κήρυξε τη βασιλεία των Oυρανών αλλά διεκδίκησε τη βασιλεία του Iσραήλ και για τον λόγο αυτό διώχθηκε, συνελήφθη και εκτελέστηκε από τους Pωμαίους». Ambelain, Robert, Ιησούς ή το θανάσιμο μυστικό των Ναϊτών. Το πραγματικό ιστορικό πρόσωπο, εκδόσεις  Βερέττας, Ρόδος 2010.
[25] Κορδάτος Γιάννης, Ιησούς Χριστός… ό.π., τόμ. 2ος, σ. 9-10.
[26] «Ο Μυθικισμός υποστηρίζει ότι Θεοί, Θεές και άλλοι ήρωες και θρυλικές φιγούρες οι οποίοι και συνδέονταν με υποτιθέμενες εκπληκτικές και υπερφυσικές ικανότητες, δεν υπήρξαν πραγματικά πρόσωπα, αλλά μυθολογικοί χαρακτήρες». Βλ. Παπαγεωργίου Μηνάς, Ο Μυθικισμός και η ιστορικότητα του Ιησού, στο περιοδικό “Φαινόμενα” του Ελεύθερου Τύπου, τεύχος 13 της 23.12.2010.
[27] «Ο Ιησούς Χριστός της Χριστιανικής θρησκείας δεν είναι δυνατό, τουλάχιστον μέχρις στιγμής, να θεωρείται Ιστορικό πρόσωπο. Όσο για τον Ιησού Χριστό των Ευαγγελίων αυτός είναι αποδεδειγμένη μυθολογία». Ρούσσος Ιωάννης Μ., Άρθρα και μελέτες…, ό.π., σ. 80.
[28] Αμφισβητείται η ύπαρξη του Ιησού, γιατί δεν υπάρχουν απτά ιστορικά και αρχαιολογικά στοιχεία. Κανένας από τους ιστορικούς που έζησαν στην ίδια περίοδο δεν αναφέρει κάτι για το συγκεκριμένο Ιησού και τη δράση του. Και δεν είναι λογικό να δεχτεί κανείς ότι υπήρξε μια τέτοια προσωπικότητα, αλλά οι σύγχρονοί της δεν άφησαν καμιά μαρτυρία για την υποτιθέμενη πολυτάραχη παρουσία της. Οι περιγραφές των ευαγγελίων, που δεν μπορούν να θεωρηθούν ιστορία αλλά κατασκευασμένα και διαρκώς ανακατασκευαζόμενα κείμενα πίστεως, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους μύθους, χρονολογούνται δεκαετίες αργότερα. Επιπροσθέτως, ορισμένες αναφορές μεταγενέστερων ιστορικών (βλ. Φλάβιος Ιώσηπος, Τάκιτος, Σουητώνιος κλπ.) έχουν αποδειχτεί είτε πλαστές-μεταγενέστερες προσθήκες των χριστιανών, είτε χαρακτηρίζονται εντελώς αόριστες για να στηρίξουν την παρουσία του Ιησού στα γεγονότα’. Βλ. Παπαγεωργίου Μηνάς, Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού: Το ρεύμα των Μυθικιστών, Eκδόσεις Δαιδάλεος, Θεσσαλονίκη 2013.
[29] Τον οποίο υποτίθεται ότι, διά θαύματος, ανακάλυψε μεταξύ πολλών άλλων, στο Γολγοθά όπου γίνονταν συνέχεια σταυρικές θανατώσεις, ατόφιο και άφθαρτο 300 χρόνια μετά, η λεγόμενη Αγία Ελένη, η μητέρα του λεγόμενου Μεγάλου Κωνσταντίνου και «είναι τόσα τα χρόνια που πραγματοποιείται το γνωστό εμπόριο με τα κομματάκια από το τίμιο ξύλο και τόσα τα εκατομμύρια των πιστών που έχουν αγοράσει κι από ένα κομματάκι […] είτε στα Ιεροσόλυμα, είτε στο Φανάρι, είτε στο Άγιο Όρος, αφού εκεί υπάρχουν λέει και άλλα κομμάτια, ώστε ο σταυρός θα αντιστοιχούσε σε ολόκληρο δάσος». Βλ. Ριζοσπάστης, Ν.Μπ., 12.9.2000). Αλλά και η Καθημερινή διαμαρτύρεται γιατί: «πωλούν κοινά καυσόξυλα ως θαυματουργά και τίμια» (18.7.1999).
[30] Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν το σάβανο του Χριστού πάνω στο οποίο υποτίθεται ότι έχει αποτυπωθεί η μορφή του. Όταν η χρονολόγηση από επιστήμονες με τη μέθοδο του άνθρακα απόδειξε ότι αυτό το ύφασμα κατασκευάστηκε το 13ο με 14ο αιώνα, τότε το Βατικανό αρνήθηκε την αυθεντικότητά του και άφησε να εννοηθεί ότι πρόκειται περί απάτης. Παρ’ όλα αυτά, όμως, κάποιοι συνεχίζουν να το παρουσιάζουν ως αυθεντικό και να εξαπατούν τους αφελείς πιστούς. «Αναφορικά με την ιερά σινδώνη του Τορίνο, όλα τα εμπειρικά στοιχεία και η λογική θα οδηγήσουν οποιοδήποτε αντικειμενικό, λογικό άτομο στο ακλόνητο συμπέρασμα ότι η σινδώνη είναι τεχνούργημα κάποιου καλλιτέχνη του 14ου αιώνα». Schafesma Steven D.N., Unraveling the Shroud of Turin (Ξεδιπλώνοντας το σάβανο του Τουρίνου), http://www.freeinquiry.com/skeptic/shroud/as/schafersman.html, βλ. επίσης Kersten Holger, Das Jesus-Komplott: die Wahrheit über das Turiner Grabtuch (Η συνωμοσία του Ιησού. Η αλήθεια για το σάβανο του Τουρίνου), Heyne-Verlag, München 1997.
[31] Kersten Holger und Gruber Elmar R. Jesus starb nicht am Kreuz – Die Botschaft des Turiner Grabtuchs (Ο Ιησούς δεν πέθανε στο σταυρό. Το μήνυμα του σάβανου του Τορίνου), Langen-Müller Verlag, München 1998. Βλ. επίσης Seiler Ursula, Jesus starb nicht am Kreuz (Ο Ιησούς δεν πέθανε στο σταυρό) στο: http://www.zeitenschrift.com/artikel/jesus-starb-nicht-am-kreuz#.VALQHKPCrFx
[32] Kersten Holger, Jesus lebte in Indien. Sein geheimes Leben vor und nach der Kreuzigung (Ο Ιησούς έζησε στην Ινδία. Η μυστική του ζωή πριν και μετά τη σταύρωση), Droemer Knaur, München 1983.
[33] Βλ. Faber-Kaiser Andreas, Jesus lebte und starb in Kaschmir (Ο Ιησούς έζησε και πέθανε στο Κασμίρ), Grin Verlag, München 2013.
[34] McKinsey Dennis, Did Jesus of Nazareth exist? (Δεν υπήρξε ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ;), Bible Studies, τεύχ. 141, Σεπτέμβριος 1994.
[35] Βλ. σχετικά τις εργασίες του: Origine de tous les Cultes, ou la Réligion Universelle (Προέλευση όλων των θρησκειών, ή η παγκόσμια θρησκεία) και The origin of all religious worship (Η προέλευση κάθε θρησκευτικής λατρείας). Βλ. σχετικά Βεργίδης Νίκος, Νέρων και Χριστός, ό.π. σ. 21 κ.ε.
[36] Strauss David Friedrich, Das leben Jesu (Η ζωή του Ιησού), Tübingen 1835, στο: https://archive.org/stream/daslebenjesu01stragoog#page/n33/mode
[37] Παπαγεωργίου Μηνάς, Ο Μυθικισμός και η ιστορικότητα του…, ό.π. Βλ. επίσης: Curtner Herbert, Jesus: God, Man or Myth?, Examination of the Evidence (Ιησούς: Θεός, άνθρωπος ή Μύθος; Εξέταση των στοιχείων), Paperback 2000. Acharya S./ Murdock D.M., The Christ Conspiracy: The Greatest Story Ever Sold (Η χριστιανική συνωμοσία. Ο μεγαλύτερος μύθος που πωλήθηκε ποτέ), Adventures Unlimited Press 2011. Humphreys Kenneth., Jesus Never Existed (Ο Ιησούς δεν υπήρξε ποτέ), Iconoclast Press. Doherty Earl, Jesus: Neither God Nor Man. The Case for a Mythical Jesus (Ιησούς, ούτε θεός, ούτε άνθρωπος. Η συνηγορία υπέρ ενός μυθικού Ιησού), Perfect Paperback, 2009.
[38] Bushby Tony, The Bible Fraud, ό.π., και Bushby Tony, The forged Origins of New Testament, Nexus Magazine, March 2007, σ. 58.
[39] Ο Σιναϊτικός Κώδικας είναι ένας αρχαίος χειρόγραφος κώδικας που περιέχει τα βιβλία της Καινής Διαθήκης και ένα μέρος των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Ανακαλύφθηκε από τον Constantin von Tischendorf στο γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στους πρόποδες του Όρους Σινά, στην Αίγυπτο, το 1859. Οι μελετητές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο γραμματικός που ασχολήθηκε με την Καινή Διαθήκη δεν ήταν ο ίδιος μ’ αυτόν που έγραψε το τμήμα της Παλαιάς Διαθήκης Συνολικά υπολογίζεται ότι εννιά διορθωτές επεξεργάστηκαν το χειρόγραφο σε διάρκεια χρόνου που εκτείνεται από τον 5ο έως τον 12ο αιώνα. Ως τόπος κατασκευής έχουν προταθεί διάφορες μεγάλες πόλεις του ελληνορωμαϊκού κόσμου, όπως η Αλεξάνδρεια, η Κωνσταντινούπολη και η Καισάρεια της Παλαιστίνης.
[40] Tischendorf Constantin von, When were our Gospels written?,(Πότε, πού γράφτηκαν τα ευαγγέλιά μας;), Translated and publisd by the Religious tract society in London 1865, παρατίθεται στο: Bushby Tony, The forged Origins…, ό.π., σ. 59.
[41] Αναφέρεται στο: Λαφάργκ Πωλ, Η θεϊκή οφθαλμαπάτη, Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα 2014, σελ. 63.
*Πηγή: https://mynima-hellas.com/2016/04/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B7-%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC-%CF%83/

Titus Lucretius Carus  (Τίτος Λουκρήτιος Κάρος)  
Ρωμαίος ποιητής και φιλόσοφος (55-53 πΧ:

''Χάμω σερνόταν μπροστά στα μάτια όλων, ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή, πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας που απ'τα ουράνια πρόβαλλε την τρομερή της όψη και απειλούσε τους θνητούς. Τότε, πρώτος ένας Έλληνας τόλμησε να υψώσει τα μάτια του τα θνητά καταπάνω της και να της αντισταθεί. Αυτόν δεν τον σταμάτησαν οι κεραυνοί μήτε το απειλητικό μουρμουρητό τ'ουρανού μήτε τα παραμύθια των θεών. Ίσα-ίσα, που δυνάμωσαν το θάρρος της ψυχής του και τη θέληση να αποτινάξει, πρώτος αυτός, τις κλειδωνιές που σφράγιζαν τα μυστικά της φύσης. Κι η ζωντανή ορμή του νου θριάμβευσε και διάβηκε τους φλογισμένους φράχτες τ'ουρανού, και περπάτησε το απέραντο Σύμπαν με λογισμό και πνεύμα. Και μας ξανάρθε νικητής για να μας πει τι μπορεί να γίνει και τι όχι, και πώς ορίζεται, με νόμους ακλόνητους, η δύναμη στο κάθε τι. Έτσι, με τη σειρά της, ποδοπατημένη συντρίβεται η θρησκεία, κι εμάς η νίκη του μας υψώνει στα ουράνια.''


(Περί της φύσης των Όντων Ι 62-79)

Κρήτη, Νάξος, Πάρος, Σέριφος, Σίφνος, Αίγινα, Χίος …Τι σημαίνουν τα ονόματα δεκάδων ελληνικών νησιών;

$
0
0
 Ο  Γιώργος Λεκάκης, συγγραφέας του βιβλίου «Αιγαίο-ετυμολογίες νήσων» γράφει:
«… κατά την αρχαιότητα υπήρχαν περίοδοι μεγάλων γεωλογικών αναταράξεων. Έτσι οι ονομασίες των νησιών εξυπηρετούσαν και την ανάγκη καταγραφής των αναταράξεων αυτών.  Για παράδειγμα το νησί  Αγκίστρι, ονομαζόταν Κεκρυφάλεια, και έτσι ο αρχαίος καταλάβαινε ότι επρόκειτο για ύφαλο» και προσθέτει: «Όποιος μπορεί και διαβάζει πίσω από τις λέξεις, θα γνωρίσει την προϊστορία της Ελλάδας. Το όνομα κρύβει μνήμη».

 Κεφαλονιά: Η Κεφαλονιά πήρε το όνομα της από τον ήρωα Κέφαλο, τον πρώτο ηγεμόνα του νησιού, ο οποίος ήταν Αθηναίος αρχηγός και γιος του Διονύσου. Ο Κέφαλος εκδιωχθείς από την Αθήνα για κάποιο φόνο, εξορίστηκε και εγκαταστάθηκε το νησί. Γι’ αυτό μάλιστα και η ορθή ονομασία είναι Κεφαλονιά με ένα λάμδα.


 Χίος: Το νησί απέκτησε το όνομά του από την Χιόνη, η οποία ήταν κόρη του Ποσειδώνα. Όταν γεννήθηκε στο νησί έπεσε χιόνι γι’ αυτό το μωρό ονομάστηκε έτσι και εξ’ αυτού το νησί Χίος. Λένε μάλιστα ότι όταν έφτασε ο Ποσειδώνας στο νησί ήταν έρημος και με το χιόνι που έπεσε το έδαφός του έγινε γόνιμο. 


Σάμος: Το όνομα προκύπτει από την μηκυναϊκή λέξη «σάμη» ή «σάμος», η οποία σημαίνει ύψωμα δίπλα στην ακτή. (Σημ. Κώστα Ντουντουλάκη: Σάμος είναι και στην δωρική διάλεκτο με μετατροπή του η σε α το σημάδι, όπως λένε ακόμα οι βοσκοί στην Κρήτη η "σαμά"των αιγοπροβάτων.Σάμη-σημάδι είναι κάθε ύψωμα, ο κάθετος διαμελισμός γενικά) 

Η γεωμορφολογία της Σάμου επιβεβαιώνει αυτήν την ονομασία, αφού το νησί έχει αρκετά βουνά και υψώματα.

 Λευκάδα: Το όνομα της νήσου Λευκάδας μας το παραδίδει ο Όμηρος και προέρχεται από το «λευκάς» γιατί ήταν λευκογαία, είχε δηλαδή άσπρο χώμα. Το όνομα της νήσου Λευκάδας μας το παραδίδει ο Όμηρος και προέρχεται από το «λευκάς». 


 Κως: Από το «Κωfoς» (το f αντιπροσωπεύει το αρχαίο δίγαμμα), το οποίο σημαίνει νήσος με πολλά σπήλαια. Από το «κωfoς» προκύπτει η λέξη cave, στα αγγλικά, καθώς επίσης και το όνομα του καβουριού,το καβούκι του οποίου θυμίζει σπήλαιο. 


Τήνος: Το όνομά της προκύπτει από την αρχαία ελληνική ρίζα «ταν», η οποία μας έδωσε το «ταναός» που σημαίνει μακρύς, λόγω του σχήματός του νησιού. Αν και η λέξη «ταναός» δεν χρησιμοποιείται πλέον, παρ’ όλα αυτά από αυτή τη λέξη προκύπτει η «ταινία».


 Ιθάκη: Από το «ιθύς», που σημαίνει ευθύς, ίσιος, μακρύς. Η μακρόστενη νήσος. Από το «ιθύς» προκύπτει και ο ιχθύς, το ψάρι, επειδή είναι κι αυτό μακρόστενο. 

(Σημείωση Κ.Ντουντουλάκη:Όπως και τα ιθύνουσα τάξη=δι-ευθύνουσα,  ιθύνων νους,  κλπ)

 Σίφνος: Πήρε το όνομά της από τον ήρωα Σίφνο, ο όποιος ήταν γιος του ήρωα Σουνίου και πρωτοκατοίκησε το νησί. 


Παξοί: Το όνομά τους το πήραν από τη λέξη «πάθος», το ερωτικό πάθος. Ο Ποσειδώνας έχοντας ερωτευτεί παράφορα τη νύμφη Αμφιτρίτη, μπορούσε να την κάνει δική του μόνο αν της χάριζε μια δική της γη, όπως εκείνη του ζήτησε. Έτσι σήκωσε την κοσμική του τρίαινα, έκοψε ένα κομμάτι από την Κέρκυρα, το οποίο… μετακίνησε λίγο νοτιότερα και εκεί, στους Παξούς, στέγασε τον έρωτά του με τη νύμφη. 


Αγκίστρι: Στα αρχαία χρόνια το νησί λεγόταν Κεκρυφάλεια, που σήμαινε κορυφή υφάλου, γιατί πρόκειται για ένα μικρό νησάκι σαν εξοχή υφάλου. Σήμερα ονομάζεται Αγκίστρι γιατί είναι αγκιστρωμένο στην Αίγινα.


 Πόρος: Ο Πόρος είναι στην ουσία δύο νησιά. Το ένα λεγόταν Σφαιρία από τον Σφαίρο, ηνίοχο του άρματος του Πέλοπα (ο οποίος σημειωτέον υπήρξε ονοματοδότης της Πελοπονήσου) ο οποίος Σφαίρος πέθανε και τάφηκε στο ένα νησί. Το άλλο νησί ήταν η Καλαυρία και ονομάστηκε έτσι επειδή είχε καλή αύρα. Τα δύο αυτά νησάκια γίνανε ένα και ονομάστηκαν Πόρος γιατί εκεί υπάρχει ένας μικρός πόρος, ένα πέρασμα δηλαδή που χωρίζει το νησί από τον Γαλατά.


 Φολέγανδρος: Αρχικά ονομαζόταν «Πολύκανδρος» γιατί είχε πολύ μεγάλο πληθυσμό. Ο πρώτος οικιστής της ήταν ο Φολέγανδρος, γιος του Μίνωα, ο οποίος έφερε στο νησί μεγάλο πληθυσμό Κρητών, χαρίζοντας παράλληλα το όνομά του σε αυτό. 


Σέριφος: Το όνομα προκύπτει από τη ρίζα «σερ», η οποία μας έχει δώσει το σέριφον, θαλάσσιο φυτό και διάφορα άλλα ονόματα βοτάνων. Σε συνδυασμό με το άφθονο χρυσάφι που είχε στην αρχαιότητα, σήμαινε ότι αυτά τα βότανα ήταν ισχυρά και ιαματικά. Επομένως, το όνομα Σέριφος, δηλώνει την πλούσια σε ιαματική χλωρίδα νήσο, με πλούσιο υπέδαφος. 


Αίγινα: Το κοντινό στην Αττική νησί, οφείλει την ονομασία του στην ελληνική μυθολογία και στην κόρη του Θεού Ασωπού Αίγινα, την οποία ερωτεύτηκε ο Δίας και την… ξεμονάχιασε στο νησί Οινώνη, το οποίο και μετονομάστηκε σε Αίγινα.


 Αλόννησος: Το όνομά της προκύπτει από την αρχαία ελληνική λέξη « αλς» (=θάλασσα) συν τη λέξη νησί. Πρόκειται δηλαδή για ένα νησί καταμεσής της θάλασσας. Το αρχαίο της όνομα ήταν Ίκος, ενώ το σύγχρονο της το πήρε επί Όθωνα, το 1838. 


 Άνδρος: Από τον ήρωα Άνδρο ή Ανδρέα, ο οποίος ήταν περίφημος μάντης, τόσο σπουδαίος που του χάρισε το νησί ο Ραδάμανθης, αδελφός του Μίνωα. Ο Ραδαμάνθης θεωρείτο ο πιο δίκαιος άνθρωπος του κόσμου και όταν πέθανε συνέχισε να είναι δίκαιος γι’ αυτό και έγινε ο κριτής του Κάτω Κόσμου. Αυτός έκρινε ότι ο περιφημότερος μάντης της εποχής ήταν ο Άνδρος και έτσι αποφάσισε να του χαρίσει ένα ολόκληρο νησί. 


Αστυπάλαια: Ονομάστηκε έτσι γιατί υπήρξε ένα από τα παλαιότερα άστεα, δηλαδή πόλεις του Αιγαίου. Είναι το νησί που ενώνει τα Δωδεκάνησα με τις Κυκλάδες και βρισκόταν σε κομβικό σημείο για τους ναύτες. Γι’ αυτόν τον λόγο ιδρύθηκε στο νησί μια ολόκληρη πόλη, η οποία μάλιστα ήταν από τους πρώτους ναύσταθμους στο Αιγαίο. Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι το νησί πήρε το όνομα του από την κόρη του Φοίνικα και της Περιμήδης, η οποία υπήρξε αδελφή της Ευρώπης. 


Αμοργός: Το όνομά του ατμοσφαιρικού αυτού νησιού προκύπτει από την αμόργη, (σημ.Κ.Ντουντουλάκη: σημαίνει καταρχήν σκούρα γκρίζα άμμος ή λάσπη, εξ ού και το σύγχρονο μούργα, όπως είναι η άμμος και τα οι ψαμόλιθοι-βράχια εκεί) σημαίνει και  ένα φυτό από το οποίο οι αρχαίοι έφτιαχναν ένα εξαιρετικό λινάρι, ένα διάφανο λινό ύφασμα. Εξ ου και στην αρχαιότητα ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή τα αμοργινά ιμάτια, από τα οποία έφτιαχναν τους καλύτερους χιτώνες.


Εύβοια: Η χώρα με τα καλά βόδια, από τις πολλές αγέλες βοδιών που είχε εκεί. Ως γνωστόν τα βόδια καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες φαγητού και δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε μικρό νησάκι. Μάλιστα στα νομίσματα της Εύβοιας στην αρχαιότητα, σύμβολο ήταν η αγελάδα. 

Ζάκυνθος: Από τον Ζάκυνθο ο οποίος ήταν γιος του πρίγκιπα Τρώα, γενάρχη των Τρώων. Όταν τέλειωσε η τρωική εκστρατεία, ο Ζάκυνθος με τον λαό του έφυγε από την Τροία και κατοίκησαν σε ένα νησί που πήρε το όνομά του. 


Κύθηρα: Το όνομά τους σημαίνει «τα κρυφά» γιατί σε αυτά γεννήθηκε εν κρυπτώ η Αφροδίτη (κεύθω =κρύβω, επομένως Κύθηρα = τα καλά κρυμμένα). Ο μύθος λέει ότι η θεά γεννήθηκε στα κύματα κοντά στην Κύπρο, όμως την έβαλαν σε ένα κοχύλι για να κρατηθεί μυστική η γέννα της και την «έκρυψαν» σε ένα άλλο νησί μέχρι να μεγαλώσει. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι τα Κύθηρα στην αρχαιότητα ήταν ο… top προορισμός για γαμήλια ταξίδια, ένα νησί βαθιά… αφροδισιακό ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. 


 Λήμνος: Για το όνομά της υπάρχουν δύο ερμηνείες. Η μία ότι προκύπτει από το ρήμα λείβω που σημαίνει «πλήρης υδάτων», αυτός δηλαδή που έχει πολλά ύδατα (λίμνη, λημνιώνας σήμερα) και η άλλη από το λήιονπεδίον, δηλαδή την πολύ πλούσια πεδιάδα, φράση που πραγματικά αντικατοπτρίζει τη Λήμνο, η οποία ήταν και είναι ο σιτοβολώνας του Αιγαίου. Σήμερα η λέξη «λήιον» έχει αφήσει τα… απομεινάρια της στην λέξη «ληστής», αυτός δηλαδή που πάει να κλέψει κάποιον που έχει λήη, πλούτο. 


Μήλος: Πήρε το όνομά της από τον ήρωα Μήλο, ο οποίος κατοίκησε πρώτος το νησί. Ο Μήλος κάποτε πήγε στην Κύπρο, όπου γνώρισε τον Άδωνι και οι δυο νέοι έγιναν φίλοι με παροιμιώδη φιλία. Όταν πέθανε ο Άδωνις, ο Μήλος αυτοκτόνησε κάτω από ένα δέντρο το οποίο έκτοτε ονομάστηκε μηλιά. Αυτός ο Μήλος ήταν και ο πρώτος διδάξας της κουράς των προβάτων, ο πρώτος κτηνοτρόφος θα λέγαμε σήμερα, γι’αυτό και στα ομηρικά έπη «μήλος» σημαίνει πρόβατο. 


Νάξος: Στα αρχαία χρόνια το νησί λεγόταν Δία, γιατί είναι η μεγαλύτερη των Κυκλάδων και ως τέτοια πήρε το όνομα του μεγαλύτερου των Θεών. Όταν την αποίκησε ο ήρωας Νάξος, Γιος του Ενδημίωνα του εραστή της Σελήνης, ονομάστηκε από τον ήρωα με το σημερινό της όνομα. 


Πάρος: Το όνομα του νησιού σημαίνει «παραλία». Πάρος, λοιπόν, ένα νησί με ωραίες παραλίες. Αμφιβάλλει κανείς; 


Σκιάθος: Το όνομά της προκύπτει από την σκιά επειδή είναι πολύ σκιερή νήσος με πολλά δέντρα. Μία άλλη ερμηνεία αναφέρει ότι το όνομα προκύπτει από τη σκιά του Άθου, η οποία «πέφτει» πάνω στο νησί. 


Ικαρία: Πήρε το όνομά της από τον Ίκαρο, ο οποίος προσπαθώντας να πετάξει με κέρινα φτερά, έπεσε στη θάλασσα και τα κύματα ξέβρασαν το σώμα του στο νησί. Ικαρία.


Κρήτη: Το όνομά της σημαίνει κραταιή, αυτή που είναι κράτος. Κραταιή σημαίνει ισχυρή, δυνατή. Η Κρήτη υπήρξε η μεγαλύτερη θαλασσοκράτειρα του κόσμου και οι πρώτοι της φύλακες ήταν οι Κουρήτεςαπό τους οποίους πήραν το όνομά τους οι Κρήτες.


 Πηγή: Το Ποντίκι Web... 


Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/kriti-naxos-paros-serifos-sifnos-egina-chios-ti-simenoun-ta-onomata-dekadon-ellinikon-nision/

Ο ΑΝΔΡΑΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ...εξιδανικευμένα, κατά τον Ουγκώ

$
0
0




Ο άνδρας είναι από τα πιο "υψηλά"δημιουργήματα.
Η γυναίκα είναι το πιο "μεγαλειώδες"από τα ιδανικά.


Ο Θεός έφτιαξε για τον άνδρα ένα "θρόνο" , για την γυναίκα ένα "βωμό".
Ο θρόνος "εξυψώνει" , βωμός "αγιάζει".

Ο άνδρας είναι ο "εγκέφαλος", η γυναίκα η "καρδιά".
Ο εγκέφαλος "κατασκευάζει"φως, η γυναίκα "παράγει αγάπη".
Το φως "γονιμοποιεί", η αγάπη "ανασταίνει".
Ο άνδρας είναι δυνατός στην λογική.
Η γυναίκα είναι ακαταμάχητη στα δάκρυα.
Η λογική "πείθει", τα δάκρυα "συγκινούν".

Ο άνδρας είναι ικανός για πολλούς ηρωισμούς.
Η γυναίκα για πολλούς μάρτυρες.
Ο ηρωισμός σε κάνει "ευγενή", το μαρτύριο σε κάνει "μεγαλοπρεπή".
Ο άνδρας έχει την "υπεροχή".
Η γυναίκα την "προτίμηση".
Υπεροχή σημαίνει "δύναμη".
Η προτίμηση αντιπροσωπεύει το δίκαιο.

Ο άνδρας είναι "ιδιοφυία", η γυναίκα "άγγελος".
Η ιδιοφυία είναι "ανυπολόγιστη", ο άγγελος "απροσδιόριστος".
Η φιλοδοξία του άνδρα είναι η "υπέρτατη δόξα",
η φιλοδοξία της γυναίκας είναι η "ακραία αρετή".
Η δόξα καθιστά τα πάντα "μεγάλα", η αρετή καθιστά τα πάντα "θεικά".

Ο άνδρας είναι ένας "κώδικας", η γυναίκα ένα "ευαγγέλιο".
Ο κώδικας "διορθώνει", το ευαγγέλιο "τελειοποιεί".
Ο άνδρας "σκέφτεται", η γυναίκα "ονειρεύεται".
Το να σκέφτεσαι είναι να έχεις το κεφάλι μιας"κάμπιας".
Το να ονειρεύεσαι είναι το να έχεις στο μέτωπο ένα φωτοστέφανο.

Ο άνδρας είναι ένας "ωκεανός", η γυναίκα μια "λίμνη".
Ο ωκεανός έχει το μαργαριτάρι που στολίζει,
η λίμνη το ποίημα που τυφλώνει.
Ο άνδρας είναι ο αετός που πετά, η γυναίκα είναι το αηδόνι που τραγουδάει.
Το να πετάς είναι να κυριαρχείς τον χώρο,
το να τραγουδάς είναι να "κατακτάς"την Ψυχή.

Ο άνδρας είναι ένας "ναός", η γυναίκα το "ιερό".
Μπροστά στον ναό "απογυμνώνουμε"τον εαυτό μας,
μπροστά στο ιερό "γονατίζουμε.
Τέλος :
ο άνδρας βρίσκεται εκεί που τελειώνει η Γη,
η γυναίκα εκεί που αρχίζει ο ουρανός.

Victor Hugo

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ (Λιαντίνης)

$
0
0
 
ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ...

"Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό... Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν. "


ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

AGRIA ZWA: ΔΕΘ α περάσει ο φασισμός

ΕΤΣΙ "ΑΛΥΣΟΔΕΣΑΝ"ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΣΟΡΤΣΙΛ...

«Οι Θεωρητικοί»

$
0
0
Doth Multid

«Οι Θεωρητικοί»
Δες κόσμε, πως οι θεότυφλοι,
οδηγούν τους τυφλούς
Θεωρητικοί που γνωρίζουν τόσο εξαιρετικά πάρα πολλά
για το απόλυτο τίποτα
Ιδέες κρυμμένες κάτω από σκιές, για εξαιρετικούς και λίγους
και θεωρίες υψηλές, που μιλούν για τους πολλούς
Γίνονται όμως ρηχές και κοντοπίθαρες
μόλις τις ξεστομίσουν άγαρμπα οι θεωρητικοί
Το κριτήριο τους: «Ενδιαφέρον», «εκπληκτικό»,
«ακαδημαϊκά ελκυστικό», «δυσεύρετο»
κι αν είναι δυνατόν, όσο γίνεται «περιθωριακό»
Με βάση αυτά, επιλέγουν το ναρκωτικό τους
Κηρύττουν το πως πρέπει να είσαι,
κι όμως δεν γνωρίζουν ποιος είσαι
Απεχθάνονται τα χνώτα μας,
και αποστρέφονται την ζωή μας
Πρωταθλητές στους στίβους της ιδεολογίας
δεν τους απασχολεί το χρώμα κάτω από την φανέλα
αρκεί να τους αποδοθεί η ιαχή που τους αρμόζει
αρκεί το μετάλλιο να έχει τ'όνομά τους
Θέλουν - υποτίθεται - να ξυπνήσουν τον πόθο για έρωτα,
αυτο-ικανοποιούμενοι μονάχοι τους
Θέλουν την δόξα απ όλους για τα λόγια τους,
χωρίς να κατανοήσει κανείς τις πράξεις τους
Η μόνη μάχη που γνωρίζουν η πολεμική του σαρκασμού
Σταυρώνουν ανθρώπους με αόρατη γνώση
Η λεκτική αποτέφρωση των άλλων είναι για δαύτους,
η επιτομή του οργασμού
Δείτε άνθρωποι, πως οι θεότυφλοι,
θέλουν να τραβήξουν κι εσάς μαζί τους
επιβάτες αναγκαστικοί στο ταξίδι
προς το απόλυτο τίποτα

ΧΑΡΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟΥ επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

$
0
0
Ούτε καν η χούντα,ούτε καμιά άλλη (πλην του νατοϊκότερου του ΝΑΤΟ προδοτικού στα πάντα ΣΥΡΙΖΑ) ελληνική κυβέρνηση, ακόμα και επί "ψυχρού πολέμου", δεν είχε δώσει τόσες βάσεις, τόση θερμοπολεμική και οικονομική ασυδοσία στους φονιάδες των λαών!!!!
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΡΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟΥ
ο Αμερικανός Πρέσβης στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ μιλώντας στη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ) ανέφερε: «Θεωρούμε ότι η θέση της Ελλάδας είναι κρίσιμη και μοναδική στον κόσμο, και ειδικότερα κατά μήκος του νότιου μέρους της Ευρώπης»
Για να το πετύχει αυτό σε μόλις 3 χρόνια οι ΗΠΑ σε συνεργασία με την αμερικανόδουλη κυβέρνηση κατόρθωσε ότι δεν έγινε τα τελευταία 70 χρόνια, να πιστοποιηθεί ότι τα Ελληνικά συμφέροντα είναι κοινά μόνο με αυτά των Αμερικανών.
Ο αριστερός Τσίπρας απο το ''έξω οι βάσεις του θανάτου και φονιάδες των λαών''περνάει στην αμερικανοποίηση ελληνικών ναυπηγείων (Σκαραμαγκα, Σύρου, κλπ), λιμανιών (Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης), αγωγοί φυσικού αερίου, νέες βάσεις...κλπ. Αντιλαμβάνεται και ο πιο αδαής πολίτης, ότι το ξεπούλημα της Μακεδονίας δεν έγινε τυχαία και δεν είναι ασυνάρτητο με την εκχώρηση στρατηγικών ελληνικών asset σε αμερικανικά συμφέροντα..


Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

Λένιν: «Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού..."

$
0
0
«Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού
και η υπόθεση του  Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους.»


Vladimir Lenin

4ο Ράιχ (ΟΗΕ, Ε.Ε., ΜΜΕ, ΜΚΟ)... η ανάσταση του ναζισμού &φασισμού!

$
0
0


Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Βρισκόμαστε ενώπιον μιας μετωπικής σύγκρουσης
μεταξύ των...
μεγάλων διεθνών εταιρειών και των Κρατών.
Τα κράτη υποφέρουν από παρεμβάσεις στις πολιτικές,
οικονομικές και στρατιωτικές αποφάσεις,
από τις παγκόσμιες οργανώσεις που δεν εξαρτώνται από κανένα Κράτος.
Για τις δραστηριότητές τους αυτές δεν λογοδοτούν σε καμία κυβέρνηση
και δεν ελέγχονται από κανένα Κοινοβούλιο»
Πρόεδρος Salvador Allende

Η "προφητεία"του σοσιαλιστή προέδρου της Χιλής, που πέθανε υπερασπιζόμενος το λαό του με το τουφέκι που του είχε δωρίσει ο Φιδέλ (Η 11η Σεπτέμβρη των λαών), έγινε πραγματικότητα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και το σύνθημα "Η Ελλάδα στους Έλληνες" -που για πρώτη, μοναδική και τελευταία φορά έφερε στην κυβέρνηση το λαό και την αριστερά-, σήμερα αποτελεί ρατσιστική πολιτική κι είναι ποινικό αδίκημα που διώκεται από τους "θεσμούς της παγκόσμιας κοινότητας".
Ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ΜΚΟ, τα ΜΜΕ... είναι πλέον φανερό σ'όλους όσους δεν είναι στρατευμένοι στο υπερεθνικό κεφάλαιο, τέθηκαν επικεφαλής ενός αδυσώπητου αγώνα εναντίον της Εθνικής Κυριαρχίας των λαών και των Εθνών, που αποτελούν το τελευταίο ανάχωμα στη "νέα τάξη", την "παγκοσμιοποίηση".
O OHE, ο πιο αναξιόπιστος διεθνής οργανισμός στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστών, έριξε τη μάσκα του και πέρασε σε μια χυδαία επίθεση που ούτε ο γερμανικός ναζισμός του Χίτλερ δεν θ'αποτολμούσε.
Η "αριστερή" Michelle Bachelet, Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κι ο Faisal bin Hassan Thad, πρέσβης στον ΟΗΕ του μοναρχικού δικτατορικού καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας και με την υπόδειξη κι υποστήριξη των ΗΠΑ Πρόεδρος του Συμβουλίου του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα -εκεί κατάντησε ο ΟΗΕ-, μπροστά στην άρνηση της ιταλικής κυβέρνησης να δέχεται παράνομους μετανάστες, αποφάσισαν: «Στην Ιταλία επικρατεί βία και ρατσισμός. Θα σταλεί μια ομάδα από το προσωπικό μας...».
Η "αριστερή" Michelle Bachelet, Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που την επόμενη της εκλογικής της νίκης στη Χιλή (2013) η Κεντρική Τράπεζα της χώρας (Banco del Cile) έδωσε "δάνειο" 10.3 εκατομμυρίων δολαρίων στη σύζυγο του Sebastian Davalos, δηλαδή του γιου της. Το μέγα σκάνδαλο που είναι σε εξέλιξη κι έχει ονομασθεί  "Nuora-Gate" (Σκάνδαλο Νύφης).
Η "αριστερή" Michelle Bachelet, Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, εννέα ημέρες μετά την ανάληψη καθηκόντων της ανακοίνωσε πως ο ΟΗΕ θα στείλει κλιμάκια στελεχών της στην Αυστρία και την Ιταλία, για να αξιολογήσει τα στοιχεία που δείχνουν αύξηση των περιστατικών βίας και ρατσισμού κατά μεταναστών, αλλά και -ειδικά για την Ιταλία- «ατόμων με αφρικανική καταγωγή και Ρομά. Η ιταλική κυβέρνηση δεν επέτρεψε την είσοδο πλοίων των ΜΚΟ. Αυτό το είδος πολιτικής συμπεριφοράς και άλλες πρόσφατες εξελίξεις έχουν τρομερά καταστρεπτικές συνέπειες για άτομα που είναι ήδη ευάλωτα».
Η "αριστερή" Michelle Bachelet, Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που εισήλθε στην πολιτική μετά από μια πολύ καλά χρηματοδοτούμενη υποτροφία στις ΗΠΑ (1998) από το Inter-American Defense College di Washington, όπου "σπουδάζουν"κι "επιμορφώνονται"κυρίως τα επίλεκτα στελέχη της Cia και του Πενταγώνου, αλλά κι επίλεκτα άτομα που έχουν έφεση στη "μάθηση"από όλο τον κόσμο.

Η "αριστερή" Michelle Bachelet, Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ευαισθητοποιήθηκε για το "ρατσισμό"της "ακροδεξιάς"ιταλικής κυβέρνησης από την πρώην πρόεδρο της ιταλικής βουλής, την επίσης "αριστερή" Laura Boldrini, που βρέθηκε αλεξιπτωτίστρια στην "αριστερά"με μόνη εμπειρία την εργασία της στην Ελβετία (έδρα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) ως εκπρόσωπος τύπου της Αρμοστείας για πολλά χρόνια (1998-2012).

Η "αριστερήπρώην πρόεδρος της ιταλικής βουλής Laura Boldrini, γνωστή και στην ελληνική "αριστερά". Η κυρία κύριος εκφραστής της "δικαιωματικής αριστεράς"ήταν η πρώτη πολιτικός που έσπασε τα "ταμπού"με τις καινοτόμες "αριστερές"της πολιτικές, ορισμένες εκ των οποίων αξίζει να σημειώσουμε: "Πρέπει να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας... για να δημιουργήσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης...", "Ηθικό καθήκον το δικαίωμα τεκνοθεσίας των γκέι", "Χρειαζόμαστε εκατομμύρια μεταναστών στην Ιταλία για να αναπτυχθεί η οικονομία"κι όλα τα γνωστά "επιχειρήματα"της κοσμοπολίτικης "αριστεράς"περί αναγκαιότητας της παγκοσμιοποίησης. Ανάμεσα σε όλα αυτά έχει και μία σαφή θέση για την ονομασία των Σκοπίων που επιτέλους "δικαιώθηκε"από τον κύριο Κοτζιά, και την εξέφρασε "συμπτωματικά"σε ανύποπτο χρόνο (10 Απρίλη 2016): να συμπεριλαμβάνεται ο προσδιορισμός "Μακεδονία"! Η Laura Boldrini, συμμετείχε στον κυβερνητικό συνασπισμό του Renzi ως βουλευτής της Οικολογικής Αριστεράς" (Sinistra Ecologia Libertà), που έχει αρχηγό τον Nichi Vendola, δεξί χέρι στην Ιταλία του Αλέξη Τσίπρακαι του ιταλικού κόμματος "Λίστα Τσίπρα- Αλλάζουμε την Ευρώπη και κάνουμε δημοκρατική την Ευρωζώνη". Να μην περάσει απαρατήρητο πως η εν λόγω "αριστερή" Laura Boldrini είναι πρωτεργάτης του κινήματος "Αριστερά για το Ισραήλ".
Μια "διεθνής δύναμη"με φερετζέ διεθνούς οργανισμού εισέρχεται ως κατακτητής στην Ιταλία κι επιβάλει σε κατοχικές συνθήκες, δηλαδή την πολιτική της παγκοσμιοποίησης: "Μεταφορά σκλάβων από την Αφρική για να πέσουν οι μισθοί και να κτυπήσουν την εργατική τάξη της Ιταλίας".
Το "συμφέρον της παγκοσμιοποίησης"δεν μπορεί να συναντάει εμπόδια εθνικής πολιτικής και την "εθνικοκυριαρχία", που το 4ο Ράιχ βάπτισε "εθνικισμό, ακροδεξιά, ρατσισμό".
Έχουμε επισημάνει πως είναι Έτοιμο ευρωπαϊκό πραξικόπημα για την Ιταλία!, όπως επίσης και την κλιμάκωση της επίθεσης εναντίον της απόφασης του ιταλικού λαού που εκφράστηκε με απόλυτη σαφήνεια στις 4 Μάρτη 2018: Επίθεση Oettinger: Η Ιταλία θέλει να καταστρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση!
Μέχρι σήμερα η νέα ιταλική κυβέρνηση δεν έχει υποκύψει στις "αγορές"κι έτσι στο "παιχνίδι"υπεισέρχεται κι ο ΟΗΕ... με αβέβαιο μέλλον για την κυβέρνηση της Ιταλίας όσον αφορά αν θα μπορέσει ν'αντισταθεί, ή να προσβληθεί από το "Σύνδρομο Τσίπρα".

«Ο Χίτλερ επέστρεψε. Χωρίς σβάστικες και μουστακάκι...
Ομιλεί την αγγλική κι επαναλαμβάνει πως “μας το ζητεί η Ευρώπη”.
Καταδικάζει τις τραγωδίες του παρελθόντος,
για να νομιμοποιήσει τις οικονομικές γενοκτονίες που επιτελεί,
πάντα στο όνομα της αγοράς και της ελεύθερης μετακίνησης»

Για την "μεγάλη δημοκρατική ευρωπαϊκή οικογένεια"η αντίληψη της "δημοκρατίας"έχει σήμερα υποστεί έναν νέο δυϊσμό για ν'αντιμετωπιστεί κάθε φωνή αντίστασης των λαών.
Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Viktor Orbán, τον οποίο αντιπολιτεύεται ένα ισχυρό νεοναζιστικό κίνημα, είναι το κόμμα του μέλος της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα), δεν είναι δημοκράτης και πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις.
Η νεοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας (Πού στο διάβολο βρίσκεται αυτή η "αντιφασιστική αριστερά";), είναι αντιθέτως δημοκρατική και η Ε.Ε. οφείλει να την προστατεύει.
Αυτός είναι ο πολυκομματισμός, η υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας στην Ε.Ε.;
Γιατί κυρώσεις στον Viktor Orbán;
* Εξαπέστειλε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα από την Ουγγαρία...
* Απαγόρευσε της παρουσία και δράση στην Ουγγαρία των παράνομων κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων των εταιριών και ΜΚΟ του "φιλάνθρωπου"πολυεκατομμυριούχου Σόρος...
* Έστειλε την ανεργία κάτω από το 3,7%...
* Η Ουγγαρία τρέχει με ρυθμούς Ανάπτυξης που ξεπερνούν το 4%...
* Εθνικοποίησε το Ταμείο Συντάξεων, την Ηλεκτρική Ενέργεια, τις Τράπεζες...
Οι κυρώσεις που σε θεατρική παράσταση "ψήφισε"το τσίρκο που ονομάζουν "Ευρωβουλή" (απλώς καλεί το διευθυντήριο να επιβάλει κυρώσεις, αφού το ίδιο δεν έχει αρμοδιότητες αλλά είναι η στάκτη στα μάτια των λαών της Ευρώπης, να νομίζουν πως είναι βουλή των ευρωπαϊκών λαών), είναι η πλασματική επίκληση κι έκκληση προς το υπερεθνικό κεφάλαιο να τσακίσει κάθε φωνή Εθνικής Κυριαρχίας στο όνομα του "αντιρατσισμού και ξενοφοβίας".

Στην ψηφοφορία στο δήθεν "κοινοβούλιο"της Ευρώπης είχαμε και την πρώτη σοβαρή ρήξη στο εσωτερικό της νέας ιταλικής κυβέρνησης.
Τόσο οι λεγόμενες "προοδευτικές δυνάμεις της αριστεράς", όσο κι η "κεντροδεξιά"συντάχθηκαν στην καταδίκη της Ουγγαρίας και της λαϊκής θέλησης του Ουγγρικού λαού.
Το Κίνημα 5 αστέρων (κυβερνητικός εταίρος της Λέγκας στην Ιταλία) συντάχθηκε με την "αριστερά"και "δεξιά"της Ε.Ε. εναντίον της Ουγγαρίας, ενώ η Λέγκα του Matteo Salvini καταψήφισε τις "κυρώσεις"κι αυτό επιφέρει σύννεφα στο ασωτερικό της κυβέρνησης Conte.
Πρέπει να σημειωθεί πως το Κ5α συμμετέχει στην ευρωσκεπτιστική ευρωομάδα "Ευρώπη της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας"και δέχεται προτάσεις "φιλίας", αλλά και πιέσεις να ενταχθεί στην ομάδα της προοδευτικής "αριστεράς", των "σοσιαλιστών". Η επίσημη πρόταση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος προς τον Salvini για ένταξη της Λέγκας στην ομάδα της "κεντροδεξιάς", όχι μόνον απορρίφθηκε από τον αντιπρόεδρο της ιταλικής κυβέρνησης, αλλά ήταν κι ένα "κλείσιμο πόρτας κατάμουτρα".
Στην Ελλάδα, όπως είναι απολύτως "φυσιολογικό"για μια χώρα που το πολιτικό προσωπικό της είναι πλήρως εξαρτημένο από το 4ο Ράιχ, έχουμε μια πλήρη σύμπλευση, ταύτιση της "αριστεράς"και "δεξιάς", που προσομοιάζει με το ενωτικό μέτωπο της αντιπολίτευσης στην Ιταλία (αριστερά και δεξιά... ενωμένοι).
Ο κύριος Παπαδημούλης, ευχαρίστησε τον Juncker και τόνισε: "Μεγάλη νίκη της δημοκρατίας η υπερψήφιση της έκθεσης κατά της κυβέρνησης Όρμπαν".
Στο ίδιο μοτίβο και τα ΜΜΕ κι η αργυρώνητη δημοσιογραφία που καμία σχέση δεν έχει με το τι πρεσβεύει ο δημοσιογράφος.
Μοναδική "φωνή βοώντος εν τη ερήμω"για τα τεκταινόμενα στο Περιοδικό "Ρεσάλτο": Αυτό θα πει πολυφωνία!

Όμως, η κραυγή Αντίστασης στην Ευρώπη φθάνει από το Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας: "Είναι επίθεση στην Εθνική Κυριαρχία των λαών και των κρατών" (Sobre a decisão do Parlamento Europeu relativa à Hungria). Σε πλήρη υποστήριξη του μαρξιστικού λενιστικού αδελφού κόμματος στην Ουγγαρία.

Gyula Thürmer, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας:
«Εμείς πιστεύουμε πως η πρόσκληση μεταναστών στην Ευρώπη είναι τεράστιο λάθος. Είναι μια τραγωδία και γι'αυτό υποστηρίζουμε τον Βίκτορ Όρμπαν [τωρινός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας  και μάλιστα ηγέτης της δεξιάς] στην υπεράσπιση των συνόρων της Ουγγαρίας, της ταυτότητάς μας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η αριστερά της δύσης εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει ηγεσίες υπέρ των εργαζομένων, αλλά ηγέτες που εκφράζουν τους καπιταλιστές, αδίστακτους dealmakers και χωρίς καμία σχέση, απόμακρους, από τα προβλήματα του λαού. Γι'αυτό αυτοί είναι υπέρ της μετανάστευσης. Δεν είναι τυχαίο πως στην Αυστρία οι εργατικές ψήφοι δεν πήγαν στην αριστερά, αλλά το λαϊκίστικο κόμμα FPOE. Εμείς είμαστε κομμουνιστές παλιάς εποχής και συνεπώς πιστεύουμε πως τα προβλήματα των μεταναστών επιλύονται στο σπίτι τους κι όχι με την εισαγωγή τους στην Ευρώπη».
Μια ξεκάθαρη μαρξιστική αντίληψη και τοποθέτηση που δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη πολιτική του ΚΚΕ, αλλά ακόμη περισσότερο με τις θέσεις της ευρωπαϊκής κοσμοπολίτικης "αριστεράς", των "Radical chic".Το Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας είναι μια από τις μεγαλύτερες και μαζικότερες μαρξιστικές-λενινιστικές οργανώσεις στην Ευρώπη και σε αντίθεση με όλα τα κόμματα της σημερινής "μεταρρυθμιστικής δικαιωματικής αριστεράς"δεν αποδέχτηκε ΠΟΤΕ τον λεγόμενο "ευρωκομουνισμό". Μάλιστα σήμερα δίνει εξωτερική στήριξη, χωρίς συμμετοχή, στο κυβερνητικό σχήμα του σοσιαλιστή Antonio Costa.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Πορτογαλίας έχει στην προμετωπίδα του πολιτικού του προγράμματος για τον 21ο αιώνα αυτό που σήμερα η "δικαιωματική αριστερά"κι η δεξιά εξορκίζουν ως "εθνικισμό": Πατριωτική πολιτική Εθνικής Κυριαρχίας.
Λες και κάποιος Έλληνας τους έχει μεταδώσει τον ιστορικό λόγο του πρωτοΚαπετάνιου Άρη στη Λαμία (22 Οκτώβρη 1944). Αυτό ακριβώς που απουσιάζει όχι μόνον στα κόμματα της ευρωπαϊκής "αριστεράς"-Σόρος, αλλά και στα περισσότερα λεγόμενα ορθόδοξα κομμουνιστικά κόμματα.
Οι Πορτογάλοι κομμουνιστές παραμένουν αμετανόητα στρατευμένοι στις παρακαταθήκες του Λένιν: «Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους».
Όλα τα παραπάνω φαντάζουν "εθνικιστικά", εμφανίζουν "ρατσισμό και ξενοφοβία"για την ευρωπαϊκή δεξιά και την κοσμοπολίτικη "αριστερά"που παντρεύτηκαν τον "ευρωπαϊκό πατριωτισμό".
Δεν είναι όμως εθνικιστικά για την πατριωτική αριστερά που θέλει ν'αλλάξει τον κόσμο. Ας θυμηθούμε τον "ακροδεξιό, ξενόφοβο, εθνικιστή":


«Πρέπει να σταματήσει η νόμιμη, ή παράνομη μετανάστευση... Είναι απαράδεκτο να επιτρέπεται η είσοδος μεταναστών εργαζομένων στη Γαλλία, ενώ η χώρα μας έχει σχεδόν δύο εκατομμύρια Γάλλων ανέργων και μετανάστες...»
Georges Marchais, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, δημόσια ομιλία του στην Porte de Pantin (Παρίσι), 27 Μάρτη 1980 [Βλ. Η μετανάστευση ήταν ένα όπλο των αποικιοκρατών... σήμερα του καπιταλισμού].

Αγώνας δρόμου του υπερεθνικού κεφαλαίου για να αποφευχθούν εκπλήξεις στις επερχόμενες ευρωεκλογές. 
Κι ενώ η επίθεση του υπερεθνικού κεφαλαίου εντείνεται -φθάνοντας στο σημείο να αναγκαστούν να επιστρατεύσουν και να εκθέσουν ανεπανόρθωτα ΟΗΕ, ΕΕ, ΜΜΕ-, ο Juncker ανακοίνωσε μια νέα "απελευθερωτική λύση"στο ευρωκοινοβούλιο, δηλαδή κατάπνιξη κάθε εθνικής κυριαρχίας. Μια τεράστια αστυνομική δύναμη (Frontex) για την περιπολία στα σύνορα της ΕΕ με σαφή στόχο: Να καταστρέψει το υπερεθνικό κεφάλαιο τα εθνικά κυρίαρχα κράτη, το τελευταίο μετερίζι δημοκρατίας κι Αντίστασης, να επιβληθεί και "θεσμικά"η άμεση και πλήρης δικτατορία των τραπεζιτών.
Για το πως έχει εξαγοραστεί από το υπερεθνικό κεφάλαιο η ευρωπαϊκή "αριστερά"και "δεξιά"δεν υπάρχουν πλέον αμφιβολίες. Το κωμικοτραγικό είναι πως μπροστά σ'αυτή την επίθεση έχει αναλάβει ρόλο σε διατεταγμένη υπηρεσία η λεγόμενη "ριζοσπαστική αριστερά", η επαναστατική εξωκοινοβουλευτική "αριστερά"των "ανοιχτών συνόρων", των "δικαιωμάτων"ομοφυλοφίλων για αλλαγή φύλου κι υιοθεσίες, που θεωρούν "φασιστικό"καθετί πατριωτικό, που στηρίζουν τους τζιχαντιστές-αποκεφαλιστές και την "αραβική άνοιξη"στη Συρία, τις "κοινωνικές καταλήψεις", τις ΜΚΟ της κακουργίας...  η "ριζοσπαστική αριστερά", η επαναστατική εξωκοινοβουλευτική "αριστερά"που σιτίζεται από τον Σόρος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Eleonora Forenza, "ακτιβίστρια"της "Κομμουνιστικής Επανίδρυσης", του αδελφού κόμματος στην Ιταλία του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛαΕ του Λαφαζάνη, που με το σχήμα "Λίστα Τσίπρα- Αλλάζουμε την Ευρώπη και κάνουμε δημοκρατική την Ευρωζώνη"που ξεπέρασε το φράγμα του 4% μπήκε στην ευρωβουλή με μόλις 22.677 ψήφους.
Η "Λίστα Τσίπρα"στην Ιταλία διελύθη εις τα εξ ων συνετέθη. Μην αναζητάτε ιδεολογικούς λόγους κι αίτια. Η συμφωνία εναλλαγής των ευρωβουλευτών κάθε έτος (5ετής θητεία) συνάντησε έναν σοβαρό λόγο διάλυσης.
Ο μηνιαίος μισθός των 35.000 ευρώ -μαζί και σχετικά προνόμια διορισμού συνεργατών, άτοκο Leasing για αγορά διαμερίσματος στας Βρυξέλλας... κ.α.π.- και ταυτοχρόνως τα 150.000 ευρώ κάθε έτος στους ευρωβουλευτές που ανήκουν σε ευρωομάδες (ευρωομάδα απαιτεί βουλευτές από 7 τουλάχιστον χώρες) για διάδοση των "ευρωπαϊκών ιδεωδών"... έκλεισαν το μαγαζί αφού κανένας δεν παρέδιδε έδρα.
Η κυρία Eleonora Forenza, δεν παρέδωσε όπως προέβλεπε η συμφωνία την έδρα μετά από ένα χρόνο, απόλαυσε το επαναστατικό της έργο στη βουλή που δεν έχει καμία αρμοδιότητα και όλους αυτούς πληρώνουν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι με αίμα και... μετακόμισε στο νέο σχήμα που δημιουργήθηκε για τις ιταλικές εθνικές εκλογές (4 Μάρτη 2018), την "Εξουσία στο Λαό" (Potere al Popolo), όπως αναγράφει στο μπλουζάκι της ενώ κάνει δήλωση ψήφου στο παρακάτω βίντεο. Φυσικά μια δήλωση ψήφου σε μια άδεια αίθουσα για τις ανάγκες της "επανάστασης".
Στις εκλογές της 4ης Μάρτη 2018 ο Ιταλικός λαός έστειλε το νέο σχήμα "Εξουσία στο Λαό" (Potere al Popolo) να πλησιάσει μόλις το 1% και να ατενίζει ως όνειρο μια είσοδο στη βουλή [σημ. κάτι που θα προσομοίαζε με την κοινή εκλογική κάθοδο σε ελληνικές εκλογές της ΛαΕ, Ανταρσυα, "αντιρατσιστές", κίνημα δικαιωμάτων ομοφυλόφιλων, κοινωνικές καταλήψεις City Plaza και σια]. Στα ίδια ποσοστά η ιταλική ακροδεξιά CasaPound [σημ. αντίστοιχο κόμμα μ'αυτό της χρυσής αυγής].
Έτσι λοιπόν η "επαναστάτρια" κυρία Eleonora Forenza... σε ένα θέατρο του παραλόγου, να καλείται το διευθυντήριο από ένα ψήφισμα του δήθεν κοινοβουλίου χωρίς αποφασιστικό ρόλο, να επιβάλει κυρώσεις στους "ξενόφοβους-ρατσιστές"που εμποδίζουν τη λαθρομετανάστευση, να εκθειάζει ουσιαστικά το 4ο Ράιχ με "αντιφασιστικές¨κορώνες και να προσδίδει θεσμικό χαρακτήρα στο υπερεθνικό κεφάλαιο, τους τραπεζίτες, απειλεί:
"Μετά τον Ορμπάν ο Σαλβίνι"!
Τα σούργελα του Σόρος με αριστερό προσωπείο...
Τέλος...
Πότε ο ΟΗΕ, η Ε.Ε. πήραν μέτρα για τις καθημερινές δολοφονίες από το σιωνιστικό-ναζιστικό καθεστώς στην Παλαιστίνη;
Πότε ο ΟΗΕ, η Ε.Ε. πήραν μέτρα για τα εγκλήματα στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Υεμένη;
Πότε ο ΟΗΕ, η Ε.Ε. πήραν μέτρα για τους δολοφόνους μισθοφόρους στη Συρία;
Πότε ο ΟΗΕ, η Ε.Ε. πήραν μέτρα για τα φονικά εμπάργκο στη Λαίκή Δημοκρατία της Κορέας, την Κούβα, το Ιράν, τη Συρία, τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας κι όπου επιλέγει στραγγαλισμό λαών το υπερεθνικό κεφάλαιο;

Ο Λένιν για το Έθνος: "Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους"

$
0
0
Ο Λένιν δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας του:
«Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους...
Η αναγνώριση της υπεράσπισης της πατρίδας, σημαίνει την αναγνώριση ενός πολέμου δίκαιου ή άδικου.
Εμείς υπερασπιζόμαστε την πατρίδα από 25 Οκτώβρη 1917. Είναι ακριβώς για να ενισχύσουμε το δεσμό του προλεταριάτου με το διεθνές προλεταριάτο...» 


 Του Νίκου Κλειτσίκα*

Ο George Soros, ο πολυεκατομμυριούχος "φιλάνθρωπος"με θητεία στο ναζιστικό κίνημα, μετά τους "αντιρατσιστικούς"αγώνες του υπέρ της "μετανάστευσης", των δικαιωμάτων των ομοφυλοφύλων, των "πολύχρωμων επαναστάσεων", της "αραβικής άνοιξης", επιστρέφει με νέο μανιφέστο κι υπόσχεται να πολεμήσει με όλες του τις δυνάμεις τον εθνικισμό, τον οποίο χαρακτηρίζει «κυρίαρχη ιδεολογία» στον κόσμο.

Στη συνέντευξή του στους  Financial Times, ο πολυεκατομμυριούχος χρηματιστής υπογραμμίζει πως η οργάνωση Open Society Foundations -η "φιλανθρωπική"οργάνωση που έχει οργανώσει και μετά την πτώση της ΕΣΣΔ αγωνίζεται για τη "διάδοση της δημοκρατίας δυτικού τύπου"- μαζί με το προοδευτικό κίνημα πρέπει να κάνει τους λογαριασμούς -ν'αντιμετωπίσει- με ένα νέο κίνδυνο που περιγράφεται ως νέο κύμα «πατριωτισμού και λαϊκισμού».

Ο "νέος"πόλεμος που κήρυξε ο "φιλάνθρωπος" George Soros εναντίον του "εθνικισμού", εναντίον του νέου κύματος "πατριωτισμού και λαϊκισμού"όπως περιγράφει, έχει συγκεκριμένους εχθρούς: τους αγώνες των λαών για Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία. Αυτό το "μανιφέστο"δεν μπορεί να αποδεχτεί πως μπορούν οι λαοί να διεκδικούν το δικαίωμα της Ανεξαρτησίας έξω από την παγκόσμια αποδοχή της δυτικής "δημοκρατίας"του υπερεθνικού κεφαλαίου, της "παγκοσμιοποίησης".

Πως μπορούν να διαταράσσουν την "παγκόσμια τάξη"λαοί και χώρες;
Με ποιο δικαίωμα ο λαός της Συρίας δεν επέτρεψε την επικράτηση της "αραβικής άνοιξης", του πιο παγωμένου σκοταδιστικού χειμώνα της ιστορίας;
Με ποιο δικαίωμα ο λαός της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας αντιστέκεται στους ιμπεριαλιστές;
Γιατί δεν υποκύπτει η Κούβα;
Πως επιτρέπεται να αντιστέκεται ο λαός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας;
Ποιος δίνει το δικαίωμα στο λαό της κατεχόμενης Παλαιστίνης να διεκδικεί την κλοπή της πατρίδας του;
Γιατί να μην έχουν δικαίωμα οι Κοσοβάροι ναρκέμποροι του UCK, με τη μεγαλύτερη αμερικάνικη βάση στα Βαλκάνια, να έχουν αυτονομία και κρατική οντότητα;
Γιατί ο "εθνικισμός"ορισμένων Ελλήνων να είναι αποτρεπτικός παράγοντας για τη "Μακεδονία" (Σκόπια), το προτεκτοράτο των ΗΠΑ;
Πως οι "εθνικιστές"του Ιράκ εναντιώνονται στη δημιουργία "Κουρδικού"κράτους στο Ερμπίλ, εκεί που επήλθε, μόλις το 1933, από τους Τσέτες (Κούρδους) η Γενοκτονία των Ασσυρίων;
Πως επιτρέπουμε στο λαό της Συρίας να αποτρέπει "Κουρδικό"κράτος στα εδάφη της Συρίας που φιλοξένησε και προστάτευσε Κούρδους;
Πως μπόρεσε, με ποιο δικαίωμα ο "εθνικιστής"Τάσσος, ο Βάσος Λυσσαρίδης δεν παρέδωσαν πατρίδα κι απέτρεψαν τη διχοτόμηση στην Κύπρο με το σχέδιο Ανάν παραβλέποντας τα "δικαιώματα"των εποίκων, των κατακτητών για "αυτοδιάθεση";
Ποιος "εθνικισμός"δεν διαπραγματεύεται το "δικαίωμα"αυτοδιάθεσης της Θράκης, την άρνηση "συνεργασίας στο Αιγαίο";
Μέρες που διανύουμε σήμερα με το "δικαίωμα"των Σκοπιανών να "αυτοπροσδιορίζονται"Μακεδόνες και το κομπραδόρικο πολιτικό σύστημα να "συζητάει και διαπραγματεύεται"... ας ρίξουμε μια ματιά στην Ιστορία κι ας μην επιτρέπουμε σε κανέναν "αριστερό"ή "δεξιό"πολιτικάντη υπάλληλο της παγκοσμιοποίησης του 4ου Ράιχ να την διαστρεβλώνει.

Ο Λένιν που έφυγε  δεν αφήνει περιθώρια:
«Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού
κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους...
Η αναγνώριση της υπεράσπισης της πατρίδας, σημαίνει την αναγνώριση ενός πολέμου δίκαιου ή άδικου.
Εμείς υπερασπιζόμαστε την πατρίδα από 25 Οκτώβρη 1917. Είναι ακριβώς για να ενισχύσουμε το δεσμό του προλεταριάτου με το διεθνές προλεταριάτο...»
Vladimir Lenin
(C. S. Caracciolo, εισαγωγή σε
"Il Marxismo e la questione nazionale" di Stalin 
["Ο Μαρξισμός κι η εθνική υπόθεση"του Στάλιν],
εκδόσεις Einaudi, 1949)

Ο Λένιν γράφει εναντίον των κομμουνιστών της δυτικής αριστεράς που ειρωνεύονται την «υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας» που τη θέτουν σε αντιπαράθεση με τον προλεταριακό διεθνισμό, αλλά κι εναντίον των ψευδοπατριωτών:
[...] Στον ψευδοπατριωτισμό ο Λένιν αντιπαραθέτει, ως νόμιμο λόγο περηφάνειας. τον πατριωτισμό των εργατών που έχει σαφώς προσδιορισμένο δημοκρατικό, προοδευτικό κι επαναστατικό χαρακτήρα και γράφει 
«Ίσως είναι ξένο σ'εμάς τους συνειδητούς προλετάριους, Μεγάλους-Ρώσους, το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας; Σίγουρα όχι! Εμείς αγαπάμε τη γλώσσα μας και τη δική μας πατρίδα, εμείς εργαζόμαστε κυρίως για την ανόρθωση των εργαζόμενων μαζών στη ζωή ως συνειδητοί σοσιαλιστές και δημοκράτες. Εκείνο που μας πικραίνει περισσότερο είναι να βλέπουμε και να αισθανόμαστε τις βιαιότητες, την καταπίεση και σε ποια κατεύθυνση θέτουν οι χασάπηδες τσαρικοί, οι ευγενείς κι οι καπιταλιστές τη δική μας όμορφη πατρίδα. [...] Όλοι εμείς έχουμε καταληφθεί από το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας γιατί το μεγάλο ρωσικό έθνος έχει δημιουργήσει και μια επαναστατική τάξη.» [...].

Κι ο Μεγάλος Τιμονιέρης δεν αφήνει περιθώριο παρερμηνειών για τον πατριωτισμό της αριστεράς:
[...] «Ένας κομμουνιστής που είναι διεθνιστής, μπορεί ταυτόχρονα να είναι πατριώτης; Εμείς πιστεύουμε πως όχι μόνον μπορεί, αλλά οφείλει να είναι... Υπάρχει ο δικός μας πατριωτισμός κι υπάρχει κι ο "πατριωτισμός"των επιτιθεμένων Γιαπωνέζων κι εκείνος του Χίτλερ, που οι κομμουνιστές οφείλουν να αντιταχθούν ριζικά. [...] Εμείς είμαστε ταυτοχρόνως διεθνιστές και πατριώτες και το πρόσταγμα μας είναι ο αγώνας για την υπεράσπιση της πατρίδας εναντίον του εισβολέα. Για εμάς η αδιαφορία είναι έγκλημα κι ο αγώνας για τη νίκη είναι καθήκον από το οποίο δεν μπορούμε να αποστασιοποιηθούμε....
Ο πατριωτισμός είναι λοιπόν μια εφαρμογή του διεθνισμού.» [...]
Mao Tse-Tung, 1938, 196.




Το 1960 ο Nguyen Tat Thanh, ο φωτισμένος επαναστάτης
Χο Τσι Μινχ εξηγεί:
«Η αξία που με ώθησε να πιστέψω στο Λένιν και στην Τρίτη Διεθνή ήταν ο πατριωτισμός κι όχι ο κομμουνισμός.
Η θεωρία του Λένιν στην εθνική κι αποικιοκρατική υπόθεση μου προκάλεσαν ισχυρή συγκίνηση που ξέσπασε σε δάκρυα χαράς...».

Στη διαθήκη του ο μεγάλος επαναστάτης το επαναλαμβάνει με ένταση:
«Υπηρέτησα όλη μου τη ζωή την Πατρίδα, την επανάσταση και το λαό».



Ο Palmiro Togliatti, ένας ευρωπαίος κομμουνιστής ηγέτης (Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας), που σαν σήμερα -21 Γενάρη 1921- πριν 100 χρόνια μαζί με τον μεγάλο διανοητή Antonio Gramsci ίδρυσαν το κομμουνιστικό κόμμα στη διάσπαση του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιταλίας στο Λιβόρνο, ταυτίζεται με τον Λένιν στο ζήτημα του πατριωτισμού κι επισημαίνει:
«Πολύ συχνά οι εχθροί των εργαζομένων προσπαθούν ν'απαξιώσουν τον πατριωτισμό των κομμουνιστών και των σοσιαλιστών και να τον εμφανίσουν ως κοσμοπολιτισμό, αδιάφορο κι υποτιμητικό απέναντι στην πατρίδα. Πρόκειται για χυδαιότητα. Ο κομμουνισμός δεν έχει τίποτα το κοινό με τον κοσμοπολιτισμό...
Ο κομμουνισμός δεν είναι απέναντι αλλά συντονίζεται κι ενώνεται με τον πατριωτισμό και το διεθνισμό, διότι το ένα και το άλλο βασίζονται στο σεβασμό των δικαιωμάτων, των ελευθεριών, την ανεξαρτησία του κάθε λαού. Είναι πραγματικά γελοίο να σκεφθείς ότι η εργατική τάξη μπορεί ν'αποκοπεί, ν'αποσχιστεί από το έθνος. Η σύγχρονη εργατική τάξη είναι το νεύρο των εθνών...».
Rinascita - Rassegna di politica e di cultura Italiana,
Palmiro Togliatti, έτος II - φύλλο 7-8 Ιούλη-Αυγούστου1945
["Αναγέννηση", το περιοδικό του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας]



Ο Kim II Sung, ο απελευθερωτής της Κορέας από τους Ιάπωνες αποικιοκράτες κι εμπνευστής-ίνδαλμα του Ernesto Che Guevara, επισημαίνει:
«Ο πατριωτισμός κι ο διεθνισμός είναι αδιάσπαστοι ο ένας από τον άλλον.
Όποιος δεν αγαπάει την πατρίδα του δεν μπορεί ν'ανταποκριθεί στο διεθνισμό...
Ένας αυθεντικός πατριώτης είναι ένας αυθεντικός διεθνιστής, είναι ένας Πατριώτης».
Kim II Sung




Θα ήταν πλεονασμός να γίνει εκτενής αναφορά στον μεγάλο Επαναστάτη Ernesto Che Guevara, τη μεγάλη Κουβανέζικη Επανάσταση, τη σοσιαλιστική Κούβα του Φιδέλ, γιατί το εθνικό νόμισμα της Κούβας "κραυγάζει"και δεν χρειάζεται επεξηγήσεις, ερμηνείες και ΚΑΜΙΑ παρερμηνεία: η απεικόνιση του Τσε κι η επιγραφή "ΠΑΤΡΙΔΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ"!






Η ομιλία του Lelio Basso, ενός από τους πατέρες του ιταλικού Συντάγματος, αντιφασίστα αντάρτη, σοσιαλιστή ηγέτη, πραγματοποιήθηκε στην Ιταλική Βουλή στις 13 Ιούλη 1949, στη συζήτηση για την ίδρυση αυτού του "οργανισμού"που σήμερα ονομάζουμε "Ευρωπαϊκή Ένωση", δηλαδή τη Συμφωνία για τη Δημιουργία του Συμβουλίου της Ευρώπης, που υπογράφηκε στο Λονδίνο 5 Μάη 1949:
«Πρόκειται σ'αυτή τη φάση ως εργαλείο της αμερικανικής κυριαρχίας, που γεννιέται και υλοποιείται το Γαλλικό σχέδιο μιας Ενωμένης Ευρώπης με επιμέρους απαρνήσεις ιδιαιτέρων ζητημάτων εθνικής κυριαρχίας και με ένα δικό της εκλεγμένο κοινοβούλιο [σημερινή ευρωβουλή].
(…)
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για το οποίο συζητάμε είναι εργαλείο ατλαντικής πολιτικής και συνεπώς οφείλουμε να θεωρήσουμε τη δική μας συναίνεση ως εκδήλωση ατλαντικής πολιτικής.(…)
Οι δύο όροι, Ευρωπαϊκή Ένωση και κυριαρχία του αμερικάνικου κεφαλαίου, συμπίπτουν».
Πρακτικά Ιταλικής Βουλής, Συζήτηση στην Ολομέλεια 13 Ιούλη 1949

* Ο Νίκος Κλειτσίκας διατέλεσε μέλος της Εθνικής Καθοδήγησης του "Ιδρύματος Lelio Basso"και Γραμματέας του Ιδρύματος στην Περιφέρεια της Καμπανίας (Νάπολη Ιταλίας), των 8 εκατομμυρίων κατοίκων (1981-1983).

Τι θέλει και πού το πάει το ΚΚΕ;

$
0
0


Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού
κι η υπόθεση του...
Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους»
Vladimir Lenin
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι σήμερα η μοναδική πολιτική δύναμη που διαθέτει σαφώς όλες τις προϋποθέσεις για μια εκτόξευση της εκλογικής του δύναμης που δεν θα έχει προηγούμενο, δεδομένης της πλήρους υποταγής του εγχώριου πολιτικού συστήματος στο διευθυντήριο, με αποχρώσεις "αντιπαραθέσεων"στην "καλύτερη διαχείριση"της υποδούλωσης.
Η ΛΑ.Ε. έχει χρεωθεί ανεπανόρθωτα την οικειοποίηση των μνημονίων 1 και 2, με προοπτική μια "καλύτερη συμφωνία" (δηλαδή "αριστερό"μνημόνιο). Η χρυσή αυγή είναι αναπόσπαστο συστημικό τμήμα της πολιτικής σκηνής, κατασκεύασμα του υπερεθνικού κεφαλαίου, ώστε να χρησιμοποιείται κατά το δοκούν ως άλλοθι, δικαιολογία συσπείρωσης σε δήθεν "αντιφασιστική"κατεύθυνση του υποταγμένου πολιτικού συστήματος, που υποκριτικά βάπτισαν "Συνταγματικό τόξο"όλα τα πολιτικά κόμματα που παραβίασαν και παραβιάζουν βίαια το αστικό δικό τους Σύνταγμα.
Με αφορμή τη σημερινή τη διεθνιστική εκδήλωση με θέμα «100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση», που διοργάνωσε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, ορισμένες επισημάνσεις που κάτι θέλουν να μας πουν και φυσικά παραμένουν χωρίς διευκρινήσεις μέσα σε μια ομιχλώδη κι ασαφή πολιτική στάση από μέρους του ΚΚΕ και μας "βασανίζουν"εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα.
Θα παραθέσουμε ορισμένες πολιτικές του ΚΚΕ -όσο σύντομα μπορούμε- που χαρακτηρίζουν τουλάχιστον "ασάφειες", αλλά ταυτόχρονα επιτρέπουν να εξάγονται συμπεράσματα διγλωσσίας ή ακόμη και αποσιώπησης κεντρικών πολιτικών ζητημάτων, που χρήζουν απαντήσεων.
1). Κυπριακό
Οι θέσεις του ΚΚΕ για το Κυπριακό, όπως διατυπώθηκαν από την Κ.Ε. του κόμματος και προκάλεσαν την ενδοτική ηγεσία του ΑΚΕΛ, παραμένουν χωρίς καμία αξιοποίηση σε πολιτικό και μαζικό επίπεδο. Συνάμα δεν αναδεικνύεται καθόλου η "κοινή διακήρυξη για την προώθηση του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου EastMed ανάμεσα σε Ελλάδα - Κύπρο - Ιταλία", που ουσιαστικά είναι μια κλοπή του ορυκτού πλούτου της Παλαιστίνης.
2). Μεταναστευτικό
Στη σημερινή Διεθνιστική Εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100  χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν καλεσμένο και το Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα(υποχρεωτική αλλαγή του τίτλου Κομμουνιστικό Κόμμα με αντικομουνιστική νομοθεσία του 2013 που απαγορεύει τη δράση κομμουνιστικού κόμματος) και μίλησε η Μαρίνα Πιλάεβα, μέλος της  ΚΕ και Υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων του κόμματος.
Ποια είναι η θέση των Ούγγρων κομμουνιστών για το μεταναστευτικό και την περιβόητη πολιτική των "ανοικτών συνόρων"; 

Gyula Thürmer, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας (εδώ μπορούμε να γράφουμε ακόμη, για την ώρα, την πραγματική ονομασία του κόμματος κι όχι Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα):
«Εμείς πιστεύουμε πως η πρόσκληση μεταναστών στην Ευρώπη είναι τεράστιο λάθος. Είναι μια τραγωδία και γι'αυτό υποστηρίζουμε τον Βίκτορ Όρμπαν [τωρινός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας  και μάλιστα ηγέτης της δεξιάς] στην υπεράσπιση των συνόρων της Ουγγαρίας, της ταυτότητάς μας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η αριστερά της δύσης εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει ηγεσίες υπέρ των εργαζομένων, αλλά ηγέτες που εκφράζουν τους καπιταλιστές, αδίστακτους dealmakers και χωρίς καμία σχέση, απόμακρους, από τα προβλήματα του λαού. Γι'αυτό αυτοί είναι υπέρ της μετανάστευσης. Δεν είναι τυχαίο πως στην Αυστρία οι εργατικές ψήφοι δεν πήγαν στην αριστερά, αλλά το λαϊκίστικο κόμμα FPOE. Εμείς είμαστε κομμουνιστές παλιάς εποχής και συνεπώς πιστεύουμε πως τα προβλήματα των μεταναστών επιλύονται στο σπίτι τους κι όχι με την εισαγωγή τους στην Ευρώπη».
Μια ξεκάθαρη μαρξιστική αντίληψη και τοποθέτηση που δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη πολιτική του ΚΚΕ, αλλά ακόμη περισσότερο με τις θέσεις της ευρωπαϊκής κοσμοπολίτικης "αριστεράς", των "Radical chic".
3) Ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας Α'
Στις 11 και 12 Σεπτέμβρη 2017 πραγματοποιήθηκε ένα Συνδικαλιστικό Συνέδριο στη Δαμασκό της Συρίας με θέμα "Αλληλεγγύη με το λαό της Συρίας και τους εργαζόμενους, εναντίον της τρομοκρατίας, του εμπάργκο και τις πολιτικές της ιμπεριαλιστικής επίθεσης” και συμμετείχαν 250 συνδικαλιστές από ολόκληρο τον κόσμο εκ των οποίων 70 από την Ευρώπη. Από την Ελλάδα συμμετείχε το ΠΑΜΕ (πρόσκειται στο ΚΚΕ). 
Σ'ολόκληρο τον κόσμο τα πορίσματα του Συνδικαλιστικού Συνεδρίου της Δαμασκού έγιναν κυρίαρχο ζήτημα στις χώρες που συμμετείχαν. Μάλιστα όλα τα συνδικάτα κάνουν αναφορά στην ομιλία-τοποθέτηση του Γιώργου Μαυρίκου.
Γιατί στην Ελλάδα το θέμα πέρασε στα ψιλά από το ΚΚΕ; Η "μεγαλύτερη"αναφορά σ'αυτό το παγκόσμιο Συνέδριο αλληλεγγύης στη Συρία, στο "Ριζοσπάστη"με μια περίληψη:  "Καθήκον των συνδικάτων να ορθώσουν τείχος αλληλεγγύης κόντρα στον ιμπεριαλισμό"
Ποιους μπορεί να ενοχλούν οι αποφάσεις του Συνεδρίου της Δαμασκού για το "μεταναστευτικό", τη στήριξη της κυβέρνησης Άσαντ (συμμετέχουν και τα δύο κομμουνιστικά κόμματα της Συρίας), η ομιλία του Μαυρίκου και αποσιωπήθηκαν;
Προσκλήθηκε στη σημερινή Διεθνιστική Εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100  χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Αμάρ Μπαγκντάς, Γενικός Γραμματέας του αδελφού κόμματος του ΚΚΕ, του Κομμουνιστικού Κόμματος Συρίας που συμμετέχει στην κυβέρνηση Άσαντ; 
3) Ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας B'
Να σταματήσουμε την επίθεση εναντίον της Συρίας και την ιμπεριαλιστική απειλή! (End the aggression against Syria and the imperialist threat!). Αυτή ήταν ηδήλωση της Socorro Gomes, της Προέδρου του  Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης - ΠΣΕ θα έπρεπε να απσχολήσει τα διεθνή ΜΜΕ (Ιούλη 2017), αλλά η "δημοσιογραφία"περί άλλων τυρβάζει.
Το "περίεργο"που γεννά απορίες;
Στην Ελλάδα, μέλος του  Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης - ΠΣΕ είναι η ΕΕΔΥΕ (Ελληνική Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη - ΕΕΔΥΕ) που πρόσκειται στο ΚΚΕ και πρόεδρος της διατέλεσε κι ο Ευάγγελος Μαχαίρας (1990 - 93). 
Η μοναδική ανακοίνωση της παγκόσμιας οργάνωσης και της προέδρου της που αποσιωπήθηκε από την ΕΕΔΥΕ -λες και δεν έγινε ποτέ- ήταν αυτή που καταδίκαζε την ιμπεριαλιστική απειλή εναντίον της Συρίας και στήριζε την κυβέρνηση Άσαντ.
Τυχαίο γεγονός, σύμπτωση;
Μήπως κάτι συμβαίνει;

Κελτικοί μύθοι περί ελληνικής καταγωγής Ιρλανδών και Βρεττανών!

$
0
0

Οι γραπτές ιστορικές πηγές του Ελληνικού και του Ρωμαϊκού κόσμου είναι ελάχιστες. Ως λαός αναφέρονται αρχικά από τον Εκαταίο τον Μιλήσιο στο έργο του «Γεωγραφικά», δηλαδή τον 5ο αιώνα π.Χ.
Ο Ιούλιος Καίσαρ στο βιβλίο του «Περί του Γαλατικού Πολέμου», ένα βιβλίο με την μορφή των απομνημονευμάτων μας δίδει τις ακόλουθες πληροφορίες : ότι οι θρησκευτικές τελετέςτων Κελτών και των Γαλατών ήσαν ίδιες με τις Ελληνικές, ενώ στην γλώσσα όπου έψελναν οι Δρυΐδες ήτο επίσης η Ελληνική. Αλλά και οι αξιωματικοί του συνενοούντο με τους ιερείς των Κελτών, τους Δρυΐδες, ομιλούντες την Ελληνική. 

Όπως και οι θεοί τους είχαν ίδιες ή παραφθαρμένες ονομασίες ελληνικές, όπως Diis Pater – Δευς [Ζευς] Πατέρας.
Η ελληνική μυθολογία μας αναφέρει ότι όταν ο Ηρακλής εξεστράτευσε στην Δύση, ερωτεύθηκε την Γαλάτεια, μια νύμφη όπου μαζί της απέκτησε δυο υιούς τον Κέλτη και τον Γαλάτη. Όπου από αυτά τα δυο παιδιά του προήλθαν οι Κέλτες και οι Γαλάτες.
Πρώτα στην Ιρλανδία και μετά την Βρεττανία. 
Στην Ιρλανδία οι κέλτικες παραδόσεις και οι ελληνικότητες δεν εχάθησαν ποτέ. Όπου αυτό φαίνεται και από την Κέλτικη μυθολογία, και πρώτοι ήσαν οι Δαναοί και μετά οι Μιλήσιοι.
Αναφέρει : «Μετά την δεύτερη μάχη του Μάγκ Τουρέδ [ετυμολογία αγγλικών λέξεων], οι Δαναοί [οι Δαναοί αναφέρονται στα Ομηρικά Έπη, όπου είναι η άλλη ονομασία των Αχαιών Ελλήνων] εκυβέρνησαν την Ιρλανδία μέχρι τον ερχομό των Μιλησίων, υιών του Μιλήτου [Η Μίλητος ήτο αποικία των Αθηναίων]».
Ο Ιρλανδικός μύθος αναφέρει ότι η φυλή αυτή κατήγετο από θείους προγόνους.
Συνεχίζει : Ήτο Πέμπτη, Πρωτομαγιά και 17η ημέρα της Σελήνης [σεληνιακό ημερολόγιο], όταν οι Μιλήσιοι έφθασαν στην Ιρλανδία. Πρωτομαγιά αποβιβάσθηκαν και ο Παρθάλων στα νησιά. 
Ο Ιρλανδικός μύθος αναφέρει ότι ο Βασιλέας Παρθάλων, ήρθε στην Ιρλανδία τρεις αιώνες περίπου μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Λέγεται ότι ξεκίνησε από την Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα συνοδευόμενος από μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Ανάμεσά τους ήσαν 3 Δρυΐδες από την Δωδώνη, που ονομάζοντο Φίος, Αίολος και Φομόρης. 
Ένα αρχαίο Ιρλανδέζικο ποίημα του Αμέργινου λέγει :«Επικαλούμαι την γη της Ιρλανδίας.
Γαλήνια είναι η γόνιμη θάλασσα
γόνιμα είναι τα βουνά με καρποφόρα δένδρα,
γεμάτα με καρποφόρα δένδρα είναι τα δροσερά δάση,
δροσερά είναι τα νερά των καταρρακτών,
από καταρράκτες σχηματίζονται οι βαθιές λομνούλες,
βαθιές λιμνούλες είναι οι πηγές των πλαγιών.
Μια πηγή φυλών είναι η μεγάλη συνέλευσις,
η συνέλευσις των βασιλιάδων της Τάρας.
Η Τάρα είναι η ακρόπολις των φυλών,
των φυλών των απογόνων του Μίλητου,
του Μίλητου με τα πολλά καράβια και τις λέμβους.
Μια μεγαλειώδης λέμβος είναι η Ιρλανδία,
η μεγαλειώδης Ιρλανδία, η πολυτραγουδισμένη.
Να μια επίκλησις μεγάλης τέχνης
Επικαλούμαι την γη της Ιρλανδίας».
Υπάρχει ακόμη πλήθος Ιρλανδικών μύθων που αναφέρονται στα ελληνικά φύλα που την αποίκισαν.
Ακόμη και σήμερα οι Ιρλανδοί υπερηφανεύονται για την Ελληνική τους καταγωγή, όπου το κυρίαρχο πολεμικό τραγούδι του Ιρλανδικού Επαναστατικού Στρατού [Ι.Ρ.Α], έχει τον τίτλο «Ένα έθνος ενωμένο, ακόμη μια φορά», ανάμεσα στους στίχους του, υμνεί τους 300 του Λεωνίδα που εθυσιάσθηκαν για την Ελευθερία και καλεί τους Ιρλανδούς να θυμηθούν τους προγόνους τους και να τους μιμηθούν.
Σήμερα επίσης υπάρχει στην Ιρλανδία πόλη με το όνομα Salonica, δηλαδή Θεσσαλονίκη, στην πλατεία της οποίας υπάρχει και άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Δεύτερον στην Βρεττανία, οι μύθοι και οι παραδόσεις είναι και εδώ πάρα πολλές.
Ο Αινείας μετά την άλωση της Τροίας, διέφυγε στην Ιταλία. Ο εγγονός του ο Βρούτος, σε ηλικία 15 ετών, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την χώρα στην οποία είχε γεννηθεί, και ηγούμενος με 3.000 νεαρούς Τρώες, ξεκίνησε να βρεί την τύχη του. Στην εκστρατεία του αυτή τον ακολούθησαν και οι Έλληνες της κρητικής αποικίας της Καλαβρίας [περιοχή της νοτίου Ιταλίας], με ηγέτη τον Τεύκρο.
Μετά από πολλές περιπέτειες αποφάσισε να αποικήσει την μεγάλη Λευκή νήσο της Βορείου θαλάσσης, όπως ονομάζετο τότε η Βρεττανία.
Έφθασαν εκεί αφού εξερχόμενοι από τις Ηράκλειες στήλες ταξίδεψαν δυτικά, συναντώντες 4 τρωϊκές αποικίες τις οποίες κυβερνούσε ο Τράνιος. 
Έφθασαν στην Λευκή Νήσο, όπου και την ονόμασαν Βρουτανία, από το όνομα του Βρούτου, όπου ίδρυσαν μια πόλη και την ονόμασαν Νέα Τροία, η οποία είναι το σημερινό Λονδίνο.
Συμφώνως με όσα αναφέρει ο Όμηρος στην «Ιλιάδα», οι Τρώες μαζί με τους Κρήτες θεωρούνται οι αποικιστές της Βρεττανίας [παραφθορά του Βρουτανία ;], αλλά και οι ιδρυτές του πρώτου πολιτισμού στην Λευκή Νήσο.

[Μυθιστορία, κεφάλαιο 5ο – Οι Κέλτες έχουν ελληνική καταγωγή, σελίδες 51-58, Στέφανος Μυτιλιανίος, εκδόσεις Νέα Θέσις 2000]


ΠΗΓΗ = Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Έλληνες ή Ελληνίζοντες χριστιανοί»


Απόλλων, Σαμαριά, Ακάλη ...και Γαράμαντες-Τουαρέγκ

$
0
0

Απόλλων και Γαράμαντες !

Το γενεαλογικό ή οικογενειακό δέντρο αποτελεί περιγραφική επί του συνόλου των γνωστών προγόνων ή απογόνων κάποιου ανθρώπου είτε στο παρόν, είτε σε ιστορικό παρελθόν. Η Επιστήμη της γενεαλογίας χρησιμοποιείται πολλές φορές για να αποδείξουμε ή να απορρίψουμε την ύπαρξη προσώπων του παρελθόντος. Μέσα από αυτήν την διαδικασία θα περάσουμε σε μια σειρά από αναρτήσεις με σκοπό να αναδείξουμε την Ιστορική ύπαρξη του Απόλλωνος, που προκύπτει από την δράση και τα έργα των πιο γνωστών από τα τέκνα που άφησε ο ίδιος πάνω στην Γή.

Στην ελληνική μυθιστορία διαβάζουμε ότι ο θεός Απόλλων πήγε στη Σαμαριά (Κρήτη) για να εξαγνισθεί από τον μεγάλο ιερέα και θεραπευτή Καρμάνορα για το φόνο του Πύθωνα στους Δελφούς. Εκεί ο Ταρραίος Απόλλων (Η Τάρρα ήταν αρχαία αυτόνομη πόλη της Κρήτης και επίνειο της Ελύρου, στο σημείο που είναι κτισμένη σήμερα η Αγία Ρουμέλη.) ερωτεύτηκε την μινωίτισσα νύμφη Ακκακαλίδα (η οποία ήταν θυγατέρα του Μίνωα και της Πασιφάης). Μαγεμένος ο θεός του Φωτός από την ομορφιά της, δεν ξημέρωσε τη μέρα στην ώρα της, αλλά παρέμεινε στην αγκαλιά της. Ήταν η μεγαλύτερη νύχτα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Τότε η ίδια συνέλαβε και γέννησε τους δίδυμους Φίλανδρο και Φυλακίδη. Αυτοί εκτέθηκαν ως βρέφη για να πεθάνουν, αλλά επέζησαν τρεφόμενα με γάλα γίδας. Ενήλικες πλέον, έκτισαν την πόλη Έλυρο, που είχε την Τάρρα ως επίνειό της. Συγκεκριμένα ο Παυσανίας μας πληροφορεί πως οι Ελύριοι αργότερα, έστειλαν στους Δελφούς μιαν αίγα χάλκινη που θήλα¬ζε με το γάλα της τον Φίλανδρο και τον Φυλακίδη. Η πριγκιποπούλα της Κρήτης, Ακάλλη, φαίνεται ότι συνέχισε την σχέση της με τον Απόλλωνα καθώς πληροφορούμαστε και για άλλα τέκνα που έκανε μαζί του. Τον Γαράμα , τον Μίλητο, τον Αμφίθεμι και τον Όαξο, τους οποίους γεννήσε η νύμφη στην Λιβύη. Πολλές φορές ο Γαράμας ταυτίζεται με τον Αμφίθεμι (Απολλώνιος, Δ 1494 και Σχόλια). Τα παραπάνω μας επιβεβαιώνει και στο έργο του Etymologiae, ο Ισίδωρος της Σεβίλλης (συνεγράφη στα λατινικά περίπου από το 615 ως τις αρχές της δεκαετίας του 630 μ.Χ.). Στα «Λιβυκά» ο Γαράμας αναφέρεται ως εραστής πολλών Νυμφών και πατέρας σειράς ολόκληρης ηρώων που έδωσαν τα ονόματά τους σε αφρικανικούς λαούς. Οι απόγονοι του Γαράμα, οι Γαράμαντες, ανέπτυξαν έναν προηγμένο πολιτισμό στα νοτιοδυτικά της Λιβύης και αργότερα έμειναν γνωστοί στην περιοχή ως μία από τις φυλές των Βερβέρων οι οποίοι ακόμα και σήμερα θεωρούνται οι ιθαγενείς της Βορείου Αφρικής, δυτικά της κοιλάδας του Νείλου. Η λέξη βέρβερος είναι παραφθορά της αρχαίας ελληνικής λέξης βάρβαρος που σήμαινε απλώς τον ξένο, τον αλλόγλωσσο. Οι Βέρβεροι είναι διαμοιρασμένοι από τον Ατλαντικό ως την Λιβύη, και από τη Μεσόγειο μέχρι τον ποταμό Νίγηρα. Πάρα πολλές διάσημες προσωπικότητες από την αρχαιότητα ως σήμερα είναι Βερβερικής καταγωγής, όπως ο Πτολεμαίος της Μαυριτανίας, ο γνωστός σε όλους ποδοσφαιριστής Ζινεντίν Ζιντάν κ.α. Κατά την μυθολογία της περιοχής μία άλλη Βερβερική φυλή, οι Νασάμονες, των οποίων ο πρόγονος τους Νασάμον προήλθε και ο ίδιος από τον μυθικό Γαράμαντα, μαρτυρούν ότι ο Γαράμας ήταν γιός του Ήλιου (είναι προφανές ότι εννοούσαν τον Απόλλων, ο οποίος ως ηλιακή θεότητα συγχεόταν πολλές φορές με τον ίδιο τον Ήλιο).


Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.
Η Ιστορία λέει ότι οι Γαράμαντες πιθανόν να ζούσαν στην περιοχή νομαδικά ακόμα και από το 1000 π.Χ., όμως τους αναφέρει για 1η φορά ο Ηρόδοτος τον 5ο αι. π.Χ. ως ένα πραγματικά σπουδαίο έθνος που ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία βοοειδών , την καλλιέργεια αλλά και την καταδίωξη των τρωγλοδυτών που ζούσαν στην έρημο. Οι Γαράμαντες είχαν την τεχνογνωσία να δημιουργούν υπόγεια αρδευτικά συστήματα και έτσι κατάφεραν να χτίσουν βασίλεια που ευδοκίμησαν μέσω της γεωργίας και του εμπορίου ακόμη και στα μέσα της ερήμου Σαχάρα. Ήταν μία ισχυρή δύναμη στην περιοχή μεταξύ του 500 π.Χ. έως το 700 μ.Χ. Οι ιστορικές πληροφορίες μας έρχονται τόσο από Ελληνικά όσο και από Ρωμαϊκά έγγραφα καθώς και από αρχαιολογικές ανασκαφές που έχουν γίνει στην περιοχή. Είχαν δημιουργήσει ένα σύμπλεγμα πόλεων και οικισμών με πληθυσμούς που φτάναν και τα 10 χιλιάδες άτομα ανα πόλη. Οι πόλεις τους είχαν μία πολύ καλή δομή και οργάνωση, με τείχη, ναούς, σπίτια, αγορά, μπάνια κ.α. Οι έρευνες δείχνουν ότι ένας από τους κεντρικούς ναούς τους ήταν αφιερωμένος στον ναό του Άμμωνος Διός που βρισκόταν στην όαση Σίβα στην Λιβύη. Για την καθημερινότητα του λαού μαθαίνουμε και από τον Στράβωνα, αλλά και από τον Πλίνιο καθώς και από σημερινές ανθρωπολογικές μελέτες που έγιναν στους σκελετούς τους. Η έκταση που κάλυπτε το βασίλειο τους ήταν περίπου 180.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενώ κάποιοι από τους λόγους που θεωρείται ότι χάθηκε ο πολιτισμός τους ήταν εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών στην περιοχή αλλά και της εξάντλησης των αποθεμάτων πόσιμου νερού που υπήρχαν.

Ενδιαφέρον έχει το αλφάβητο των Βερβερικών αυτών λαών το οποίο ονομάζεται Tifinaghe και δεν ομοιάζει με το αραβικό αλφάβητο, εν αντιθέση θα λέγαμε ότι περιέχει πολλά γράμματα ελληνικά όπως το «Ε», το «Λ», το «Σ», το «Θ», το «Π» κ.α. Το σύμβολο πάνω στην σημαία των λαών αυτών μέχρι και σήμερα είναι τα δύο αντίστροφα έψιλον το οποίο εκείνοι προφέρουν ως Γιάζ ή Αζά και το γράφουν με το γράμμα Ζ. Απόγονοι των Γαραμάντων που κατοικούν ως σήμερα στην περιοχή είναι και οι Τουαρέγκ οι οποίοι έχουν εμφανείς διαφορές στον πολιτισμό και την φιλοσοφία τους από τους άλλους αραβικούς λαούς, όπως για παράδειγμα ότι οι γυναίκες έχουν υψηλή κοινωνική θέση και ο κανόνας κάλυψης του προσώπου, που επιβάλλει το Ισλάμ, δεν ισχύει για εκείνες σε αντίθεση με τους άνδρες, οι οποίοι είναι εκείνοι που καλύπτουν τα πρόσωπά τους, φορώντας τα παραδοσιακά τουρμπάνια αφήνοντας μόνο την περιοχή των ματιών ακάλυπτη. Μία τέτοια συμπεριφορά και ιεραρχικό κώδικα συναντήσαμε πολύ νωρίτερα χρονικά και στον Μινωικό πολιτισμό.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να συμπεράνουμε μέσα από τις τεχνολογικές τους γνώσεις, τις εμπορικές τους ικανότητες, τις αρχιτεκτονικές τους δυνατότητες, το αλφάβητο τους, τους συμβολισμούς που είχαν αλλά και μέσα από τα στοιχεία της μυθολογίας, ότι οι Γαράμαντες αποτέλεσαν μία επαρχία των Κρητών θαλασσοπόρων και ως τέκνα του θεού Απόλλων δεν θα μπορούσαν παρά να διαπρέψουν όπου και να αποφάσιζαν να εγκατασταθούν. 




βίντεο ντοκιμαντέρ:
https://www.youtube.com/watch?v=yX76UbuHG7Y

πηγές:
https://www.temehu.com/Cities_sites/germa.htm
http://mytholexicon.blogspot.com/2012/03/blog-post_25.html
http://www.livius.org/articles/place/garamantes/
https://www.world-archaeology.com/features/garamantes-libya/
http://filosofia-erevna.blogspot.com/2015/03/blog-post_74.html
Στράβων - Γεωγραφικά

ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΑΡΦΙΑ ΓΙΑ ΜΑΛΑΚΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ (του Αργύρη Χιόνη)

$
0
0

Η ζωή έχει τους κανόνες της, ο πόλεμος τα κανόνια του, όλα κανονίζονται!
Οι άνθρωποι το πιο συχνά δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους.
Τα δίνουν -τάχα χαιρετώντας- σ’ άλλους.
Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις άνευρες
ή -το χειρότερο- τα ρίχνουνε στις τσέπες τους και τα ξεχνούνε.
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν αχάιδευτα,
ένα σωρό ποιήματα άγραφα.

-Ι-
Ο καθένας χωριστά ένας κόκκος άμμου.
Όλοι μαζί κινούμενη άμμος.
Όπου βουλιάζει, πνίγεται η ελπίδα.
Ποιος να τη βοηθήσει ποιος να την τραβήξει,
Μόνη της πιάνεται από τα μαλλιά της
Πασχίζοντας να δικαιολογήσει τ’ όνομά της.
-ΙΙ-
Ο καθένας χωριστά ένας μια βίδα ένα γρανάζι.
Όλοι μαζί έν’ άσκοπο ρολόι,
Για να βλέπει την ώρα ο καθένας
-V-
Ακέφαλοι μας συμβουλεύουν
Κουλοί μας δείχνουν
Κουτσοί μας οδηγούν,
Εμείς δεμένοι
Πρόθυμα ακολουθούμε.
-VΙΙ-
Διανύουμε την εποχή της ερήμου.
Ο μεγαλύτερος ποιητής της
Αυτός που θα την τραγουδήσει πιο σωστά
Θα ’ναι μουγκός.
-VΙΙ-
Η ποίηση είναι ελεημοσύνη στην παλάμη ενός κουλού κόσμου.
-IX-
Μια τρύπια τσέπη η ψυχή σας,
Όλο για χαμένα αισθήματα μιλάτε
-XΙ-
Τα χαμόγελά σας με τρομάζουν
Μου θυμίζουν πόσο κοφτερά είναι τα δόντια σας
-XΙΙ-
Το αίμα σας χρωματιστό νερό
Το δέρμα σας μια πλαστική σακούλα
Το πνεύμα σας κοπανιστός αέρας
Μέσα σας ένα μηχανάκι κουρδισμένο επιμένει,
Είμαστε άνθρωποι είμαστε άνθρωποι.
-XΙΙΙ-
Φωτογραφικές μηχανές είσαστε.
Θάλαμος σκοτεινός τα μέσα σας
Όπου προβάλλεται ανάποδα ο κόσμος
-XΙV-
Είσαστε το παραβάν του εαυτού σας
Πίσω σας γυμνή συμβαίνει η ζωή σας.
-XV-
Σκύψε-σκύψε πάνω από βιβλία
Η ψυχή μου έχει λιώσει στους αγκώνες
-XVI-
Έχω έναν τέτοιο πονοκέφαλο απόψε
Που μόνο η σελήνη αν ήταν ασπιρίνη
Θα μ’ ανακούφιζε
-XVIII-
Τα πολλά τα λόγια τα βαριέμαι
Μα και τα λίγα επίσης
ακόμα και τα ελάχιστα ναι και όχι με κουράζουν
Προτιμώ με το κεφάλι μου να νεύω πάνω κάτω
ηχεί τουλάχιστον ωραία σαν κουδουνίστρα
-IXΙ-
Οι λέξεις είναι βδέλλες που μου πιπιλάνε το μυαλό
Η Ποίηση είναι η στάχτη που με βοηθάει να τις ξεκολλάω
Αν δεν είχα τούτα τα λεξοσκούληκα -τις αντιφάσεις- πώς θα μπορούσα να ψαρεύω μέσα στην ψυχή μου,
αν δεν είχα τη λέξη σκύλος πώς θα 'μουν αφέντης του σκύλου μου...
Οι λέξεις/ σκέψεις/ αντιφάσεις είναι σκαλοπάτια που οδηγούν από το σκοτεινό υπόγειο στο φως.
Πριν όμως τους εμπιστευθείς το βάρος σου, πρέπει να δοκιμάσεις αν μπορούν να το σηκώσουν.
Αλλιώς αν είναι σάπια ή φαγωμένα, σε ξαναστέλνουν κουτρουβάλα στο σκοτάδι".
Το χαρτί άσπρο σαν χιόνι, οι λέξεις το κοιτούν διστακτικές.

(Από τη συλλογή "Λεκτικά Τοπία"του Αργύρη Χιόνη, 1983)

«Η Ελλάδα έχει τελειώσει» – «Ο Τσίπρας πρόδωσε τον λαό» – Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας του Χρηματιστηρίου της Ν. Υόρκης συγκλονίζει με άρθρο του

$
0
0


Ο οξυδερκής και πολύπειρος ενδοσκόπος των εγκεφάλων της Ουάσιγκτον Δρ. Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς -οικονομολόγος, καθηγητής, συγγραφέας, πρώην υπουργός και αρχισυντάκτης της Εφημερίδας του Χρηματιστηρίου, προχωράει σε αποκαλύψεις που θα συζητηθούν σε ένα άρθρο φωτιά.
Στην ουσία αποτυπώνει ανάγλυφα αυτά που μας κρύβει το εγχώριο σύστημας διαπλοκής. Υπερασπίζεται τον ελληνικό λαό και βάζει στην θέση της την Ελληνική Κυβέρνηση, όπου με μία απίστευτη προπαγάνδα, προσπαθεί να μας πείσει ότι ήρθε το τέλος των μνημονίων.
Η πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης συγκάλυψαν την γενοκτονία του Ελληνικού Έθνους, αναδεικνύοντας στις δηλώσεις τους ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει.
Αυτό που εννοούν όμως είναι ότι η Ελλάδα έχει τελειώσει. Είναι νεκρή και το κουφάρι της έχει πεταχτεί στα σκυλιά.
Αυτό αναφέρει νέα ανάλυση του Ινστιτούτου Πολιτικής Οικονομίας Paul Craig Roberts, το οποίο υπενθυμίζει ότι 350.000 Έλληνες, κυρίως νέοι και επαγγελματίες, έχουν εγκαταλείψει τη νεκρή Ελλάδα.
Το ποσοστό γεννήσεων είναι πολύ χαμηλότερο από το μέγεθος που είναι αναγκαίο για να διατηρηθεί το υπόλοιπο του πληθυσμού. Η λιτότητα που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό από την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις ελληνικές κυβερνήσεις έχει ως αποτέλεσμα την συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 25%.
Η πτώση είναι ισοδύναμη της Αμερικανικής Μεγάλης Ύφεσης, αλλά στην Ελλάδα τα αποτελέσματα ήταν χειρότερα. Ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt μαλάκωσε τις επιπτώσεις της μαζικής ανεργίας με τους νόμους περί κοινωνικής ασφάλισης και άλλα στοιχεία ενός δικτύου κοινωνικής ασφάλειας, όπως η ασφάλεια των καταθέσεων, και τα προγράμματα δημοσίων έργων, ενώ η ελληνική κυβέρνηση μετά τις παραγγελίες από το ΔΝΤ και την ΕΕ επιδείνωσε τις επιπτώσεις της μαζικής ανεργίας με την απομάκρυνση του δικτύου κοινωνικής ασφάλισης.
Παραδοσιακά, όταν μια κυρίαρχη χώρα, από τη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, την κακή τύχη, ή απρόβλεπτα συμβάντα, βρέθηκε σε θέση να αποπληρώσει τα χρέη της, οι πιστωτές της χώρας, μείωσαν τις οφειλές προς το επίπεδο που η χρεωμένη χώρα θα μπορούσε να εξυπηρετήσει.
Με την Ελλάδα υπήρξε μια αλλαγή παιχνιδιού. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με επικεφαλής τον Jean-Claude Trichet, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφάσισε ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει ολόκληρο το ποσό των τόκων και κεφαλαίου των κρατικών ομολόγων της που βρίσκονται στην κατοχή των γερμανικών, των ολλανδικών, των γαλλικών και των ιταλικών τραπεζών.
Πώς θα επιτευχθεί αυτό; Με δύο τρόπους. Και οι δύο επιδείνωσαν σε μεγάλο βαθμό την οικονομίας της Ελλάδας, αφήνοντας τη χώρα σήμερα σε πολύ χειρότερη θέση από αυτή που βρισκόταν κατά την έναρξη της κρίσης πριν από σχεδόν μια δεκαετία.
Κατά την έναρξη της «κρίσης», η οποία θα μπορούσε εύκολα να είχε λυθεί με τη διαγραφή μέρους του χρέους, το ελληνικό χρέος ήταν 129% του ελληνικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.
Σήμερα το ελληνικό χρέος είναι 180% του ΑΕΠ. Γιατί;
Η Ελλάδα δανείστηκε περισσότερα χρήματα για να πληρώσει τόκους στους πιστωτές της, οι οποίοι δεν έπρεπε να χάσουν ούτε ένα σεντ. Ο επιπλέον δανεισμός, που ονομάστηκε «διάσωση», δεν ήταν ένα σχέδιο διάσωσης της Ελλάδα. Ήταν μια διάσωση των πιστωτών της Ελλάδας.
Το καθεστώς Obama ενθάρρυνε αυτό το πακέτο διάσωσης, επειδή οι αμερικανικές τράπεζες περίμεναν ένα σχέδιο διάσωσης, αφού είχαν πουλήσει credit default swaps (CDS) του ελληνικού χρέους και δεν ήθελαν να πληρώσουν.
Χωρίς σχέδιο διάσωσης οι αμερικανικές τράπεζες θα είχαν χάσει το στοίχημα και θα κατέβαλαν τα ασφάλιστρα κινδύνου των ελληνικών ομολόγων.
Η Κίνα αγόρασε τα ελληνικά λιμάνια, η Γερμανία αγόρασε τα αεροδρόμια, ενώ διάφορες γερμανικές και ευρωπαϊκές οντότητες αγόρασαν τις ελληνικές επιχειρήσεις ύδατος.
Επίσης, κερδοσκόποι των ακινήτων αγόρασαν εκτάσεις σε ελληνικά νησιά για την ανάπτυξη ακινήτων.
Αυτή η λεηλασία της ελληνικής δημόσιας περιουσίας δεν πήγε όμως προς τη μείωση του χρέους. Το χρέος, μεγαλύτερο από ποτέ, εξακολουθεί να ισχύει.
Η οικονομία είναι μικρότερη από ποτέ. Η δήλωση ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει είναι απλώς μια δήλωση ότι δεν έχει μείνει τίποτα για να πάρει κανείς πια από τον ελληνικό λαό.
Γιατί η Ελλάδα βυθίζεται γρήγορα. Όλα τα έσοδα που σχετίζονται με θαλάσσιους λιμένες, αεροδρόμια, δημοτικές επιχειρήσεις, και το υπόλοιπο της δημόσιας περιουσίας που έχει βίαια ιδιωτικοποιηθεί τώρα ανήκει σε ξένους που παίρνουν τα χρήματα από τη χώρα, οδηγώντας έτσι περαιτέρω χαμηλότερα την ελληνική οικονομία.
Οι πιστωτές έκλεψαν το οικονομικό μέλλον των Ελλήνων. Επίσης η Ελλάδα δεν είναι ένα κυρίαρχο έθνος. Εκεί κυριαρχεί πλέον η ΕΕ και το ΔΝΤ. Και ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα.
Είχαν τη δυνατότητα να επαναστατήσουν και να χρησιμοποιήσουν τη βία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση που τους πούλησε σε διεθνείς τραπεζίτες. Αντ ‘αυτού, οι Έλληνες δέχτηκαν την καταστροφή τους και δεν έκαναν τίποτα. Ουσιαστικά, ο ελληνικός πληθυσμός διέπραξε μια μαζική αυτοκτονία.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 δεν έχει τελειώσει. Κρύβεται κάτω από το χαλί της μαζικής δημιουργίας χρήματος από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο, και την ιαπωνική κεντρική τράπεζα.
Η δημιουργία του χρήματος έχει κατά πολύ υπερβεί την αύξηση του πραγματικού προϊόντος και έχει οδηγήσει στα ύψη την αξία των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων πέρα από αυτό που μπορεί να υποστηρίζονται.
Η εξέλιξη της κρίσης παραμένει προς το παρόν. Θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή του δυτικού πολιτισμού.
Πηγή: True.gr

Θυμίζουμε και την συναφή δήλωση του ηγέτη της Γαλλικής Αριστεράς ότι ο Τσίπρας πρόδωσε τον λαό του και τις αξίες της Αριστεράς. Βλ: http://www.kathimerini.gr/974184/gallery/epikairothta/kosmos/epi8esh-melanson-se-tsipra-einai-apo-tis-pio-eleeines-figoyres-ths-eyrwpaikhs-politikhs-zwhs

Πλάτωνας, Πολιτεία: παιδεία και αντικοινωνικότητα

$
0
0
Επομένως εκείνοι που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει παιδεία και αρετή δεν είναι ικανοί να σηκώσουν τα βλέμματά τους προς τα πάνω... αλλά πάντα κοιτάζοντας προς τα κάτω, σαν ζώα, και σκυμμένοι στη γη και σε τραπέζια βόσκουν χορταίνοντας την κοιλιά τους και τις υλικές τους επιθυμίες. 
Από την πλεονεξία αυτών των απολαύσεων κλωτσούν και χτυπούν με τα κέρατα ο ένας τον άλλο και στο τέλος σκοτώνονται μεταξύ τους με σιδερένια κέρατα και οπλές γιατί δεν είναι σε θέση να γεμίσουν με πράγματα ουσιαστικά εκείνο το μέρος του εαυτού τους που μετέχει στο ηθικό αγαθό, το μόνο που μπορεί να προσφέρει αληθινή πληρότητα.

Πλάτωνας, Πολιτεία

Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΑ «ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ» - Η αποσιωπούμενη άποψη

$
0
0
Του Σταμάτη Σεκλιζιώτη 

 Η ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΑ «ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ»

 
Η "άγνωστη"ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ

● Το παγκόσμιο Συμβούλιο Αιολικής Ενέργειας (Global Wind Energy Council γνωστό και ως GWEC) σε έκθεσή του το 2017 μας πληροφορεί ότι η εξάπλωση της αγοράς της Αιολικής Ενέργειας παγκοσμίως, συνεχίζεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς μετά την διαπίστωση ότι το 2016 η εγκατάσταση «καθαρής» αιολικής ενέργειας στον πλανήτη έφτασε τα 54 Gigawatts…!!!
● Μαθαίνουμε από τον βρετανικό τύπο ότι μπορεί να έχουμε αποκτήσει την (ψευδή) εικόνα ότι η αιολική ενέργεια συνεισφέρει τα μέγιστα στην παγκόσμια ζήτηση ενέργειας και αυτό μας το λένε και το ξαναλένε τα κανάλια και οι διαφημιστικές γιγαντοαφίσες στους δρόμους και στα αεροδρόμια…., αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι…!!!
● Όσοι τα πιστεύουμε κάνουμε λάθος...
● Το μήνυμα που παίρνουμε είναι ότι η συνεισφορά της Αιολικής Ενέργειας, μετά από δεκαετίες και αιώνες προόδου και ανάπτυξης στον πλανήτη, είναι αμελητέα μέχρι «μηδενικό» σημείο...!!!
● Για το έτος 2014 για το οποίο υπάρχουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία, το ποσοστό συμμετοχής της Αιολικής ενέργειας στην παγκόσμια κατανάλωση ενέργειας ήταν ένα ολοστρόγγυλο «μηδέν» (0)…!!! Οι στατιστικοί ερευνητές αναφέρουν ότι ακόμα και εάν προσθέσουμε την Αιολική Ενέργεια με τα Φωτοβολταϊκά, η συνεισφορά τους στην παγκόσμια ζήτηση είναι μικρότερη του 1%...!!!
● Η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας (International Energy Agency) δίνει κάτι περισσότερο από το «0»% και μιλάει για 0,46% συνεισφορά της αιολικής ενέργειας παγκοσμίως (το 2014), ενώ η ηλιακή ενέργεια και η «κυματική» (παλιρροϊκή ενέργεια) μαζί, δεν υπερβαίνουν το 0,35%…!!! Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί και από μόνοι τους ανατρέπουν κάθε είδους ισχυρισμούς που δεν είναι τίποτε από το γνωστό «κύμα» των παραμυθένιων «αιολικών» επενδύσεων που μόνο το περιβάλλον ζημιώνουν και δεν ανταποκρίνονται σε κανένα απολύτως περιβαλλοντικό αποτύπωμα CO2…!!!
● Αυτά τα στατιστικά δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν με λίγο καλό ψάξιμο… Πάντως δεν ρεπορτάρονται ούτε καν αναφέρονται σε εκθέσεις φορέων (κρατικών και ιδιωτών) που προμοτάρουν τις δύο πιο διαφημισμένες ΑΠΕ, την αιολική και την ηλιακή ενέργεια, μέσα από καλοπληρωμένα λόμπι και διαφημιστικές… Το τρικ που χρησιμοποιούν είναι ότι το 14% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας είναι από ΑΠΕ, αλλά κρύβουν το πως αυτό το 14% σπάζει στα επί μέρους… Τα ¾ των 14% ΑΠΕ προέρχονται από φυτικές βιομάζες και από την κατανάλωση καυσόξυλων και άλλων υλικών οικιακής καύσης για θέρμανση και μαγείρεμα ανά τον κόσμο…!!! Πολλά εκατομμύρια άνθρωποι καίνε καυσόξυλα στον πλανήτη με αποτέλεσμα βέβαια το κόστος από τις βλάβες στην υγεία να είναι τεράστιο… Και στις πιο πλούσιες χώρες την ώρα που μπορεί να επιδοτούν την αιολική και την ηλιακή ενέργεια, η «ενεργειακή» μερίδα του λέοντος προέρχεται από δύο πολύ πιο αξιόπιστες ΑΠΕ που είναι η βιομάζα και η υδροηλεκτρική ενέργεια…!!!
● Στο μεταξύ η παγκόσμια ζήτηση ενέργειας αναπτύσσεται κατά 2% ετησίως εδώ και 40 χρόνια. Σύμφωνα με την Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας (International Energy Agency) από το 2013 στο 2014 αυξήθηκε η ζήτηση κατά 2,000 terawatt-hours ή τεραβατώρες, (μία τεραβαρώτα ισοδυναμεί με 114 megawatts για μια περίοδο 12 μηνών). Εάν υποτεθεί ότι ανεμογεννήτριες και μόνο θα καλούνταν να παράγουν αυτή την ενέργεια, η απάντηση είναι 350.000 ανεμογεννήτριες όταν μια ανεμογεννήτρια των 2 Μεγαβάτ μπορεί να παράγει 0,005 τεραβατώρες τον χρόνο…!!!, δηλαδή μιάμιση φορά όσων ήδη έχουν εγκατασταθεί παγκοσμίως από τότε που διάφορες κυβερνήσεις «ρίχνουν το χρήμα» των φορολογουμένων καταναλωτών σ’ αυτή την «κατ’ όνομα» βιομηχανία Αιολικών από το 2000 και μετά…!!
● Μερικά ακόμη στοιχεία που ενδιαφέρουν:
● Εάν υποθέσουμε ότι για ένα Μεγαβάτ χρειάζονται 200 στρέμματα γης αιολικού πάρκου για να καλυφθεί ολόκληρη η ετήσια αύξηση της ζήτησης σε ενέργεια, θα χρειάζονταν μια επί πλέον έκταση ίση με τα βρετανικά νησιά μαζί με την Ιρλανδία για κάθε χρονιά «αύξησης» της παραγωγής…!!! Εάν το κάναμε αυτό για 50 χρόνια θα καλύπταμε με ανεμογεννήτριες κάθε τετραγωνικό μίλι σε όλη την επικράτεια της τεράστιας σε έκταση Ρωσίας …!!!!! Και αυτό μόνο για να συμπληρώσουμε τις ανάγκες μας σε ενέργεια από την ήδη υπάρχουσα κατανάλωση.., χωρίς να υποκαθίσταται η υπάρχουσα παραγωγή ενέργειας από υδρογονάνθρακες που αντιστοιχούν περίπου στο 80% της παγκόσμιας κατανάλωσης...!!!
● Δεν πρέπει να θεωρούμε (και να παρασυρόμαστε…..) από το γεγονός ότι οι ανεμογεννήτριες μπορούν τεχνολογικά να βελτιώνονται συνεχώς και να γίνονται περισσότερο αποδοτικές. Εδώ παίζουν ρόλο άλλοι παράγοντες, όπως το γεγονός ότι υπάρχει πάντοτε κάποιο όριο στην ποσότητα ενέργειας που μπορούμε να αποκτήσουμε από την κίνηση ρευστής ύλης… (γνωστό και ως Betz limit, δηλ. η μέγιστη ισχύς που μπορεί να παραχθεί από τον άνεμο….!!). Η ανεμογεννήτριες θεωρούνται ότι ήδη βρίσκονται κοντά στα όρια..!! Η αποδοτικότητα εξαρτάται από την διαθεσιμότητα των ανέμων η οποία με τη σειρά της μπορεί να μεταβάλλεται κάθε δευτερόλεπτο, από μέρα σε μέρα, χρονιά σε χρονιά…!!!
● Οι ανεμογεννήτριες μηχανικά είναι πάρα πολύ καλές, το πρόβλημα έγκειται στον φυσικό πόρο καθ’ αυτού (άνεμος) που δεν μπορεί να τον αλλάξει κανείς…!!!
● Για τις Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις και το Τοπίο έχω ξαναγράψει και επεκταθεί σε πρόσφατες αναρτήσεις, αλλά εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι υπάρχει και κάτι ακόμη που δεν είναι και πολύ γνωστό. Πρόκειται για τους μαγνήτες που χρησιμοποιούνται στις ανεμογεννήτριες από σπάνια μέταλλα τα οποία πολλά προέρχονται από ορυχεία της Μογγολίας όπου τα τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα σε «επική» πλέον κλίμακα, καταστρέφουν το περιβάλλον κα την ανθρώπινη υγεία και μόνο αυτό ως γεγονός καθιστά ντροπή για τους πολιτικούς να αποκαλούν την Αιολική Ενέργεια «Ανανεώσιμη»…!!!
● Οι λεπίδες των ανεμογεννητριών εκτός του ότι κατασκευάζονται από υαλοβάμβακα και από ατσάλι, στερεώνονται (πακτώνονται) σε τσιμεντένιες βάσεις, και μαζί με το μηχανικό τους μέρος προέρχονται από την συμβατική βιομηχανία ή την οικονομία του λιγνίτη…, και άρα κακώς τα αιολικά πάρκα αποκαλούνται ανανεώσιμες πηγές ενέργειας…!!!
● Μία ανεμογεννήτρια ζυγίζει κατά Μ.Ο. 250 Τόνους με όλα της τα εξαρτήματα. Παγκοσμίως χρειάζεται περίπου μισό τόνο λιγνίτη για να φτιαχτεί ένας τόνος χάλυβα… Προσθέτουμε άλλους 25 τόνους λιγνίτη για να παραχθεί τσιμέντο και εκτιμάται ότι συνολικά κάνουμε χρήση 150 τόνους λιγνίτη για κάθε ανεμογεννήτρια (κατ’ αντιστοιχία)… Εάν υποθέσουμε ότι χρειαζόμασταν 350.000 επί πλέον ανεμογεννήτριες τον χρόνο για να καλύψουμε μόνο την αύξηση της ζήτησης (μιλάμε για μέσου μεγέθους αεροτουρμπίνες…) θα αντιστοιχούσαν με περίπου 50 εκατομμύρια τόνους λιγνίτη ετησίως, την μισή δηλαδή ποσότητα εξόρυξης σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση..!!!
● Με αυτούς τους αριθμούς η αιολική ενέργεια φαίνεται να μεταβάλλεται σε εμπορική πρόκληση και κίνητρο για την βιομηχανία του λιγνίτη…!!!! Όπως έγραφε ο περίφημος David MacKay πριν κάποια χρόνια (Βρετανός Φυσικός, Μαθηματικός και Ακαδημαϊκός, του Πανεπιστημίου του Cambridge, School of Engineering): «…η αριθμητική εναντιώνεται τέτοιων αναξιόπιστων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας…»...!!!
● Είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι η καλύτερη ενέργεια για τον «πολιτισμό» είναι το φυσικό αέριο σε σχέση με όλες τις άλλες πηγές. Υπάρχει σε αφθονία, οι εκπομπές του θερμοκηπίου συγκριτικά είναι ελάχιστες, ώστε οι συνολικές εκπομπές κατά την δημιουργία και παραγωγή «πλούτου» θα είναι πτωτικές, ενώ η ανάπτυξη της οικονομίας θα παρουσιάζει αυξητικά μεγέθη.
● Βέβαια καθόλου λίγοι είναι και οι πιστοί της πυρηνικής ενέργειας οι οποίοι προβλέπουν ότι, σε όλες τις μορφές της, θα αφαιρέσει μερίδιο από τα υγρά καύσιμα κατά το δεύτερο μισό του 21ου αιώνα… Οι δύο αυτοί τρόποι χαρακτηρίζονται πλέον από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως «καθαρό μέλλον», χωρίς να συνηγορούν οι πολιτικοί και πολίτες με μειωμένη γνώση…!!!
● Οτιδήποτε άλλο αποτελεί ενέργεια πολιτικού αποπροσανατολισμού και αντιστρατεύεται ουσιαστικά την υπόθεση της κλιματικής αλλαγής την ώρα που προπαγανδίζεται η ανακοπή της (από τους ίδιους που αποπροσανατολίζουν…), και το χειρότερο από όλα, καταληστεύοντας τα πτωχότερα στρώματα της κοινωνίας για να πλουτίζει ακόμα περισσότερο ο πλούτος.
* Σταμάτης ΣεκλιζιώτηςΓεωπόνος (ΑΠΘ) – Δρ Αρχιτέκτονας Τοπίου (MPhil, PhD Birmingham UK) Πρώην Β Γεωργικού Ακολούθου FAS/USDA
O Δρ Σ. Σεκλιζιώτης μεταξύ άλλων διακρίσεων, έχει τιμηθεί δύο φορές (2002 και 2009) με τα Βραβεία Αριστείας για το Αγροτικό Ρεπορτάζ (Honorary Awards «Excellence in Reporting») του Υπ. Γεωργίας των ΗΠΑ, USD

athanasntomp.blogspot.com: Ο.Η.Ε ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ο φάρος της Γραμβούσας και ο βομβαρδισμός εκεί του "Ωρίων"Ιούλιο του 1940 από τους Ιταλούς

$
0
0

ΦΑΡΟΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΚΡΗΤΗΣ


ΦΑΡΟΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΚΡΗΤΗΣ


ΦΑΡΟΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΦΑΡΟΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ ΚΡΗΤΗΣ


Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε το 1874 από την Γαλλική Εταιρεία Φάρων. 
Το ύψος του πύργου του ειναι 8 μέτρα και τό εστιακό του ύψος είναι 96 μέτρα.
Στο ΒΔ άκρο της Κρήτης βρίσκονται δύο έρημα και ακατοίκητα πλέον νησιά.
Η Γραμβούσα και η Aγρια Γραμβούσα, γνωστά και νησιά των πειρατών.Χαρακτηριστικό και των δύο νησιών είναι οι βραχώδεις και απότομες ακτές.
Η  Γραμβούσα οχυρώθηκε από τους Ενετούς και απέκτησε ένα απόρθητο για την εποχή εκείνη φρούριο. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους, το νησί έγινε καταφύγιο για αντάρτες-πειρατές και  καταδιωγμένους.
Χαρακτηριστικά φάρου: Αναλαμπών Λευκός-Ερυθρός ανά 6 δ/λ. Είναι εγκατεστημένος σε πύργο.

*Ο απρόκλητος ιταλικός βομβαρδισμός στην Γραμβούσα.

Στις 12 Ιουλίου 1940, νωρίς το πρωί, η Ιταλία διέπραξε εντελώς απρόκλητο, ευτυχώς ανεπιτυχή,  βομβαρδισμό στην Γραμβούσα. Στόχος υπήρξε το πλοίο φάρων «Ωρίων» που χτυπήθηκε από τρία ιταλικά βομβαρδιστικά, την ώρα ανεφοδιασμού του φάρου. 

Όταν το αντιτορπιλικό «Υδρα» έσπευσε να βοηθήσει τον «Ωρίωνα», έγινε κι εκείνο στόχος επιθέσεων με βόμβες. Πάντως, τα εύστοχα πυρά που εξαπέλυσε το «Υδρα» σε απάντηση έτρεψαν τα ιταλικά αεροσκάφη σε φυγή.
Viewing all 2818 articles
Browse latest View live